عبادت نوجوانان

   

پرسیده اند:

چند وقتی است که شاهد کم اعتنایی پسر نوجوانم به نمازهایش هستم. او نمازهایش را آخر وقت و با یادآوری من می خواند. دوست ندارم همیشه به او تذکر دهم؛ به نظرم اثر معکوس دارد. خیلی نگرانم. راهنمایی ام کنید. متشکرم. 

     پاسخ ما: 

درود بر شما که اندیشناک عبادت و دیانت فرزندتان اید.

    اینک چند نکته: ...

1. پرستش خداوند، از امور فطری است. خدای سبحان جانمایه آن را در نهاد آدمیان نهاده است و بذر و نهال آن را در جان انسان کاشته است. ما بزریگران این بذر و کارندگان این نهال نیستیم، بلکه باغبانان آنیم. 

باغبان دانا آن است که بذر و نهال را نیکو پرورش دهد؛ به آن، به اندازه، آب و نور و غذا دهد؛ نه بیش و نه کم، و از آفت خوردنش پیشگیری کند، تا شکوفا شود. آب زیاد و بیش از نیاز، بذر و نهال را می میراند، و آب اندک و کمتر از نیاز، آن را می خشکاند، و آفت زدگی، آن را پژمرده می کند. 

2. « نمایاندن» بیش از «گفتن» اثر می گذارد. اگرچه گفتن نیز لازم است، اما نمایاندن لازم تر است.

شما عبادت و نیایش را به فرزندتان نشان دهید و البته گاهی نیز به او فرمان دهید.

یادمان باشد که امام صادق - علیه السلام - فرموده است:

«کونوا دُعاةً لِلنّاسِ بِغَیرِ ألسِنَتِکُم»؛

مردمان را با غیر زبانتان (بلکه با کردارتان) به سوی نیکویی دعوت کنید.

و به یاد داشته باشیم که پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرموده است: 

«صلوا کما رایتمونی اصلی»؛ 

ببینید؛ همین گونه که من نماز می گزارم، نماز بگزارید.

اغلب چنین است که فرزند از کردار والدین اثر می پذیرد و مانند ایشان کردار می ورزد. عبادت و نیایش حالدار و بهنگام را به فرزندتان نشان دهید. نیز او را در رفتن به مسجد و محافل دینی، با خود همراه کنید. 

3. از تشویق، استفاده شایان کنید. فرزنداتان را به عبادت و کارهای نیکویش تحسین کنید. 

4. از فشار، کمترین بهره را ببرید. عبادت با اکراه و اجبار، پایدار نیست. 

5. از تذکر زیاد، پرهیز کنید، که - همان گونه که خودتان گفته اید - اثر معکوس می گذارد، البته تذکر نیز لازم است، اما اندک و به قدر ضرورت. 

6. در راه تربیت دینی فرزندتان، از دیگران مدد بجویید؛ از همسرتان، از مربیان، معلمان، دوستان، خویشان، آشنایان. این مدد جستن را به گونه ای ماهرانه و زیرکانه انجام دهید؛ به این گونه که فرزندتان احساس نکند برای هدایت او، دیگران را بر او گمارده اید. مپندارد که کاهل در عبادت است و شما، به ناچار، برای به راه آوردن او از دیگران کمک طلبیده اید. که اگر چنین شود، رمیده می شود و نتیجه معکوس به بار می آید. 

ظرافت و مهارت، در راه تربیت، ضرورتی حتمی است. 

7. نگران نباشید. ما باید کارمان را نیکو انجام دهیم، اما نباید روانمان را با نگرانی، آسیب بزنیم. فرزندتان بنده خداست. هدایت بندگان، به اراده خداوند  سبحان است. خدای رحمان، بندگان نیکویش را راهنمایی می فرماید. 

خدای رحیم و رحمان، یاورتان باد.

96/3/10