کودکان و دستکاری اندام تناسلی (٣)

ادامهٔ مشاورهٔ تربیتی - بهداشتی

اشاره:
پس از انتشار مشاورهٔ تربیتی - بهداشتی با عنوان «کودکان و دستکاری اندام تناسلی (١) و (٢)»، مادری متعهد و پریشان‌حال پیامی را با عنوان «جانا سخن از زبان ما می‌گویی» برای استاد فرستادند.

بخوانیم:
«ما یک خانوادهٔ مذهبی هستیم. مدتی است پسر من نیز دچار مشکل دست‌زدن و بازی با اندام تناسلی شده است.
این عمل فرزندم روح و روانم را آزار می‌دهد و احساس می‌کنم در تربیتش شکست خورده‌ام. هر بار که این رفتار را می‌بینم، قلبم به درد می‌آید و رنجور می‌شوم.
برای تکرار این عمل، دلایل دیگری غیر از آنچه که در پست‌های قبلی اشاره شد، وجود دارد؟
برای مهار این رفتار در کودکی که تجربه اینگونه لذت‌های جنسی را دارد، چه راهکارهایی مناسب است؟»

پاسخ استاد مظاهری:
این موضوع نگران‌کننده نیست. نگرانی زیاد و اذیت روحی و روانی موجب می‌شود که انرژی‌تان هدر رود.
البته ما باید در اندیشهٔ تربیت صحیح فرزندانمان باشیم و اصول تربیت فرزند را یاد بگیریم و برای آن تلاش کنیم، اما نباید از سایر امور زندگی‌مان غافل شویم.
ممکن است شما نسبت به آیندهٔ فرزندتان نگران باشید که مبادا او منحرف جنسی شود.
بدانید که اصلاً جای نگرانی نیست. نه فقط در این مسئله، بلکه در هیچ مسئلهٔ تربیتی نیاز نیست تا این حد نگران باشیم و انرژی خود را صرف آن کنیم.
وقتی نگرانی، روح و روان شما را رنجور کند، نمی‌توانید فرزندتان را خوب تربیت کنید. نگرانی حالتی را ایجاد می‌کند که توان فکری و جسمی شما را برای تربیت صحیح از بین می‌برد؛ پس اصلاً نگران نباشید.
در حال‌حاضر، مادران تحصیل‌کرده که تعهد اخلاقی و دینی دارند، تلاش می‌کنند برای تربیت فرزندانشان سنگ ‌تمام بگذارند، اما خود را اذیت می‌کنند.
امیر مومنان علیه‌السلام در نهج‌البلاغه می‌فرمایند: کسی که به تاز برود و بتازاند، به‌زودی نه کمری برای اسبش باقی می‌ماند و نه رمقی برای خودش.*¹

در تربیت فرزند خود، وسواسی نباشید
وقتی نسبت به تربیت فرزندمان حساسیت زیاد نشان می‌دهیم، در واقع روح و جسم خود را داغان می‌کنیم و نتیجهٔ عکس هم می‌گیریم. افرادی را می‌بینیم که در تربیت، حساس نبودند و حتی به اندازهٔ نیمی از زمانی را که ما برای کودکانمان گذاشته‌ایم، صرف تربیت فرزندانشان نکرده‌اند، اما به‌خوبی از عهدهٔ وظیفهٔ تربیت فرزند برآمده‌اند.
وسواس، سخت‌گیری و نکته‌سنجی زیاد در تربیت نتیجهٔ عکس می‌دهد.
امیر مؤمنان در باره نگرانی در مورد خانواده و فرزند، در کلامی روشنگر، آرامش‌بخش و کارساز می‌فرمایند: اکثر توان و زمان خویش را مصروف خانواده مساز، زیرا اگر همسر و فرزندت، دوستان خدا باشند، خداوند دوستانش را وانمی‌گذارد و تباهشان نمی‌سازد و اگر دشمنان خدا باشند، تو را به دشمنان خدا چه کار؟ ۱

به قلم خانم نرگس صفرخانلو

↩️ پی نوشت
۱. نهج‌البلاغه، حکمت ٣٥٢

ادامه دارد...