وبسایت علی اکبر مظاهری

mazaheriesfahani@gmail.com
وبسایت علی اکبر مظاهری

mazaheriesfahani@gmail.com

مشاور و مدرس حوزه و دانشگاه

کانال تلگرام از زبان مشاور
جهت دیدن کانال تلگرام "از زبان مشاور" روی عکس کلیک کنید
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات
بایگانی

۹ مطلب در مهر ۱۳۹۹ ثبت شده است

۲۸
مهر
💠 حکایت آن دو یار وفادار
✍ نویسنده: علی‌اکبر مظاهری
اکنون (سال ۱۳۹۱) عموعباس‌علی، نود ساله است و زن‌عمو، ۸۲ ساله. حدود ۶۵ سال است که زندگی مشترک دارند.  زندگی ایشان را از حدود پنجاه سال پیش، از نزدیک مشاهده کرده‌ام. اگرچه قامت عمو، اکنون اندکی خمیده است، اما نشاط روحی و صفای اخلاقی او نسبت به پنجاه سال پیش رشد کرده است. او را مهربان‌تر و مؤمن‌تر از پنجاه سال قبل می‌بینم و کمالات اخلاقی و روحی‌اش فزونی یافته است.
سه عامل را در نیرومندی روحی عمو مؤثر می‌دانم.
۱. وراثت:
خاندان عمو مثبت‌اندیش‌اند. مادر ایشان را ـ که اکنون به جهان جاوید رفته است و رحمت خدا بر او باد ـ دیده‌ام که روحیه‌ای شاد داشت و در صدسالگی، مثبت‌اندیش بود. پدر عمو را ندیده‌ام، اما از شادابی روحی او حکایت‌ها شنیده‌ام. این حالت‌های فرخندۀ والدین، به عمو سرایت کرده است. برخی دیگر از اعضای خاندان عمو را نیز دیده‌ام که مثبت‌نگر و پر امید بوده‌اند.
۲. ایمان مذهبی:
عمو، مؤمن است و مرید و ذاکر اهل بیت علیهم‌السلام و هرچه از عمرش می‌گذرد، ایمانش عمیق‌تر و وسیع‌تر می‌شود. پیوند او با خداوند، پیوندی استوار است. این پیوند، به عمو نشاط و امید می‌دهد. این از خاصیت‌های ایمان مذهبی است. از بهترین عوامل ایجاد نشاط روحی، همانا ایمان مذهبی است، زیرا پیوند قطره با دریا، قطره را دریاوَش می‌کند.
قطره دریاست اگر با دریاست  
ورنه آن قطره و دریا دریاست
۳. رفاقت عمو و زن‌عمو:
ای‌کاش می‌شد زوج‌های جوان و غیرجوان را که با هم نامهربانی می‌کنند و بر سر هیچ‌ها و پوچ‌ها زندگی‌شان را خراب می‌کنند، به دیدار عمو و زن‌عمو می‌بردیم، تا ایشان را ببینند و حکایت زندگی مشترک ۶۵ ساله‌شان را از زبان خودشان بشنوند، و باور کنند که می‌شود زن و شوهر، ۶۵ سال با هم زندگی کنند و حتی یک بار دعوا نکنند.
ما با ایشان حدود ده سال در یک خانه زندگی می‌کردیم؛ از آن پس تاکنون نیز از زندگی ایشان اطلاع کافی دارم. سراغ ندارم که حتی یک‌ بار نزاع و بی‌مهری کرده باشند؛ حتی یک بار.
شاید برخی از زوج‌های امروزی ـ که درگیر مشکلات اقتصادی و اجتماعی زندگی کنونی‌اند ـ ذهنشان به این سمت رود که عموعباس‌علی و زن‌عمو گرفتاری‌های زندگی ما را نداشته‌اند؛ وگرنه آنان نیز به نزاع‌ها و بداخلاقی‌ها دچار می‌شدند.
ما به ایشان می‌گوییم: آری؛ مشکلات زندگی‌های امروزی به اخلاق و رفتار زوج‌ها لطمه می‌زند، اما این، همۀ علت نیست؛ عوامل دیگر سهم بیشتری در تخریب زندگی‌های کنونی دارند. اما زندگی عمو و زن‌عمو سرشار از رفاه مادی نبوده و نیست. سختی‌های مادی و عادی زندگی ایشان کمتر از سختی‌های زندگی‌های امروزی نبوده و نیست. هنر آن است که با وجود سختی‌ها و تنگناها، بتوان مهربانانه و آبرومندانه زندگی کرد. باید فضیلت‌ها را یافت و آن‌ها را جانمایۀ زندگی کرد.
چندی قبل که به دیدار عمو و زن‌عمو رفتیم، ایشان را در باغشان زیارت کردیم؛ باغی که خودشان از دوران جوانی و در دوره‌های گوناگون زندگانی ساخته و پرداخته‌اند و کاشته‌اند و برداشته‌اند و اکنون نیز از ثمره‌هایش بهره‌مندند. فرزندشان حاج غلامرضا  نیز در خدمتشان بود و با جان و دل به ایشان رسیدگی و خدمت می‌کرد.
