عروس و داماد، فرزندانان اند!

مشاوره خانواده

خانم یا آقایی پرسیده‌اند:
آیا لازم است هر وقت داماد به منزل ما رفت و آمد می‌کند، خودمان را به زحمت بیندازیم و تعارفات مرسوم را حفظ کنیم؟

پاسخ ما

1. داماد (و نیز عروس) مانند فرزندان ما هستند. وقتی فرزندان متأهل ما به خانه‌مان می‌آیند، با ایشان و برای ایشان چه می‌کنیم؟ برای داماد و عروسمان نیز باید همان‌گونه رفتار کنیم.
شاید (نه اینکه باید) با داماد یا عروس، در آغاز ازدواجشان، اندکی متفاوت باشیم و با ایشان مثل مهمان رفتار کنیم، اما این «شاید» باید زود به صمیمیت بدل شود و ایشان چونان فرزندانمان شوند.
2. تکلف، در رابطه با هر کس، ناروا است.
خداوند سبحان به پیامبرمان فرموده‌ است: به مردم بگو
«مَا أَنَا مِنَ الْمُتَکَلِّفِینَ؛ من اهل تکلف و به زحمت‌افکنی نیستم». (سوره ص، آیه ۸۶)
حیفمان بیاید خود و دیگران را، برخلاف سیرة پیامبرمان، به زحمت افکنیم.
حضرت امیر(ع) نیز فرموده‌اند:
«شرالاخوان من تکلف له؛ بدترین برادران و دوستان، آن است که آدمی برای او به تکلف و رنج افتد». (نهج‌البلاغه، حکمت ۴۷۹)
حیفمان بیاید خود و عزیزانمان، مورد مذمت اماممان باشیم.
"تکلف گر نباشد خوش توان زیست."

3. صمیمیت مؤدبانه

رابطة پدر و مادر با دامادها و عروس‌ها، نباید با «تکلف» و زحمت همراه شود؛ اما باید «مؤدبانه» باشد. تکلف نه، زحمت نه، روابط نامؤدبانه نیز نه؛ آنچه پسندیده است، سلوک مهربانانه است.
خداوند سبحان رهنمایتان باد.

علی‌اکبر مظاهری، مجله "خانه خوبان"، شماره ۱۱۷، آذر ۹۷.