عقیده و ایمان، بدون رفتار و کردار پسندیده و اوصاف ستوده، همانند «روح بىجسم» است؛ همچنان که کردار و اوصاف نیکوى بدون عقیده و ایمان نیز، به سان «جسم بىروح» است.
در جاىْجاى قرآن کریم، واژگانِ «ایمان» و «عمل صالح»، توأمان آمدهاند؛ هرگاه سخن از ایمان و مؤمنان به میان آمده است، عمل و صالحان نیکوکردار نیز در پى آن نمایانند.
از آفتهایى که همواره گریبانگیر پیروان ادیان الهى بوده و هست، «یکسونگرى» و «یکسو گرایى» است؛ گرفتن یک جانب و رهانیدن جانب دیگر، پذیرش یک بعد و طرد بعد دیگر...