در چهرۀ سالخوردۀ عمو، ذره‌ای ناامیدی مشاهده نمی‌شد. هرچه بود، صفا و امید و مهربانی و رضایت بود؛ همان چیزهایی که زوج‌های جوان به آن‌ها سخت محتاج‌اند.
راستی که حکایت زندگی عموعباس‌علی و زن‌عمو، تابلویی است درخشان برای زوج‌های جوان و بازنشستگان و کهنسالان. خداوند به عمر و زندگی عمو و زن‌عمو برکت و صفای بیشتر عطا فرماید.
💠منبع: کتاب فرهنگ خانواده، بخش سوم، فصل چهارم، صفحهٔ ۴۹۱، انتشارات نورالزهراء-قم، چاپ دوم، به قلم: علی‌اکبر مظاهری
٩٩/٧/٢٨
  • علی اکبر مظاهری
۲۶
مهر
 حاجت‌های عارفانه
🖋 نویسنده: علی‌اکبر مظاهری
پس از نماز و زیارت و نیایش، نزدیک طلوع آفتاب، در ایوان مسجد گوهرشاد نشسته بودم و جان را از شمیم بهشتی فضای حرم سرشار می‌کردم. می‌شد صدای روح‌نواز بال فرشتگان را به گوش جان شنید، که از عرش الاهی می‌آمدند و گنبد و گلدسته‌های امام رضا علیه‌السلام را طواف می‌کردند.
چند نفر از زائران، که از لهجه‌شان برمی‌آمد اصفهانی‌اند، آمدند و کنارم نشستند. یکی از آنها که بزرگ‌تر بود، خطاب به من گفت: 
«این چه رازی است که آدم، در اینجا که هست، اصلاً در فکر کارگاه و کارخانه، کارگر و کارفرما، و ثروت و شهرت خود نیست؟ گویا اینجا با دنیای بیرون، متفاوت است؟»
گفتمش: «آری؛ هرچه آدمی به معنویات روی آورد، از مادیات فاصله می‌گیرد. جهان چنان آفریده شده که غوطه‌وری در شهوات و خواهش‌های نفسانی، آدمی را از معنویات، دور می‌کند. و نیز شناوری در شط معنویات، انسان را از آلودگی‌های مادیات، پاکیزه می‌سازد.
اینجا محل نزول ملائکه الله است؛ فرشتگان، گروه گروه، به این سرا فرود می‌آیند و بالا می‌روند. کسانی که به این بارگاه، بار یابند، به عنایت امام، از برکات الاهی بهره‌مند می‌شوند و فرشتگان، به فرمان حضرت، بال‌های خود را بر سر و جان آنان می‌تکانند و بر آنان، نعیم بهشتی می‌افشانند. و چنین است که آدمی، از مادیات و تعلقات آن، دور و به معنویات جان‌نواز، نزدیک می‌شود.»
و باز به عالم خویشتن بازگشتم و جانم را به موج‌های حریرگونهٔ دریای کرامت امام سپردم و عنان اختیار، از خویشتن برداشتم تا آن که دوست، به آنجایم برد که خاطرخواه اوست.
🔸خواستن بهترین‌ها
زائران امام رضا علیه‌السلام بهتر است که در حرم ایشان، از خداوند چه بخواهند؟ 
پاسخ این است: نمی‌توان برای کسی تعیین کرد که از خداوند چه بخواهد و امام را برای چه حاجتی به درگاه خدای رحمان، شفیع کند. هر کس نیازهایی دارد و همان‌ها را می‌طلبد. اما می‌توان گفت که در حاجت خواستن، باید که «بهترین‌ها» را خواست. چه‌ چیز بهتر از خود خدا و خود امام؟!
حیف نیست که هنگام شرف‌یابی به بارگاه امام رضا علیه‌السلام دعاها و خواسته‌هایمان همه‌اش حقیر و کودکانه و این‌جهانی باشد؟!
هر چند که خواستن این حاجات، هیچ منعی ندارد؛ اما همت عالی داشتن و «حاجت‌های عارفانه» طلبیدن، چیز دیگری است.
یارب! ز تو آنچه من گدا می‌خواهم
افزون ز هزار پادشا می‌خواهم 
هر کس ز در تو حاجتی می‌طلبد
من آمده‌ام از تو، تو را می‌خواهم
چنگ‌زدن در دامان پرمهر خداوند و خود او را از او خواستن، چه خواستهٔ فرخنده‌ای است! و پنجه در پنجرهٔ بارگاه حضرت رضا افکندن و خود او را از او خواستن، چه خواهش خجسته‌ای است!
در ضمیر ما نمی‌گنجد به غیر دوست کس
هر دو عالم را به دشمن ده که ما را دوست بس!
 ۹۹/۷/۲۶

