بازخورد برای مطلب «احترامتان دست خودتان است!» / ۲

🔸پاسخی دیگر به پرسش دکتر صدرا صبایی که در پست قبلی مطرح شد

🔹پاسخ را از خانم دکتر فاطمه کوثر می‌خوانیم:

احساس شما را که به این سؤال منجر شده است، می‌فهمم‌. دربارهٔ سؤال شما، نکاتی به ذهنم می‌رسد:

۱. همهٔ زندگی ما تجربه است. زندگی ما مثل بالارفتن از کوه تا رسیدن به قله است. در این صعود، گاه کمی به پایین می‌لغزیم و دوباره بالا می‌رویم تا در نهایت به قله می‌رسیم.

۲. تجربهٔ شخصی من این است که بهتر است در هنگام بروز خطا، به جای عذاب وجدان و سرزنش خودم، تغییر کنم. پس بیایید خودمان را سرزنش نکنیم و نگران نشویم، بلکه ببینیم چه کاری از ما برمی‌آید.

۳. به گذشته و اتفاقاتی که افتاده، نیندیشید. کام جانتان را با این کلام امیرالمومنین (ع) شیرین کنید: آن که بر گذشته دریغ نخورد و به آینده شادمان نباشد، زهد را از هردوسو گرفته است.

۴. به‌خاطر وجود خدا، همه‌چیز جبران‌پذیر است. البته مسئله‌ای که شما به مطرح کرده‌اید، به‌عقیدهٔ من امری بسیار سهل‌الجبران است که جای هیچ‌ نگرانی ندارد.

۵. کافی است، زین‌پس روی رفتارهای خود متمرکز باشید که با فرزند و اطرافیانتان محترمانه برخورد کنید‌. احترام، ایجاد می‌شود، زیرا احترام چیزی است که به دست آورده می‌شود، نه اینکه داده شود.

در سایهٔ امن الاهی، خوشدل باشید.

۹۹/۴/۲۶