در نظر بازی ما بی خبران حیرانند

در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند/
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند/

عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی/
عشق داند که در این دایره سرگردانند/

جلوه‌گاه رخ او دیده من تنها نیست/
ماه و خورشید همین آینه می‌گردانند/

عهد ما با لب شیرین‌دهنان بست خدا/
ما همه بنده و این قوم خداوندانند/

مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم/
آه اگر خرقه پشمین به گرو نستانند/

وصل خورشید به شبپره اعمی نرسد/
که در آن آینه صاحب‌نظران حیرانند/

لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ/
عشقبازان چنین مستحق هجرانند/

مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار/
ور نه مستوری و مستی همه‌کس نتوانند/

گر به نزهتگه ارواح برد بوی تو باد/
عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند/

زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه شد/
دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند/

گر شوند آگه از اندیشه ما مغبچگان/
بعد از این خرقه صوفی به گرو نستانند/