  • علی اکبر مظاهری
۲۴
مهر

انا لله و انا الیه راجعون 

◾️زن‌عموجان، به دیار جاوید، پر کشید.
عمو‌عباسعلی، پس از هشتاد سال زندگی عاشقانه با زن‌عمو، به سوگ یار وفادارش نشست.
راستی، جوانان! این‌گونه هم می‌شود زندگی کرد؛ هشتاد سال زندگی مهربانانه. 
رحلت خانم‌عموی خوبم را به عموجانم و فرزندانشان و خاندان مظاهری، و نیز به خودم، صبورباش می‌گویم. 
از خداوند رحیم و رحمان، برای خانم‌عموجان، رضوان الاهی را می‌طلبم.
رحمت‌الله علیها؛ رحمه واسعه.
علی‌اکبر مظاهری 
۲۴ مهر ۹۹. قم
  • علی اکبر مظاهری
۲۲
مهر
چرخاندن اراذل و اوباش و ضرب‌وشتم در ملاء عام خلاف صریح قانون است!
نویسنده: دکتر محسن برهانی، عضو هیئت علمی دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
ریاست محترم قوهٔ قضاییه جمهوری اسلامی ایران
حجت‌الاسلام و المسلمین سید ابراهیم رییسی
با سلام و تحیت
🔸اخیراً در چند شهر مختلف کشور از جمله شهر تهران، نیروی انتظامی افرادی را به‌عنوان اراذل و اوباش بر روی ماشین‌ها سوار کرده و جلو چشمان مردم با ضرب‌وشتم، ایشان را به عذرخواهی و خودفحاشی وادار نموده است و این افراد نیز با صدای بلند از مردم عذرخواهی می‌کنند!
🔹به‌عنوان یک استاد دانشگاه در رشتهٔ حقوق، هرچقدر در کتب حقوقی کنکاش کردم مجوز پس‌گردنی و کشیدن مو و سیلی و زدن دمپایی به سر افراد را نیافتم. از آنجایی که در برخی نقاط صریحاً اعلام می‌شود که با دستور مقام قضایی این اتفاق می‌افتد، یافتن مستند این خیمه‌شب‌بازی و تراژدی حقوقی برای بسیاری جالب خواهد بود.
🔸اخیراً در مادهٔ ۹ دستورالعمل حفظ کرامت و ارزش‌های انسانی در قوهٔ قضائیه ابلاغ فرمودید: «در اجرای اصل سی‌و‌نهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مبنی‌بر منع هتک حیثیت افرادی که به حکم قانون دستگیر، بازداشت، زندانی یا تبعید شده‌اند، مراجع قضایی مکلف‌اند موارد زیر را رعایت کنند:
الف- اجتناب از هر گونه رفتار تحقیرآمیز و موجب اذیت و آزار جسمی یا روحی و روانی یا بی‌حرمتی به متهمان یا محکومان؛
ب- اجتناب از هرگونه رفتار غیرقانونی یا سلیقه‌ای مانند تراشیدن سر، استفاده از پابند، چشم‌بند، پوشانیدن صورت، نشستن پشت‌سر متهم و یا انتقال وی به اماکن نامعلوم توسط ضابطان دادگستری در جریان بازجویی.» بین این مصوبه و رفتارهای اخیر هیچ سنخیتی وجود ندارد و دستورالعمل صادره به روشنی نقض و به سخره گرفته شده است.
🔹ثانیاً به‌عنوان دانش‌آموختهٔ حوزهٔ علمیه، فقدان مستند فقهی و شرعی این اقدام، مسلّم و اظهر من الشمس است. از لحاظ فقهی و شرعی نمی‌توان محکوم به اعدام را هم هتک کرد چه برسد به کتک زدن عملی جلو چشمان سایرین.
🔸ثالثاً به‌عنوان یک شهروند ایرانی اعتقاد دارم این شکنجهٔ علنی باعث وهن و آسیب به آبروی ایران و ایرانی است و حیثیت نظام اسلامی و نظام قضایی و نظام حقوقی ایران را در عرصهٔ بین‌المللی به حراج گذاشته است.  
🔹نهایت آن که این اقدامات از لحاظ جرم‌شناسی هیچ تأثیری بر پیشگیری از تکرار ارتکاب جرم از سوی این افراد نخواهد داشت و بیشتر باعث شهرت مجرمین شده و من‌بعد، ایشان چیزی برای از دست دادن ندارند و شهروندان عادی باید هزینهٔ قدرت‌نمایی نیروی انتظامی را پرداخت کنند.
🔸با توجه به مراتب فوق، به استناد مادهٔ ۷ و بند ب مادهٔ ۶۴ و مادهٔ ۶۵ قانون آیین دادرسی کیفری و مواد ۵۷۰ و ۶۱۴ قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات) مراتب اعلام جرم را خدمت جنابعالی اعلام می‌نمایم و تقاضا دارم دستور فرمایید ضمن شروع به تعقیب، با مسببان و مرتکبان جرم برابر مقررات قانونی برخورد شود.

