دوری راه (3)

پاسخ به آقای دکتر داوودی (۲)

۲. خانم مرضیه علیرضایی (مقطع دکتری ادیان):

۱. به نظر می‌رسد خانم وابستگی بیش از حد به خانواده دارند و باید برای تعدیل این وابستگی، از مشاور کمک بخواهند. دیدار هر هفته خانواده، با توجه به دوری مسیر و شرایط اقتصادی و دیگر ملاحظات، به صلاح این خانواده نوپا نیست.
۲. تا بهترشدن شرایط و کمترشدن این وابستگی، خوب است که خانم، با خانواده‌شان دیالوگ صوتی و به‌خصوص تصویری هم داشته باشند و کم‌ کم صحبت تصویری و صوتی را جایگزین برخی تعاملات حضوری کنند.
۳. مشغول‌شدن خانم به تحصیل یا هنر یا کار مورد علاقه، از میزان این دلتنگی خواهد کاست.
۴. گاهی وقت‌ها خود خانم به دیدار خانواده بروند و مثلا بعد از دو روز، همسرشان به شهرستان برود و پس از چند ساعت دیدار، با هم به قم برگردند.
۵. گاهی هم خانواده دختر به قم بیایند تا مسافرت‌رفتن این زوج، کمتر شود.
۶. خانواده آقا بیشتر ملاحظه عروس را بکنند و با او همراهی کنند تا غربت، کمتر آزارش دهد.
۷. همسر خانم سعی کند تا دلبستگی بیشتری بین خود و خانم ایجاد کند و با ایشان به مسافرت و تفریح و سینما و ... برود و نگذارد همسرش تنها بماند و غربت را بیشتر احساس کند.
۸. با هم کتاب‌خواندن و فیلم‌دیدن و بازی‌کردن هم تجارب بسیار لذت‌بخشی خواهد بود و ایجاد تنوع می‌کند و از یکنواختی و کسالت می‌کاهد.
۹. برقراری روابط دوستانه جدید و نیز ارتباط با دوستان قدیمی، برای تامین انرژی، بسیار اثربخش خواهد بود.