۱۷
شهریور
شهامت "نه" گفتن!
✍ نویسنده: علی‌اکبر مظاهری
پارسا جوانی پاک است، از خانواده‌ای پاک. او برای مشاوره‌ٔ ازدواج نزدم آمد. خانواده‌اش دختری پاک را برایش نشان کرده بودند و قرار بود پس‌فردا به خواستگاری بروند. اولین خواستگاری‌اش بود. پارسا آمده بود که معیارها و چگونگی انتخاب همسر را از من بشنود.
برایش توضیح دادم.
رفت که آماده‌ٔ خواستگاری و دیدار و گفت‌وگو شود.
امروز که چهار روز از مشاوره‌مان می‌گذرد، پارسا پیامی به من داد. در پیامش رگه‌هایی از استرس و هاله‌ای از حیامندی و تعهد بود. چکیده‌ٔ پیامش این بود:
«به راهنمایی‌تان برای شیوه‌ٔ نه گفتن نیاز دارم. به نتیجه‌ٔ مثبت نرسیدیم. چگونه موضوع را مختومه کنم که به شخصیت و عواطف دخترخانم لطمه نخورد.»
آفرین به آقاپارسا و خانواده‌ٔ دانایش.
پیامش را اینگونه پاسخ دادم:
اگر جوابتان منفی قطعی است، مادرتان با مادرشان تماس بگیرند و از پذیرایی‌شان تشکر کنند و با معذرت‌خواهی و ملایمت و دلجویی بگویند: «گویا بچهها به تفاهم نرسیده‌اند. خدا داماد بهتری را نصیبتان کند. الاهی عاطفه‌جان خوشبخت باشند.»
۹۹/۶/۱۷