پیوند خویشاوندی
*خویشاوندان؛ رابطه ها و ضابطه ها
یکی از نشانگان ارج دار جامعه ایمانی و زنده و پویا آن است که اعضای آن با یکدیگر پیوندی فرخنده و ارتباطی خجسته دارند؛ پیوندی هدفمند و ارتباطی سالم و سازنده. این موضوع درباره خویشاوندان، جاندارتر و پررنگ تر و شاداب تر است. پس از خویشاوندان، دوستان و آشنایان اند.
در آموزه های اسلامی صله ارحام، یک واجب دینی است و ترک آن حرام است. برانجام آن وعده پاداش و بر ترک آن وعده کیفر داده شده است.
*بررسی موضوع ، از منظر روانی و عاطفی
رابطه خویشاوندی از نظر بهداشت روانی و عاطفی قابل توجه شایان است. شادابی، امیدواری ، رضامندی ، و خرسندی روحی از فایده های این رابطه حمیده است؛ بویژه درباره سالمندان که نیاز بیشتری به توجه و احترام دارند، این پیوند اهمیت بیشتری می یابد و پاداش انجام آن بیشتر و کیفر ترک آن سخت تر است.
آنان که با خویشان و دوستان رابطه حسنه دارند، کمتر به افسردگی و دل مردگی مبتلا می شوند. سطح امیدشان بالاتر است ، امیدشان به زندگی بیشتر است، ابتلایشان به کند ذهنی و فراموشی (آلزایمر...) کمتر است. عمرشان طولانی تر است. جسم شان سالم تر است. دوران کهنسالی و فرتوتی را بهتر میگذرانند. بنابر این بهترین هدیه و خدمت فرزند و نوه برای پدر بزرگ و مادر بزرگ، سر زدن به ایشان و احترام گذاردن به ایشان و نیز پذیرش لطف و محبت ایشان است.
*آسیب شناسی پیوندها ی خویشاوندی
صله ارحام و ارتباط با خویشان و دوستان مانند هر رابطه دیگر، آداب و ضابطه هایی دارد که اگر مراعات شوند، ثمره های فرخنده به بار می آورند و اگر مراعات نشوند، ناگواریهایی در پی دارند. برخی از آسیب ها و آفت های این پیوند را این چنین میتوان برشمرد:
1.تکلف ها و تشریفات
خویشان و دیگران را به زحمت افکندن، کرداری ناپسند است. امیر مومنان علی (ع)دراین باره فرموده اند: شر الاخوان من تکلف له ؛ بدترین برادران و دوستان، آن است که آدمی برای او به تکلف و رنج افتد(و همنشینی و پذیرایی اش موجب زحمت و مشقت باشد.)
بهترین پیوندها و رابطه ها آن است که بی پیرایه و صمیمی و بی زحمت باشد. اصولا پیوند دوستی ،با زحمت و تشریفات ناسازگار است. یکی از نتایج ناگوار این تکلف ها کاستی پذیری ارتباط ها و درنهایت، بریدگی و گسیختگی پیوند هاست. مومنان و آنان که روحیه و شخصیت سالم دارند ، بی تکلف اند. رابطه شان آسان و بی دردسر است. از تشریفات بیزارند.
2.افراط در روابط
هرچیز که از اندازه معقول بگذرد، نتیجه معکوس می دهد. این یک اصل کلی است. در رابطه ها باید اندازه نگه داشت که اندازه نکوست. ظرفیت اشخاص و تحمل افراد، محدود و متفاوت است. در روابط خویشاوندی و دوستی باید این ظرفیت و محدودیت را در نظر داشت.
3.آلودگی به گناه
هر کاری به گناه آلوده شود ، نامبارک است. اگر مراقب خویشتن و همراهان و دوستان و خویشاوندان نباشیم، رابطه ها و پیوندها به گناه آلوده میشود؛ گناه زبان، گناه چشم ، گناه گوش، گناه اندیشه و دل و گناهان بسیار دیگر. که در این صورت دیگر از ثواب صله ارحام خبری نیست ، بلکه کیفر گناه جایگزین آن می شود.
*اهدای هدیه
چه نیکوست که در دیدارها و پیوندها ، با اهدای هدیه ای زیبا و ساده و ارزان، نه هدیه ای گران و چشمگیر، دل ها را شاد کنیم.
*اعضای یک پیکر
پدران و مادران، پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها، برادران و خواهران و دیگر خویشان، جزء زندگی مشترک زوج های جوان اند. اگر چه زوج های جوان باید زندگی جدید خویش را مستقل بدارند و برای آن حریم بگذارند و هیچکس نباید به آن حریم تجاوز کند و همگان باید استقلال زندگی تازه زوج های جوان را به رسمیت بشناسند و به آن حرمت نهند و برای ایشان حق استقلال قائل باشند؛ اما زوج های جوان با ایجاد آشیانه عاشقانه جدیدشان، نباید از خانواده شان ببرند و به خویشاوندان به خصوص والدین ، بی اعتنا شوند و به آنان جفا کنند و با((آمدن یار تازه))، آن ((یاران کهن)) را از یاد ببرند و یا به آنان بی حرمتی نمایند و حقوقشان را تباه کنند. آدمی این توان را دارد که حرمت هرکس را به کفایت نگه دارد و هر کس را به سهم خود، احترام گذارد و حقوق همگان را به قدر استحقاقشان ادا کند. برخی میپندارند اکنون که زندگی جدا گانه ای تشکیل داده اند و همسر محبوبشان را یافته اند و دارای همدمی مهربان شده اند، دیگر با پیشینیان کاری ندارند و دوران آنان سپری شده و باید تنها به زندگی جدید و یار تازه پرداخت. این پندار هم از نظر دیانت غلط است و هم از نظر عاطفه ناپسند است و هم از نظر نیاز زوج های جوان به ارتباط با پیشینیان ، به زیان است و هم از نظر خردمندی و حکمت به صلاح نیست.
جامعه زنده و بالنده آن است که پیوند همه اعضای آن، برقرار باشد. گسیختگی پیوندهای خانوادگی، در شان یک جامعه ایمانی نیست. اگر " بنی آدم اعضای یک پیکرند" ، پیوستگی اعضای یک خانواده، محکم تر از پیوستگی اعضای یک جامعه است. گسستن این پیوندها خلاف عقل و شرع است. آنان که این پیوند را بریدند، زیان خوردند و زیان زدند. اکنون بسیاری از جامعه های بشری، از این گسستگی سخت در رنج اند .
سلام علیکم خدا قوت خیلی خوب بود ممنون