آسیب شناسی تجرد دختران دهه ی شصت

نویسنده: خانم مریم بلنج؛ کارشناس علوم اجتماعی

بررسی مسائل جمعیتی و سیاست‌های افزایش جمعیت در برهه‌ای از تاریخ ایران، که منجر به رشد انفجار موالید در سال های 1355 تا 1365 شد (مطابق با جدول)، مشکلات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، و عاطفی تجرد دختران دهه‌ی 60 را نشان می‌دهد.

هر چند که میزان موالید دختر و پسر در هر سال تقریبا برابر است (نسبت جنسی نزدیک به 100)  ولی معمول و پسندیده بودن فاصله سنی 4 تا 7 سال در امر ازدواج، سبب شده است تا نیمی از دختران متولدین دهه‌ی 60، در ازدواجشان با موانع و محدودیت‌های فراوانی روبه‌رو باشند....

جدول1 – تغییرات جمعیتی ایران(برگرفته از سالنامه آماری)

سال	جمعیت	میانگین رشد سالانه	نسبت جنسی
1335	۱۸٬۹۵۴٬۷۰۴	0	103.6
1345	۲۵٬۷۸۵٬۲۱۰	3.1	107.3
1355	۳۳٬۷۰۸٬۷۴۴	2.7	106.4
1365	۴۹٬۴۴۵٬۰۱۰	3.9	104.6
1375	۶۰٬۰۵۵٬۴۸۸	2.0	103.3
1385	۷۰٬۴۹۵٬۷۸۲	1.6	104
1390	۷۵٬۱۴۹٬۶۶۹	1.3	102

 

مسئله‌ی دیگر عدم همتایی در زوجیت است که می‌توان آن را از چند منظر مورد بررسی قرار داد:

الف) بیشتر دختران دهه60، با وجود تحصیلات، نجابت، و شایستگی‌های لازم ، به دلیل تنگنای ازدواج، نتوانسته اند ازدواج کنند؛ در حالی که جمعیت زیادی از پسران گروه هدف، با داشتن شرایط حداقلی، به دلایلی، از جمله مسائل اخلاقی، اعتقادی، اقتصادی و شخصیتی، از ازدواج سر باز زده اند.

ب) درخواست‌ ازدواج از ناحیه‌ی مردانی که تجربه‌ی زندگی مشترک ناموفق داشته اند یا دارند.

ج) ازدواج با پسرانی که سن کمتری نسبت به دختران دارند نیز به نوبه‌ی خود بیانگر نوعی عدم همتایی در ازدواج است.

 

سخن پایانی

آیا به راستی وقت آن نرسیده است که جامعه، قانون‌گذاران، و مسئولان، در جهت جبران آنچه بر دختران دهه‌ی شصتی گذشته و می گذرد، سیاست های فرهنگی، اجتماعی،  اقتصادی، و حمایت های لازم را انجام دهند؟