عاشقان عیدتان مبارک!

سالروز میلاد منجی بشریت مبارک باد!

امام مهدی علیه‌السلام:
علم ما بر شما احاطه دارد و احوال شما بر ما پوشیده نیست. / بحارالانوار

عیدتان مبارک!

چونان عید نو

بازآمدم چون عید نو، تا قفل زندان بشکنم
وین چرخ آدم‌خوار را، چنگال و دندان بشکنم

از شاه بی‌آغاز من، پران شدم چون باز، من
تا جغد طوطی‌خوار را، در دیر ویران بشکنم

ز آغاز عهدی کرده‌ام، کاین جان فدای شه کنم
بشکسته بادا پشت جان، گر عهد و پیمان بشکنم

تأثیر کرونا بر زندگی

همبستگی کرونایی

این روزها ما به یک مهمانی دعوت شده‌ایم، مهمانی‌ای که میزبانش یک ویروسِ کوچک ترسناک است. افرادی به این مهمانی لبیک گفتند و گروهی خود را در خانه حبس کردند.
این ویروس با هیچ‌کس رودربایستی ندارد، کوچک و بزرگ، پولدار و فقیر، عالِم و عامی نمی‌شناسد.
این ویروس ما را خانه‌نشین کرد و کارگاه‌ها، کارخانه‌ها، مساجد، مدارس و دانشگاه‌ها را به تعطیلی کشاند، اما درس‌های خوبی برایمان داشت. درس‌هایی که در زمان سلامتی و آسایش قدر و ارزش آن را نمی‌دانستیم.

به یاد رضا بابایی

فرزند علی

روزی غلامحسین ساعدی، نمایشنامه‌نویس بزرگ، بر مزار مردگان می‌گذشت. بر سنگی نوشته بودند: گوهر دختر مراد. به دلش افتاد: گوهرِ مراد. و این را نام خود پسندید.
رضا بابایی، در شناسنامه، فرزند علی است. اکنون بر مزار او می‌توان نوشت: رضا فرزند علی. اما آن که بر کویش بگذرد، به دلش می‌افتد: رضای علی؟

مشاورهٔ ازدواج

دوراهی

پرسش:
من و همسرم (فعلا‌ً در دوران عقد هستیم) همدیگر را دوست داریم و با عشق ازدواج کردیم. ما ازدواج فامیلی کردیم، به همین دلیل گاهی خانواده‌هایمان در امور ما دخالت می‌کنند. نمی‌دانم رفتار درست با آنها کدام است.
همسرم در گذشته هر کاری که دلش می‌خواست انجام می‌داد، ولی از دو سال قبل از عقد، خود را اصلاح کرده بود. زمانی که برای خواستگاری آمدند، قول داد که هیچ‌کدام از کارهای قبل را تکرار نکند، به‌جز خوردن مشروب که آن را هم فقط تا مدت کوتاهی استفاده کند. با خودم گفتم کم‌کم ‌آن را هم کنار می‌گذارد.

استاد بابایی رفت

شجاعت مجسم

استاد رضا بابایی، استاد ویرایش و نویسندهٔ ناب‌نویس و نثرنگارِ چیره‌دست، سحرگاه امروز به دیدار پروردگارِ قلم رفت.
رضا بابایی در بهتر بنویسیم قلم آزمود و نفس زد و خون دل‌ها خورد تا در پیشگاه پیشوای مؤمنان (زندگی‌نامهٔ امیرمؤمنان علی علیه‌السلام)، پروندهٔ عقلانیت و دیانت بگشاید و به یاری پیشوای صالحان (زندگی‌نامهٔ امام‌حسن علیه‌السلام)، زندگی و بندگی را مشق کند و در رستاخیز خون و خرد (زندگی‌نامه و راه‌نامهٔ امام‌حسین علیه‌السلام)، در کنار سرور آزادگان، نفس تازه کند و جان بپالاید. خوشا آن روان آرام که پیش از پیوند جان و جانان، عاشقانه‌هایی برای نماز و نیایش را زمزمه کرده بود. [کج‌ها نام کتاب‌های اوست.]
انجمن ویرایش و درست‌نویسی کوچ پاک‌بازانهٔ این فرزند قلم را به همهٔ دوستداران خرد و زبان فارسی تسلیت می‌گوید.

استاد بابایی عزیز!
امروز قلم را وانهادی و از این غربتکده پرگشودی، اما اندیشهٔ تو برای روزگاران به یادگار خواهد ماند.
۹۹/۱/۱۸

قرنطینه خانگی؛ فرصت یا تهدید؟!

سوغات کرونا!

چند وقتی است ناچاریم برای در امان‌ماندن از بیماری و قطع زنجیرهٔ اپیدمی کرونا، در قرنطینهٔ خانگی، روزگار از سر بگذرانیم. این شرایط ممکن است قدری کِسل‌کننده و استرس‌زا باشد؛ چراکه این مهمان ناخوانده، شرایط اقتصادی بسیاری از خانواده‌ها را نیز تحت‌تأثیر قرار داده است و این امر به‌راحتی می‌تواند بر خلق‌وخوی افراد تأثیر نامطلوب بگذارد. علاوه‌بر این، حضور مستمر در خانه می‌تواند برای برخی از خانواده‌ها مخصوصاً خانواده‌های پرجمعیت تهدید به‌حساب بیاید.
بی‌حوصلگی‌ها؛ آشفتگی‌های فکری؛ اختلاف‌نظرها؛ پایبندی بعضی از افراد خانواده به رعایت اصول بهداشتی و سر باز زدن بعضی دیگر و حتی کدورت‌های سابق خانوادگی در بین اعضای خانواده، می‌تواند عاملی برای ایجاد مشاجره‌های لفظی و درگیری‌های تازه باشد و عرصه را بر همهٔ افراد خانواده تنگ کند.
از طرفی این خانه‌نشینی برای کسانی که به‌دلیل شرایط کاری، روزها یا هفته‌ها از دوری همسر و فرزندان خود رنج می‌برده‌اند، فرصتی برای نزدیکی بیشتر و افزایش صمیمیت و نشاط و ارضای عواطف بین افراد خانواده است.

