حضور در منظر همسر (بخش پایانی)

🎄 آبادانی گلستان

🎤 از زبان مشاور

دنباله راهکارها:
شش. در خانه، با اهل خانه، به‌خصوص با همسرتان، بداخلاقی نکنید.
گفتمش: می‌دانم بیماری شما و وضعیت خاصتان کم‌حوصله‌تان کرده است و از صبوری‌تان کاسته است، اما با خویشتن‌داری و نیز دوری‌کردن از عوامل بدکننده اخلاق، می‌توانید بر خود تسلط یابید و تندخویی و بدخلقی نکنید. نیز با عمل کردن به راهکارهایی که برای بهبود حالتان بیان کرده‌ام، اخلاقتان بهتر خواهد شد.
آن‌گاه سخن خانمی را که در گله‌گزاری از بداخلاقی همسرش، که وضعیتی شبیه آقای گلستانی داشت، گفته بود، برایش بیان کردم. سخن آن خانم این بود:
"مرد اگر خوش‌اخلاق باشد و وظیفه خود را بداند و نق‌نق نکند، ماندنش در خانه اشکالی ندارد. ولی مردی که جگرخور باشد و بداخلاق و نق‌نقو، تکلیف چیست؟ من حاضر بودم همسرم در خانه باشد، ولی خوش‌اخلاق و خوش‌رفتار باشد... ."

گاهی چنین است که بداخلاقی مرد، اهل خانه را به ستوه می‌آورد، نه بیماری او. درست است که طبیعت بیماری، بدحال کردن است، اما باید مراقب بود که این بدحالی، آدمی را کج‌خلق نکند.
هفت. به امور خانمتان هیچ‌ کاری نداشته باشید.
بسیاری از مسائل و کارهای خانواده، به خانم مربوط می‌شود. او دوست دارد خودش آن‌ها را انجام دهد یا مدیریت کند. مرد اصلا نباید در آن‌ها دخالت کند. زن، کدبانوی خانه است. نباید در کدبانوگری‌اش دخالت کرد، حتی با عنوان کمک‌کردن به او.
هشت. محل زندگی‌تان در خانه را جدا کنید.
حکایت مشاوره‌ای " اتاقکی روی بام" ، اینجا نیز صادق است. منزل آقای گلستانی چندان فشرده نیست که او مجبور باشد دائم پیش چشم همسرش باشد. اتاق اضافه دارند.
حکایت "اتاقکی روی بام" را بیان و توصیه کردم و گفتم: دست‌کم به اندازه زمان کار یک کارگر و کارمند، به گونه جداگانه زندگی کنید. در این زمان، اصلا پیدایتان نباشد. آنقدر از دیدرس همسرتان دور باشید که سراغتان را بگیرد و برای دیدنتان ابراز تمایل کند.

فرجام کار
مشاوره‌مان با آقای گلستانی ادامه یافت. او راهکارها را خوب عمل می‌کرد و برایم گزارش توفیق می‌آورد و راهکار جدید می‌گرفت. زندگی‌شان هر روز بهتر می‌شد. تا این‌که پس از حدود سه ماه، زندگی‌شان آرامش یافت و رابطه او با همسرش به حد "خوب" رسید.
او را تشویق به ادامه کردم؛ ادامه راهکارهای بهبود روابط خانوادگی و ادامه درمان بیماری.

اکنون چند سال از آن "واقعه عبرت‌آموز" می‌گذرد. آقای گلستانی، از دام بیماری، رهیده است و روابط داخلی زندگی‌اش نیز خوب است.
الاهی شکر.