زمزمه‌های عاشقی (16)

دعای روز شانزدهم ماه مبارک رمضان

الهی! چون نیک می‌نگرم، عافیت این سرای و آن سرای در نیکی و حُسن خُلق با مردم خلاصه است؛ آنسان که مهرورزی با دیگران، بهشت را به جان آدمی نزدیک می‌کند و حُسن معاشرت با ایشان، زندگی را رونق می‌بخشد. خوشا آنان که این نعمت بزرگ را از خدای بزرگ خود تحفه گرفته‌اند!

پس ای خدای مهربان! تو را با زبان روزه‌داران می‌خوانیم و درخواست خویش به درگاهت عرضه می‌کنیم:
«اللهمّ وَفّقْنی فیهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ وجَنّبْنی فیهِ مُرافَقَةِ الأشْرارِ وأوِنی فیهِ بِرَحْمَتِکَ الى دارِ القَرارِبالهِیّتَکِ یا إلَهَ العالَمین؛ خدایا! در آن به سازش‌کردن با نیکان توفیقم ده و دورم دار در آن از رفاقت بدان و جایم ده در آن با مهرت به‌سوى خانه آرامش، به خدایى خودت اى معبـود جهانیان!»

زهرا نصیری / روزنامهٔ مردم‌نو