تربیت «والدینی»، نه «تک‌والدی»
تربیت «والدینی»، نه «تک‌والدی»
#نویسنده_و_مشاور: #علی‌اکبر_مظاهری
🔹 از زبان مشاور
🔸 مشاورهٔ تربیتی
جناب استاد اسماعیل صابری، از استادان دانشگاه در استان فارس، گفته و پرسیده‌اند:
با پدران و مادران دانش‌آموزان، درس‌های تربیتی دارم. برای پربارترشدن درس‌هایم راهکار می‌خواهم. به این منظور، مسائل بارز در درس‌هایم را، در چند محور، مطرح می‌کنم:
1⃣ سوال اول
برخی از پدران، برای بافرزندان‌بودن، زمانی کافی نمی‌گذارند. دلیل آن را مشغله‌های زیاد کاری بیان می‌کنند. به ایشان چه بگویم؟
🔻 پاسخ ما
۱. حضور پدرانی که برای مسائل تربیتی فرزندان، به کلاس‌های شما می‌آیند، نشانگر آن است که برای تربیت فرزندانشان، ارزش قائلند. ما و شما می‌دانیم که تنگناهای معیشتی، ایشان را به کار زیاد وادار می‌کند. از این رو با ایشان همدلی کنید تا دلگرم شوند. آنان را مقصر نخوانید.
۲. به ایشان بگویید: همان زمان کوتاهی را که میتوانید با فرزندانتان باشید، با تمام وجود نزدشان باشید، اگرچه ۵۰ دقیقه باشد. این زمان، اگر با توجه و کیفیت باشد، مفید است. در این ۵۰ دقیقه، موبایل را کنار بگذارید. تلویزیون را تماشا نکنید؛ بلکه چشم در چشم فرزندان بدوزید. به آنان لبخند پدران بزنید. با آنان بازی کنید؛ بازی‌های کودکانه. هر چه بچه‌ها دوست دارند. در آن قطعهٔ زمان، به فرزندان، پند ندهید. با آنان کودکی کنید، چنان که بچه‌ها از ته دل بخندند. همدلی و همراهی پدر را احساس کنند؛ احساسی صادقانه و صمیمانه.
هنر مدیریت این میدان، در این زمان ۵۰ دقیقه، از مدیریت ۱۰ ساعت کار بیرون، کمتر نیست.
2⃣ سوال دوم
پدران می‌پرسند: اگر ما همهٔ وقت و نیروی‌مان را صرف کار بیرون کنیم و کار تربیت فرزندان را بر عهدهٔ همسران‌مان بگذاریم، آیا کار درستی کرده‌ایم؟
🔻 پاسخ ما
۱. تربیت و رشادت فرزند، باید «والدینی» باشد، نه «تک‌والدی». فرزندان، هم به دریافت عواطف لطیفانهٔ مادرانه نیاز دارند، هم به دریافت عاطفه‌های رشیدانهٔ مردانهٔ پدرانه. هرکدام جای خود را دارد. نباید فرزندان، از هیچ‌کدام، محروم باشند. البته سهم مادرها بیش از پدرها می‌شود؛ هم به دلیل حوصله و زمان بیشتر مادران، هم به سبب کار بیشتر بیرونی پدران.
ترکیب شیوه‌های تربیتی و روحیه‌های زنانه و مردانه، ضرورتی حتمی است. فرزندان، برای رشد رشیدانهٔ روحی و جسمی، به دریافت این هردوگونه تربیت، نیاز دارند.
۲. خانم، به‌تنهایی، خسته و کلافه می‌شود. لازم است که زمانی، هرچند همان ۵۰ دقیقه، این بار سنگین را از دوش مادر برداشت و بر دوش پدر نهاد. افسوس که این خستگی و کلافگی مادر، کمتر دیده می‌شود!
۳. خود پدر نیز به همنوایی و آمیختگی با بچه‌ها نیاز دارد. افسوس که این نیاز، به‌خوبی شناخته نشده است و به آن توجه لازم نمی‌شود!
3⃣ سوال سوم
پدران و مادران، هردو، می‌پرسند: اگر فرصت کافی برای با فرزندان‌بودن را نداشتیم، از همان زمان کوتاه، چگونه استفاده کنیم که تا اندازه‌ای جبران کمبود زمان بشود؟
🔻 پاسخ ما
این فرصت کوتاه را «غنی‌سازی» کنید. اگر زمان اندک است، محتوای آن را پربار کنید؛ با تمرکز بیشتر، مطالعهٔ کتاب‌های غنی تربیتی (کتاب‌های کم‌محتوا را نخوانید)، نوبه‌نوکردن روش‌های تربیتی... . هرچه فرصت، اندک‌تر باشد، باید محتوا، پربارتر شود.
💠 نکته
ما، در کتاب «فرهنگ خانواده»، فصلی نوشته‌ایم با نام «فراغت ویژه». فصل پانزدهم. آن فصل برای همهٔ سوال‌های‌تان کارساز است. آن را در این‌گونه کلاس‌های‌تان تدریس کنید. نیز خواندن آن را به والدین توصیه کنید.
الاهی که خداوند مهرورز، شما را در رسالت ارجدارتان یاور باشد. به آن ذات اقدس، دل بسپارید و از او یاری بطلبید.
۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۲
ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
- ۰۲/۰۲/۲۳