معصومیت اختیاری

 معصومیت اختیاری

 #نویسنده_و_مشاور: #علی‌اکبر_مظاهری

🔹 از زبان مشاور

🔸 مشاورهٔ اخلاقی - عرفانی

پس از آن که مطالب «شب قدر» را در شب‌های قدر نوشتیم و منتشر کردیم، کسانی، به‌ویژه جوانانی، پرسیده‌اند:
در شب‌های قدر، احوال خوشی یافتیم. جان‌مان را پاکیزه کردیم. آلودگی‌های روح‌مان را پاک کردیم. حالت معصومیتی برای‌مان حاصل شد. آیا این حالت، دوام‌ دارد؟ می‌توانیم در زمان‌های آینده نیز این نظافت روح را نگه داریم؟

🔻 پاسخ ما

بلی؛ نه تنها نگهداری و ماندگاری این حالت خجسته، ممکن است، بلکه نگه‌داشتن این گوهر بی‌بدیل، واجب است.
مژده‌تان می‌دهیم که «معصومیت»، دست‌یافتنی است، برای همگان.

⭕️ دوگونه معصومیت

معصومیت، برای ما آدمیان، دوگونه است:

۱. معصومیت ویژه

این معصومیت، همان است که از جانب خداوند، به کسانی خاص داده می‌شود؛ مانند معصومیت پیامبران، امامان، اولیای ویژه خدا. این معصومیت، آن معصومان را هم از گناه بازمی‌دارد، هم از خطا. ایشان هرگز گناه نمی‌کنند و هیچ‌گاه خطا نمی‌کنند. دست هدایت خدا، همواره با ایشان است. ایشان، علاوه بر این‌که در هیچ‌زمان و هیچ‌مکان و هیچ‌کار، قصد گناه اختیاری نمی‌کنند، خطای بی‌اختیار هم نمی‌کنند. عصمت ایشان، از ناحیهٔ خداوند سبحان، تضمین شده است. این دردانه‌های آفرینش، در دامان لطف خداوند نشسته‌اند و پاکٍ پاکٍ پاک‌اند. غبار معصیت و نیز اشتباه، هرگز بر روان ایشان راه ندارد.

۲. معصومیت اختیاری

در میان ما آدمیان، کسانی هستند که با عنایت خداوند و با کوشش خود، که آن نیز به لطف خداوند است، به مکانت عصمت می‌رسند، اما عصمت از معصیت، نه مصونیت از خطا. اینان گناه عمدی نمی‌کنند. چشم در چشم خدا، نافرمانی خدا را نمی‌کنند، اما ممکن است اشتباه کند. نه این‌که حتما اشتباه می‌کنند، بلکه شاید اشتباه کنند. ما؛ یعنی غیر معصومان ویژه، می‌توانیم معصومان اختیاری باشیم؛ گناه عمدی نکنیم، اما شاید خطا کنیم. خطاهای‌مان گناه نیست. بر خطاهای‌مان مجازات نمی‌شویم. آنچه کیفر دارد، گناه است، نه خطا. بیفزاییم که: اینان؛ یعنی معصومان اختیاری، کمتر خطا می‌کنند. پاکی جانشان، عقل‌شان را یاری می‌کند. نور روح‌شان، مسیر اندیشه‌شان را نورافشانی می‌کند تا خطا نکنند، یا کمتر اشتباه کنند.

🌸 مژده ای دل!

به شما پاکیزگان «قدر»، مژده می‌دهیم که جان‌مایه‌های شب‌های قدرتان را می‌توان، بلکه می‌شاید و بلکه می‌باید تا همیشهٔ روزگاران نگه داشت؛ با عبادت‌پیشگی، تقواورزی، شرم‌داری.

ما «قدریان»، دامان پرمهر خداوند مهرورز را رها نمی‌کنیم، تا آن‌هنگام که این جهان را به‌سعادت بگذرانیم و در سایبان لطف خداوند، در جهان آخرت، بیارامیم؛ آرامیدنی جاودانه.
وه که چه خوش است معصومیت این‌جهانی و سعادت آن‌جهانی!
به امید خدا.

طفیل هستی عشق‌اند آدمی و پری
ارادتی بنما تا سعادتی ببری ۱

ای خدا این وصل را هجران مکن
سرخوشان عشق را نالان مکن! ۲

۲۷ فروردین ۱۴۰۲

۱. حافظ، غزلیات
۲. مولانا، دیوان شمس، غزلیات

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1