99/7/22

  • علی اکبر مظاهری
۱۰
مهر
مشاورهٔ تربیتی - خانوادگی 
🖋نویسنده: خانم زهراسادات نجفی
🔹خانمی پرسیده‌اند:
از مطالب تربیتی‌تان که در رسانه‌ها منتشر می‌کنید، استفاده می‌کنم؛ به‌خصوص از مشاوره‌ها و پرسش و پاسخ‌ها.
اکنون سؤالی دارم که خدمتتان مطرح می‌کنم. لطفا راهنمایی‌ام فرمایید:
فرزند هفت‌ساله‌ای دارم؛ سالم و خوب است، اما بسیار بهانه‌گیر شده. بعضی از دوستان و خویشان می‌گویند:
«بهانه‌گیری‌هایش، به سبب تنهایی است. فرزند دیگری بیاورید تا مسئله حل شود.»
با فرزندآوری مجدد، مشکلی نداریم، اما تردید دارم. می‌ترسم نتوانم از عهده‌اش برآیم. 
شما چه می‌فرمایید؟
🔸پاسخ ما:
۱. تنهایی فرزند، مسئله قابل تأملی است. نیز اختلاف سنی زیاد میان فرزندان، مطلوب نیست.
۲. در جامعهٔ فعلی ما نمی‌توان فقط برای اینکه فرزند اول، تنها نباشد، به فرزند دیگر فکر کرد؛ بلکه در نظر گرفتن توانایی مالی و جسمی و روحی خانواده، به‌خصوص مادر، مهم است. 
۳. در صورتی که شرایط برای آوردن فرزند دیگر فراهم باشد، نباید تأخیر کرد. 
به‌گفتهٔ مشاوران، بهترین فاصلهٔ سنی میان فرزندان، سه سال است.
 ۴. به شما مادر متعهد توصیهٔ اکید می‌کنیم که با مشاوری دانا و توانا، مشاورهٔ حضوری انجام دهید. اگر همسرتان و فرزندتان را با خود، در مشاوره، همراه کنید، مطلوب است و نتیجهٔ بهتری می‌گیرید.
خداوند سبحان، هادی و یاورتان باشد.
۹۹/۷/۱۰
  • علی اکبر مظاهری
۰۵
مهر
انا لله و انا الیه راجعون 
جناب آقای حاج‌ابراهیم چهره‌نما؛ بزرگ خاندان چهره‌نما، به دیار ابدیت رحلت کردند. 
رحمت‌الله علیه.
رحلت ایشان را به فرزندانشان و خاندان محترم چهره‌نما، به‌ویژه فرزند ارشدشان، جناب آقای حاج‌علی‌اصغر چهره‌نما و نوه‌شان، نور چشم عزیزمان، جناب آقای مهدی چهرنما، تسلیت و صبورباشتان می‌گویم.
علی‌اکبر مظاهری
۵ مهر ۱۳۹۹
  • علی اکبر مظاهری
۰۵
مهر
آیه‌های بشارت (۱۹۱)، ۵مهر ۹۹
💠 همسران‌ آن‌ سرا
❣️رزق امروزمان، از بشارت‌های خداوندمان: آیه‌های ۱۷ تا ۲۸ سوره طور، با تامل و تدبر.
◽️إنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَعِیمٍ ﴿١٧﴾
به‌یقین پرهیزکاران در باغ‌ها و نعمتی فراوانند.(۱۷)
◽️فاکِهِینَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿١٨﴾
در حالی که از آنچه پروردگارشان به آنها داده برخوردارند و از آن به شادی‌ سخن‌ می‌گویند، و پروردگارشان آنان را از عذاب جهنم نگاه داشته است.(۱۸)
