الگوی قرآن در روابط همسران
این مطلب در تاریخ 27 مرداد 1394 در سایت تبیان منتشر شد. (+)
نویسنده: جناب آقای محمد دهقانی زاده (مقطع درس خارج حوزه، ارشد تاریخ تشیع دانشگاه)
چگونگی ارتباط زن و شوهر از جمله مسائلی است که گفتگو در مورد آن لطافت و حساسیت‌های خاصی را می‌طلبد؛ هم احساس مردانگی یا زنانگی بر ما غالب نشود تا از جاده حق خارج نشویم، هم حق مطلب ادا شود و نکته‌ای از قلم جا نماند هم خط قرمز حیا و عفت مراعات شود.
قرآن چگونه می‌گوید؟...
قرآن کریم پُر است از مطالبی که شیوه صحیح تعامل مردم با یکدیگر را بیان می‌کند؛ چیزی که امروزه به سبک زندگی[1] شهرت یافته است. مطالبی که روش‌های درست ارتباطی با پدر و مادر، با فرزندان، با مسلمانان، با کافران، با جاهلان و فرومایگان و ... را بیان می‌کند. گاهی هم بحث را به ویژگی‌های شخصیتی کشانده و الگوهای مناسبی به مردم معرفی می‌کند؛ الگوهایی که در صورت دنباله‌روی آن‌ها، دچار خطا و خسران نخواهند شد یقیناً.
گاهی از یک شخص به عنوان الگو یاد می‌کند تا دیگران با نگاه به او قدم بردارند:
لَقَدْ کانَ لَکُمْ فی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ[2]
اگر شیوه زندگی پیامبر صلی الله علیه واله را نقشه راه زندگی خود قرار دهند، بی‌شک مقصد نهایی‌شان خوشبختی و سعادت خواهد بود.
در برخی آیات نیز بدون اشاره به شخصی خاص، صاحبان صفات پسندیده را صاحب امتیاز می‌داند:
وَاسْتَعینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ وَإِنَّها لَکَبیرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخاشِعین[3]
ابزار خاشعان، نماز است و صبر. غیر خاشعان بهره بردن از صبر و نماز را سنگین می‌پندارند. پس هرکس که مشتاق مدال «خاشع» است از جایگاه صبر و نماز غافل نمی‌شود.
در صورت سوم خداوند نه از شخصی نام می‌برد و نه ویژگی خاصی را برمی‌شمرد، بلکه در یک اشاره‌ای لطیف، رمز موفقیت و صراط مستقیم را بیان می‌کند.
هُنَّ لِباسٌ لَکُمْ وَأَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ[4]
گویا خداوند یک زندگی ایده آل را ترسیم می‌کند تا مردم با مقایسه زندگی‌شان با این سبک زندگی، میزان خوشبختی و سعادتشان را بسنجند.
لباس پیشنهادی قرآن
در یک زندگی خانوادگی مطلوب، زن برای شوهرش... لباس است چنانکه شوهر نیز برای زنش، لباس است؛
- مانند لباس، عیوب همسرش را می‌پوشاند و آن را مثل یک راز در درون خود نگه می‌دارد. هرگز نواقص همسرش را به دیگران نشان نمی‌دهد و نسبت به آبرویش، امانت‌دار است.
- مانند لباس، همسرش را از خطرات احتمالی حفظ می‌کند. گاهی دستش را می‌گیرد یا تکیه‌گاه او در زندگی می‌شود تا زمین نخورد و آسیبی به او نرسد، گاهی هم او را از افتادن در منجلاب فساد و تباهی اخلاق، و نیش و کنایه‌های این و آن، و آسیب‌های روح و روان می‌رهاند.
- مانند لباس، برای همسرش زینت و زیبایی می‌شود بدون هیچ چشمداشتی. تمام کوشش خود را به کار می‌بندد تا مایه سربلندی و آبروی همسرش باشد. کاری می‌کند که همسرش به او ببالد و افتخار کند. هم از جهت ظاهر و قیافه هم از جهت باطن و اخلاق.
- مانند لباس، خود را جدای از همسرش نمی‌داند. کسی نسبت به لباسش احساس دوگانگی ندارد و نمی‌گوید: من و لباسم! همسران هم در میان خود با وجود تفاوت جنسیت و سلیقه، احساس دوگانگی ندارند. رضایت و اندوه هرکدام، رضایت و اندوه دیگری را به همراه دارد.
- مانند لباس، بر دوش همسرش سنگینی نمی‌کند. علاوه بر اینکه باری را از عهده همسرش برمی‌دارد.[5]
- مانند لباس، گرمابخش زندگی است. از وقتی که بر قامت همسرش پوشانده می‌شود همه همّ و غمّش رونق و گرمی زندگی مشترک می‌شود. گاهی از خواسته‌های شخصی خود دست می‌شوید تا عَلَم خانواده به زمین نیفتد.
- مانند لباس، تناسب حال و هوا را برای شریک خود رعایت می‌کند. همچنان که در هوای لطیف لباسی نازک بر تن داریم و در سرمای سوزان، لباس ضخیم می‌پوشیم، همسران نمونه نیز تسکین یکدیگرند؛ همراه یکدیگر در شادی‌ها و سنگ صبور هم در ناملایمات زندگی.
شاید رشته این برداشت‌ها را بتوان بیش از این ادامه داد، اما در یک جمله می‌توان همه را خلاصه کرد: هُنَّ لِباسٌ لَکُمْ وَأَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ.
اگر تاکنون لباسی بر قامت زندگی خود نپوشانده‌اید دست به کار شوید و تن عریان زندگی‌تان را با لباسی فاخر و ارزشمند بپوشانید و اگر در زندگی‌تان از چنین لباسی بهره می‌برید، خوشا به سعادتان؛ شاکر خداوند باشید.
حقیقتا زیبنده ترین وجامع ترین عنوان برای همسران درقرآن کریم ذکرشده است.من کوتاه زمانی است که ازدواج کرده ام ولی فکرمی کنم هرروراززندگیم درسی به من آموخته است که مویداین مطلب وبسیارشیرین است.ممنون بابت پست شما