ضیافت یا مشقت؟

 از زبان مشاور

 زن و شوهری نزدم آمدند به مشاوره. هردو به ستوه آمده از مهمانی‌های بسیار و رنج‌بار.

آقا، بیشتر از هزینه‌های مهمانی‌ها می‌نالید و از اوقاتی که صرف مهمان‌ها و مهمانی‌ها می‌شود. و خانم، بیشتر از خستگی و درد کمر می‌نالید و از کم‌آوردن وقت پخت و پز و پذیرایی.

زندگی ایشان، بر اثر مهمانی‌های پرشمار و مهمان‌های ناخوانده و بی‌ملاحظه،

در ناآرامی بود. این مهمانی‌ها رونق زندگی‌شان را گرفته بود. این آفت، می‌رفت که به اساس زندگی و رابطه همسری ایشان آسیب بزند.

چاره‌جویی کردند که "چه کنیم؟" 

مشاوره‌مان در سه جلسه، به فرجام نیکو رسید. 

اکنون، پیش از بیان راهکارهایی که به ایشان دادم، مطالبی را درباره مهمانی بیان می‌کنم. با دقت، همراهی‌مان کنید.

مهمانی

 واژه‌های مهمان و مهمانی، واژه‌هایی است زیبا و احساس شادمانی و مهربانی را همراه دارند. انجام مهمانی نیز خوشایند است؛ چه مهمانی‌رفتن و چه مهمانی‌دادن. مهمانی، در ایجاد شادمانی در دل‌ها و استحکام پیوندها و زدودن کدورت‌ها و کاستن از افسردگی‌ها،

تاثیری شایان دارد. 

مهمانی، در آموزه‌های دینی، مکانتی شایسته دارد و به انجام آن تشویق شده است و بر آن وعده پاداش داده شده است. 

در فرهنگ خانواده‌ها، به‌ویژه خانواده‌های مسلمان، مهمان عزیز است و حبیب خدا، و مهمانی فرخنده است و مبارک.

اما و هزار اما که این پدیده خجسته، چه بسیار که بر اثر آداب و تشریفات زاید، ناپسند و ناخجسته می‌شود؛ به‌گونه‌ای که دیگر نه تنها ثمره‌های خود را از دست می‌دهد، بلکه به پدیده‌ای شوم و رنج‌آور بدل می‌شود و سبب زحمت و کدورت می‌گردد.

تشریفات زاید، اسراف‌ها، به خود سختی‌دادن‌های دردناک، از روزگار خانواده‌ها دمار برمی‌آورد. چه بسیار مهمانی‌هایی که چندین روز نیروهای جسمانی و روانی کسانی را تباه می‌کند و هزینه‌های هنگفتی بر میزبان تحمیل می‌کنند و خستگی‌های دردناکی بر جا می‌گذارد.

این دیگر آن مهمانی فرخنده‌ای نیست که پاداش الاهی دارد، و نه تنها بر دوستی‌ها نمی‌افزاید، بلکه رنجش و ناخرسندی می‌زاید. نه شادمانی می‌آفریند و نه پیوندها را استحکام می‌بخشد. 

در این مهمانی، مهمان نیز در عذاب و مشقت است. وقتی مهمان ببیند برای این پذیرایی چه زحمت‌ها کشیده شده و برای این سفره چه نیروها و مال‌ها صرف شده، آزرده می‌شود و آن پذیرایی و آن غذا، به کامش ناگوار می‌آید. 

امیر مومنان، امام علی - علیه السلام -  فرموده است:

"شرالاخوان من تکلف له؛ بدترین برادران و دوستان، آن است که آدمی برای او به تکلف و زحمت افتد. (نهج البلاغه، حکمت ۴۷۹)

{ادامه دارد}

علی‌اکبر مظاهری