باباحاجی بیست سال جوان شده!

داستان دامادی بابا  حاجیرا قبلا نوشتم. دو روز بعد از داماد شدن باباحاجی، به او تلفن زدم. صدایش - که قبلا محزون بود -  حالا زنگدار و شادان شده بود.

احوالش را پرسیدم. گفت: «خوب خوب.»

گفتم: همسرتان را دوست دارید؟ گفت: «خیلی.» گفتم: فرزندش را چطور؟ (خانم یک فرزند از قبل دارد) گفت: « او را هم مثل مامانش.»

چند روز بعد به دیدن باباحاجی رفتم. او دیگر باباحاجی سابق نبود: سر و صورت را اصلاح کرده، لباس نو در بر کرده، تبسم رضایت بر لبانش نشسته، و چهره‌اش گل انداخته بود. بیست سال جوان‌تر شده بود.

 

گر چه پیرم، تو شبی تنگ در آغوشم کش

تا سحرگه ز کنار تو جوان برخیزم!                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

دامادی باباحاجی

یک سال است که ننه حاجی، باباحاجی را تنها گذاشته و رفته  در بهشت برای او جا بگیرد تا آنجا هم با هم باشند. تنهایی، باباحاجی را سخت پکر کرده بود. برای این که او را از پکری درآوریم، امروز دوباره دامادش کردیم. عروس خانم هم شوهرش رفته بود برایش در بهشت جا رزرو کند. به باباحاجی گفتیم که ننه حاجی هم از داماد شدنتان شادمان است. او از حیا سر به زیر انداخت، و لبخند زد!