در هر صورت این شرایط می‌تواند برای عده‌ای فرصت باشد و برای عده‌ای دیگر تهدید! همه‌چیز به درک و نوع نگاه و میزان تلاش افراد برای خلق لحظه‌ها بستگی دارد.

به قلم خانم زهرا امیری، طلبهٔ حوزه و محقق نخبه
۹۹/۱/۱۵

صدسالگی عمو

یک قرن عمر مؤمنانه

امروز با عموعباسعلی، صلهٔ تلفنی داشتم. صدسالگی‌اش کامل شده است. یک قرن عمر مؤمنانه.
با زن‌عمو، در آشیانۀ گرمشان عاطفه‌ورزی می‌کردند. فرزندشان، حاج‌غلامرضا مظاهری نیز در خدمتشان بود.
عمو، همچنان قلبی خاشع، ذهنی ذاکر و زبانی شاکر داشت.
چه عمر پربرکتی!

علی‌اکبر مظاهری
۹۹/۱/۱۳

جای خالی آموزش «زیست جنسی» برای همسران

«آداب عشق‌ورزی» برای زوج‌های جوان

زندگی زناشویی برای زوج‌های جوان تجربه‌ای جدید است که در ابعاد مختلف آن نیاز به آموزش دارند؛ آموزش‌های مهارتی برای ادارۀ زندگی، تعامل با افراد جدیدی که در نقش همسر و خانوادۀ او وارد زندگی می‌شوند و... که معمولاً این آموزش‌ها به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در خانواده ارائه می‌شود، اما یکی از اموری که کمتر به آن پرداخته می‌شود، زیست جنسی در زندگی متأهلی است. اگرچه زوج‌ها پیش از ازدواج دربارۀ ابعاد مختلف زندگی آینده‌شان گفت‌وگو می‌کنند، اما به دلایل فرهنگی و نیز حجب‌وحیای طرفین، اهمیت گفت‌وگو در رابطه با امور جنسی و عاطفی مغفول می‌ماند و حتی اگر طرفین اهمیت آن ‌را درک کنند، به ندرت شیوۀ زندگی جنسی خود را مورد بررسی قرار می‌دهند.
کتاب «آداب عشق‌ورزی» نوشتۀ علی‌اکبر مظاهری (مشاور حوزه و دانشگاه) آموزه‌هایی را در رابطه با رفتارهای جنسی و عاطفی همسران، برای پر کردن بخشی از این شکاف علمی در بستر فرهنگ ایرانی ـ اسلامی ارائه داده است. در این کتاب بر کلیدواژه‌های تعاملات جنسی بین همسران تأکید شده و براساس نمونه‌های عینی که در جلسات مشاوره مطرح شده‌اند، راهکارهای دستیابی به یک زندگی جنسی سالم بیان شده است. به اذعان نویسنده کتاب «آداب عشق‌ورزی» قرآن و احادیث منبع اصلی این کتاب محسوب می‌شود.
دکتر عفت‌السادات مرقاتی خویی (متخصص رفتارشناسی جنسی) مشاور علمی این کتاب است.

عشق‌ورزی در حصر خانگی!

کرونا و زندگی!

این روزها داریم با یک مهمان ناخوانده دست‌وپنجه نرم می‌کنیم؛ مهمانی که بدون دعوت، وارد خانه‌های زیادی شده و همچنان به این گشت‌و‌گذار با تمام قوا ادامه می‌دهد. این روزهایی که باید در خانه بمانیم و در را به روی این مهمان سرزده باز نکنیم، باید مراقب خود و خانواده و دوستانمان باشیم؛ مراقب جسم و روح عزیزانمان.
راه‌های مراقبت از جسم را زیاد از رسانه‌ها دیده و شنیده‌ایم. مهم‌تر از مراقبت از جسم، مراقبت از روح در این اوقات حبس خانگی است.
در این روزها که همه در خانه‌ایم، باید همدیگر را بیشتر درک کنیم.
در این روزهای ماندن در خانه، در کنار مطالعهٔ مخصوص خودمان، باهم کتاب بخوانیم؛ همه اعضای خانواده کنار هم بنشینیم و یک کتاب مناسب را انتخاب کنیم و هرکس بخشی را بخواند.
باهم بازی کنیم، باهم فیلم و سریال تماشا کنیم، باهم کارهای خانه را انجام دهیم.
در این ایامی که خواهد گذشت، باهم بخندیم، باهم حرف بزنیم، دربارهٔ گذشته و آینده‌مان صحبت کنیم.
در این روزهای خانه‌نشینی اجباری، زنان که استرس بیماری اعضای خانواده‌شان را دارند، آسیب‌پذیرترند و امروز زنان بیشتر تشنۀ محبت و توجه همسرانشان هستند. این روزها که از بوسیدن و در آغوش گرفتن محرومیم، محبت و دوستی را زبانی ابراز کنیم. کنار خانم‌ها بنشینیم و گوش شنوای حرف‌های آنان باشیم.

 به قلم خانم زهره شفیع - کارشناش علوم قرآن و حدیث
۹۹/۱/۵