جلوه گری خدا

 

    » سخنی در باب نظام خانواده

نویسنده: خانم صدیقه مولایی (ارشد فلسفه اسلامی)

جلوه گری، کار خداوند سبحان است. چنان که «یا من اظهر الجمیل»، از دعای«جوشن کبیر»،  بر همین امر اشارت دارد. جلوه گری خداوند در تکوین، مشهود همگان است، در تشریع نیز با اندکی تأمل در نظام واره دین، زیبایی های اراده خدا قابل فهم  است. همچنین آموزه های دینی ما بر شبیه خدا شدن انسان تأکید دارند.

بر همین اساس، میزان شباهت به خدای سبحان، نشانه ای است از میزان دستیابی انسان به رشد و تعالی. و در حقیقت، هر فرد، به تناسب صفت خدایی ای که در خود پرورش می دهد، خداگونه شده است....

زنان؛ جلوه گاهان خدا

زنان، از جمله مصادیق و جلوه های زیبایی تکوین و خلقتند و نسبت به جنس مخالف خود، یعنی مردان، قابلیّت بیشتری برای پرورش صفات جمالی خدای سبحان دارند.

نکته قابل تأمل این است که پرورش صفات جمالی خدای سبحان در نزد بانوان، از جمله اموری است که در راستای تحکیم خانواده نیز نقش عمده دارد. چنانچه بر خودآرایی بانوان، برای همسران، در شرع تأکید شده است. گویی به موازات قابلیّت های مردان در بهره مندی شان از صفات جلال الاهی، تلاش برای نمایاندن جلوه های زیبایی توسط  بانوان راهی است برای برقراری روح اعتدال در نظام خانواده. از این رو، خودآرایی در ساختار خانواده در راستای حفظ سلامت خانواده دینی، امری ضروری تلقی می شود.

لزوم مراعات حدود

 امّا همین فعلِ مورد تأکید دین،  گاهی به دلیل عدم رعایت حدود دینی  و مصالح جامعه، به سستی نظام خانواده منجر می گردد. چنان که  در جامعه امروزی،  رفتارهای بانوان در این زمینه، رنگ خودخواهی گرفته است و چه بسا با کم پروایی بانوان از سویی و نیز عدم غیرت ورزی مردان از سوی دیگر، نقش تخریبی این فعل، برای خانواده، بیشتر از نقش سازنده و مثبت آن شود.

تأثیر بر ازدواج

عرضه انواع خودآرایی های بانوان در ساحت جامعه و کاهش میزان واقع بینی مردان و بالا رفتن آستانه زیاده خواهی آنان نسبت به ظواهر، از  یک سو، و پررنگ شدن زیبایی های ظاهری عده ای از بانوان در مقایسه با زیبایی های باطنی آنان از سوی دیگر، و نیز اهمیت کمتر امور ظاهری نسبت به زیبایی های باطنی در بقای نظام خانواده، در عدم توفیق مردان و زنان کشور، در امر ازدواج، نقشی عمده ایفا می کند.