بهارستان کودکان

روزی پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - با برخی از صحابیانشان، به گاه عبور از راهی، به کودکانی گذشتند که خاکبازی می کردند. یکی از صحابیان، بچه ها را از بازی با خاک، نهی کرد. پیامبر به او فرمود:

« دَعْهُمْ فَإنَّ التُّرابَ ربیعُ الصِّبیانَ»؛ 

رهایشان کن؛ زیرا که خاک، بهارستان و بوستان کودکان است. (مجمع الزوائد، ج 8، ص 158)

اگر چه مراعات بهداشتن «تن»، لازم است؛ اما مراعات بهداشت «جان»، لازم تر است. همان اسلامی که فرموده است: « النِّظافَةُ مِنَ الإیمانِ»؛ نظافت از ایمان است، پیامبرش فرموده است: « التُّرابَ ربیعُ الصِّبیانَ»؛ خاک، بهارستان و بوستان کودکان است. ...

افراط و تفریط، در هر کاری، ناشایست و نابایست است و در کار تربیت، ناشایست تر و نابایست تر. وسواس، در هر کاری، رنجبار است و در کار تربیت، رنجبارتر. 

در زندگی مردمان، به ویژه شهرنشینان، این آفت پدید آمده که می خواهند جسم کودک را از زیان میکروب نگاهبانی کنند، روح و اعصاب او را فلج می کنند. بیفزاییم که افراط در نظافت و بهداشت، به جسم نیز زیان می زند و سیستم دفاعی بدن را در برابر بیماری ها، ضعیف می کند و کشور تن را در مصاف با سپاهیان دشمن، بی پناه می نهد.

از قضا سرکنگبین صفرا فزود                      روغن بادام خشکی می نمود  

(مولوی، مثنوی معنوی)

سوهان جان یا سنت پیامبران؟!

 مسواک کردن دندان ها، که از سنت های پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - است، اگر درباره آن زیاده روی و سختگیری شود، دیگر سنت پیامبر نیست، بلکه سوهان جان می شود.

یکی از دوستان دنداننپزشک، که می خواست بر اهمیت مسواک کردن تاکید کند، می گفت: «اگر این بچه ام(که کودکی چهار، پنج ساله بود) مسواک نزند، او را کف آشپزخانه می خوابانم و دست و پایش را می گیرم و دندان هایش را مسواک می زنم.»

بنگرید! کودکی را چونان گوسفندی بر زمین خواباندن و دست و پایش را چون دست و پای گوسفندان، به گاه ذبح، گرفتن و مسواک را چونان کارد قصابان که بر گلوی گوسفند فرو می برند، بر دهان او فرو بردن، چه اثر شومی بر روان آن طفل معصوم باقی می نهد!

این مسواک، دیگر ابزار بهداشتن دندان نیست؛ بلکه سوهان ساییدن اعصاب و روان است.