پسران میانسال
نویسنده: خانم مهندس فاطمه کوثر
از امتیازهایی که جامعه برای پسران، هنگام خواستگاری، قائل است، این است که مجرد باشند و سابقه ازدواج نداشته باشند.
در نگاه اول، هر عقل سلیمی، امتیازبودن این ویژگی را تایید می‌کند، اما این خصلت، همیشه یک امتیاز نیست.
شاید بتوان گفت برای پسرانی در سنین پایین و در آغاز جوانی، یک حسن است، ولی آیا برای پسران ۳۵ یا ۴۰ ساله هم حسن است؟
در صورت نبود مانعی جدی و عذری موجه، چرا یک پسر، که امکان خواستگاری و ازدواج را داشته، تا کنون مجرد مانده است؟ (بر خلاف دختران که در جامعه ما کمتر می‌توانند آغازکننده خواستگاری باشند.)
اگر این فرد، از لحاظ روانی و جسمانی، سالم است، پس این همه سال، نیاز خود را چگونه پاسخ گفته؟ و اگر پاسخ نگفته، روانش بی‌آسیب نیست. اگر هم اصلا نیازی نداشته، از سوی دیگر زیر سوال می‌رود.
در شرایط مساوی، فردی در این سنین، با سابقه ازدواج و حتی با داشتن فرزند، بر پسری مجرد با سن بالا، عقلا ترجیح دارد؛ زیرا مسیر زندگی‌اش را به‌طور طبیعی طی کرده است.
پس عدم سابقه ازدواج، در همه شرایط، حسن محسوب نمی‌شود، بلکه می‌تواند سوال‌برانگیز باشد.
گاهی معیارها نیاز به بازنگری دارند.
- ۹۷/۰۸/۲۲
این مطلبی که در مورد پسرهای مجرد در سن بالا در این متن گفته شده حرف درستی هست ولی توجه به یکی دو نکته هم به نظر میاد که ضروری باشه:
1. پسرها و دخترهایی که ازدواج قبلی داشته اند احتمال داره که دچار آسیب های روحی و روانی باشند. دختر و پسری که چند سال درگیری داشته اند و دعوا و تنش زیاد در خانواده رو تجربه کرده اند احتمالا مشکلاتی به همراه داشته باشند. هم چنین تجربه کردن یک همسر قبلی میتونه آثاری در زندگی بعدی داشته باشه، از جمله تعهد شخص نسبت به بچه های قبلی، یا مقایسه ای که بین همسر قبلی و جدید پیش میاد، که مشاورین ازدواج و خانواده حتما موارد این جوری داشته اند. لذا اگر کسی بخواد با شخصی ازدواج کنه که ازدواج قبلی داشته باید به این مسائل دقت کنه، و البته این مشکلات در پسرها یا دخترهای مجرد نیست.
2. در مواردی که پسری یا دختری ازدواج کرده ولی طلاق گرفته، یک نکته بسیار مهم تشخیص میزان تقصیر این دختر یا پسر در طلاق قبلی هست. این چیزی هست که حتی مشاورین ازدواج هم گاهی دچار خطا میشن، یعنی نمیتونند تشخیص بدن که این پسر مشکلاتی داشته که طلاق گرفته یا اینکه مشکلات حادی نداشته. اگر پسر دارای مشکلاتی بوده خب این همسر جدید هم درگیرش خواهد شد، و از طرفی کار مشکلی هست که علت دقیق طلاق مشخص بشه. البته این میتونه یک وجه حسن هم باشه، از این جهت که پسر یا دختر خودشون رو در زندگی قبلی نشان داده اند و میشه تحقیق کرد در مورد اونها، ولی به هرحال تشخیص این مسائل کمی مشکله و زمان و دقت و تخصص خودش رو میخواد.
3. ازدواج و شرایط همسری که انتخاب میکنیم در جامعه ما جایگاه اجتماعی ویژه داره، یعنی یک پسر ازدواج کرده با مثلا دو فرزند را کفو یک دختر مجرد نمیدونند، و طبیعی هست که دخترها این رو مناسب شأن خودشون نمیدونند. اگر این اتفاق بیفته که این فرهنگ جا بیفته در جامعه ما، میشه این توصیه رو کرد که دخترها چنین پسری رو قبول کنند، ولی تا وقتی که در فامیل و بین دوستان و آشنایان چنین ازدواجی رو یک ازدواج فاقد تناسب میدونند، و به اون پسر به دید یک خواستگار با شرایط بد نگاه میکنند شاید بشه حق رو به دخترهایی داد که چنین خواستگاری رو رد میکنند، چون احساس میکنند که جایگاه اجتماعی این ازدواج پایینه.
ولی در هر صورت، اصل حرف، حرف درستیه که در این نوشته آمده، که مجرد بودن پسر در همه مواقع حسن و امتیاز محسوب نمیشه.