محرم های نسبی و سببی

    » محرم های نَسَبی و سَبَبی

محرم های نسبی، که به سبب پیوند خانوادگی محرم اند (مانند پدر، مادر، برادر، خواهر)، با محرم های سببی که به سبب عقد ازدواج زوج ها محرم می شوند (مانند پدرشوهر، مادرزن و داماد و عروس ایشان)، ازمنظر فقهی یکسان اند، اما از منظر عاطفی و اخلاقی تفاوت هایی دارند. 

رفتارهای محرم گونگی این دو گروه، از این منظر (منظر اخلاقی و عاطفی)، باید حریم هایی متفاوت داشته باشد. مثلا حساسیت پسر به مادرش با حساسیت داماد به مادرزنش، متفاوت است. نیز حساسیت پدر به دخترش و مادر به پسرش، با حساسیت پدرشوهر و مادرشوهر به عروس و دامادشان یکسان نیست. 

از این رو، محرم های سببی،

اقتدار مردانه؛ آن هم در کربلا

این مطلب در تاریخ 29 مهر 1394 در سایت تبیان منتشر شد. (+)

---

 » نویسنده: جناب آقای محمد دهقانی زاده (مقطع درس خارج حوزه، ارشد تاریخ تشیع دانشگاه)

مردانگی و اقتدار؛ این اسم تابلوی نفیسی است که در صحنه کربلا به قلم امام حسین علیه السلام، نقش زده شد تا رسم زندگی را به همگان نشان دهد.

اقتدار و مردان

الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ؛[1]

مردان سرپرست و قائم بر امور معاش زنان‌اند.

اقتدار مرد مسئله‌ای است که در فرهنگ خانواده از جایگاه والایی برخوردار است. اقتدار مرد، او را در چشم خانواده عزیز می‌کند و در اندیشه فرزندان، بزرگ. اصلاً مرد برای ایفای نقش خود در خانواده باید مقتدر باشد. چنین نیست که مرد با ذلیل کردن خود بتواند جایگاه شایسته‌ای در زندگی داشته باشد، بلکه آنچه موجب حفظ آبرو و موقعیت مرد در خانواده و جامعه می‌شود، اقتدار است؛ اقتداری خردمندانه، نه قلدری ستمگرانه.

اقتدار با قلدری از زمین تا آسمان فرق دارد. اقتدار مرد برای اهل خانواده احساس امنیت می‌آورد و قلدری همه را شکنجه می‌دهد و امنیت را از آن‌ها می‌گیرد. آنچه خانواده و خصوصاً زن در سایه آن احساس آرامش می‌کنند اقتدار و عزت است نه قلدری و درشت‌خویی. اصلاً خانواده و خصوصاً زن، طالب اقتدار مرداند.

منبع اقتدار