◽️کلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٩﴾
(به آنان گفته شود:)بخورید و بیاشامید، گوارا باد شما را به پاداش آنچه (در دنیا)انجام می‌دادید. (۱۹)
◽️متَّکِئِینَ عَلَىٰ سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ ۖ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ ﴿٢٠﴾
🔹تکیه‌کنان بر تخت‌هایی منظم و هم‌ردیف، و آنها را با حورالعین همسر می‌کنیم. (۲۰)
◽️والَّذِینَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإِیمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْءٍ ۚ کُلُّ امْرِئٍ بِمَا کَسَبَ رَهِینٌ ﴿٢١﴾
و کسانی که ایمان آورده‌اند و فرزندان‌شان به نوعی در ایمان از آن‌ها پیروی کرده‌اند (ولی در درجه پایین‌ترند) فرزندان‌شان را (در آخرت و بهشت) به آنها ملحق می‌سازیم و از عمل‌های آنها چیزی را (به واسطه الحاق اولاد) نمی‌کاهیم هر انسانی در گرو عمل خویش است(اگر نیک آورد رها می‌شود و إلا در گرو می‌ماند.)(۲۱)
◽️وأَمْدَدْنَاهُمْ بِفَاکِهَةٍ وَلَحْمٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿٢٢﴾
و آن‌ها را میوه و گوشتی که اشتها دارند پی در پی می‌رساندیم. (۲۲)
◽️یتَنَازَعُونَ فِیهَا کَأْسًا لَا لَغْوٌ فِیهَا وَلَا تَأْثِیمٌ ﴿٢٣﴾
در آنجا جام(شراب) را که در (آشامیدن) آن لغوگویی و گناهی نیست (به شوخی و محبت) از دست هم می‌ستانند. (۲۳)
◽️ویَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ ﴿٢٤﴾
و(برای پذیرایی آنان) پسران نوجوان بهشتی خاص آنان گردشان می‌گردند که گویی (در زیبایی و صفا) مرواریدی نهفته(در صدف) اند.(۲۴)
◽️وأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿٢٥﴾
و برخی از آن‌ها به برخی دیگر رو کرده از(حال دنیوی) یکدیگر می‌پرسند. (۲۵)
◽️قالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ ﴿٢٦﴾
گویند: همانا ما پیشتر(در دنیا) در میان خانواده‌ خود بیمناک(از عواقب امر) بودیم.(۲۶)
◽️فمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ﴿٢٧﴾
پس خداوند بر ما منت نهاد و ما را از عذاب سوزان دردآور نگه‌داشت. (۲۷)
◽️إنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ ﴿٢٨﴾
البته ما او را پیش از این پیوسته می‌خواندیم، زیرا که اوست نیکوکار و مهربان. (۲۸)
 ترجمه: آیت‌الله مشکینی
  • علی اکبر مظاهری
۰۴
مهر
بگو خدا و باقی را رها کن...
✍🏻 نویسنده: الهام عرفانی
 
