زمزمه‌های عاشقی (12)
دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان
خوشا آن‌کس که ستاری را از مکارم اخلاق، غنیمت داند و چنان عزم بر کشف و رفع عیوب خود داشته باشد که عیب دیگری را نبیند و در پی فاش آن نباشد. بی‌گمان خداوند با او رحمانیت و ستاریت در پیش گیرد که هیچ کاری در نزد خداوند بدون پاداش نخواهد بود.
ای آنکه امید دیروز و امروز و فردای منی، کم نیست گردنه‌های دهشتناک در زندگی که اگر رهایم کنی، سقوط من حتمی‌ست؛ پس مرا در پناه خود به ساحل امن آرامش برسان!
الهی! امروز هم با امید به رحمتت همدل و همزبان با روزه‌داران، تو را می‌خوانم: «اللهمّ زَیّنّی فیهِ بالسّتْرِ والعَفافِ واسْتُرنی فیهِ بِلباسِ القُنوعِ والکَفافِ واحْمِلنی فیهِ على العَدْلِ والإنْصافِ وامِنّی فیهِ من کلِّ ما أخافُ بِعِصْمَتِکَ یا عِصْمَةَ الخائِفین؛ خدایا! مرا در این ماه به ستر و پاکدامنى بیاراى و به لباس قناعت و اکتفا به اندازه حاجت بپوشان و بر عدالت و انصاف وادارم کن و مرا در این ماه از هرچه مى‌ترسم ایمنى ده، به نگهدارى‌ات اى نگهدارنده هراسندگان!»
زهرا نصیری / روزنامهٔ مردم‌نو
- ۹۸/۰۲/۲۸