🔹در شروع زندگی مشترکم، باورم بر این بود که باید آنچه که به نظرم درست می‌رسد، حتما انجام شود. به همین خاطر توقعم از خودم و از همسرم بالا رفته بود. یا مرتب ذهنم درگیر بود که چگونه هدفم را به انجام برسانم یا روزگار خود را در دلخوری و نارضایتی از همسرم می‌گذراندم؛ که چرا حرف مرا نمی‌پذیرد.
شاید در بعضی موارد هم با یک حساب منطقی یا به قول معروف با یک نگاه حقوقی، حق با من بود، ولی هرچه بود، داشت از حال من و حال زندگی مشترک‌مان، دمار بر می‌آورد. خلاصه، از آنجا که بالا و پایین‌های زندگی حکمت خداوند برای تربیت انسان است، به نقطه‌ای رسیدم که دریافتم واقعا چه اهمیتی دارد اگر آنچه من می‌خواهم، نشود؟ مثلا همسرم به فلان مهمانی نیاید؟ فلان چیز را نخرد؟ با فلان پیشنهاد من موافقت نکند؟ گاهی غذای مرا نپسندد یا... .
بعد می‌دیدم که عبور کردن‌ها، اصرار نکردن‌ها و نادیده گرفتن‌ها، چه بهشت آرامی را در دلم برپا می‌کند. از این رهگذر، هم خودم آرام‌ترم و هم همسرم با من همراه‌تر است. کاملا می‌فهمم که اکنون در کنارم آرامش دارد و دیگر احساس نمی‌کند کنار یک انسان غرغرویی زندگی می‌کند که آزادی عمل او را می‌گیرد؛ یا کسی است که مرتبا دلخور می‌شود، گله می‌کند، تذکر می‌دهد و قصد اصلاح دارد.
به وضوح، اثر این تغییر رویه را در همسرم و اشتیاقش به بودن در خانه و در کنار من، مشاهده کردم.
خداوند در قرآن می‌فرماید: «قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَْرْ هُمْ».* به زبان خودمان می‌شود: بگو خدا و باقی را رها کن...
اگر همه جا، همین آیه را به یاد بیاوریم، آرام آرام می‌شویم.
۹۹/۰۷/۴
* انعام، ۹۱
 ماهنامه خانه خوبان، شهریور ۹۹
  • علی اکبر مظاهری
۰۳
مهر
مشاورهٔ تربیتی
🖋نویسنده: دکتر فاطمه کوثر
باسلام خدمت پدر محترم. دغدغه‌تان را درک می‌کنم و در پاسخ به سؤال شما می‌گویم:
اولین گام، رفع نگرانی است. انسان وقتی نگران است، نمی‌تواند تعامل خوبی، به‌خصوص با کسی که با او در مسئلهٔ مهمی تضاد دارد، برقرار کند. 
وقتی فرزند خود را در حال انجام عمل اشتباهی می‌بینید یا گاهی که با نظرتان مخالفت می‌کند، اگر نگران شوید یا احساس عجز و استیصال کنید، این همان چیزی است که شما را ناکارآمد می‌کند. در حالی که اگر نگرانی‌تان را با به‌دست آوردن یک نگرش درست، حذف کنید، احساس آرامشی پیدا می‌کنید که شما را در گفت‌وگو با فرزندتان، توانا و در عین حال ملایم و همراه می‌کند و آنگاه است که می‌توانید به او خوب گوش دهید. 
خوب گوش دادن، حتی به گاهی که هیچ راهکار یا توصیه‌ای ارائه ندهید، بیشتر اوقات تمام یا بخشی از مسئله را حل می‌کند. خوب گوش دادن، رفاقت و صمیمیت میان شما و فرزندتان را بالا می‌برد و به او این پیام را می‌دهد که احساس و سخنش نزد شما ارزشمند است‌. خیلی از اوقات، خواهید دید که بعد از یک گوش دادن صمیمانه و فعال، بدون اینکه حتی به فرزندتان راهی نشان دهید، او خود راه را می‌یابد. ممکن است گاهی لازم باشد که شما راه را به او نشان دهید، که در این صورت به سراغ گام دوم می رویم (در پست بعدی). 
در پایان، مایلم به شما پدر محترم بگویم، برای رفع نگرانی‌تان، به خود بگویید: من آنچه را که از دستم برمی‌آید، انجام می‌دهم، ثمربخشی‌اش با خدا. این تلخی‌ها هم جزئی از معنای زندگی است.
🔹ادامه دارد...
۹۹/۷/۳
  • علی اکبر مظاهری