کودکان و دستکاری اندام تناسلی (٥)

ادامهٔ مشاورهٔ تربیتی - بهداشتی

ادامهٔ راهکارهای استاد علی‌اکبر مظاهری برای مادر دغدغه‌مند:

٣. کنترل محسوس
پدر و مادر به مدت دو هفته به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کنند که کودک تنها نباشد.
همان‌گونه که اگر فرزند شما بیمار باشد یا خدای ناخواسته تصادف کرده باشد، مادر بیش از پیش در کنار فرزندش می‌ماند، در شرایط کنونی نیز بیشتر از گذشته در کنار فرزندتان بمانید و او را تنها نگذارید.
کودک می‌داند گرفتن اندام تناسلی و و بازی با آن نزد شما قبیح است و این کار را در حضور شما انجام نمی‌دهد.
بنا بر مثال، هنگامی که کودک در اتاق بازی می‌کند، بداند که شما ناظرش هستید. نیاز نیست توضیح دهید که چرا پیش او می‌مانید، ولی او را کلافه هم نکنید. کنترل محسوس کودک، کم‌کم موجب ترک رفتار قبیح‌اش می‌شود.

۴. پر کردن اوقات فراغت کودکان
بیکاری و تنهایی افکار و رفتار انسان را به انحراف می‌کشاند. با کودکان‌مان بازی کنیم و برنامهٔ روزانه‌شان را با بازی و ورزش و... ساماندهی کنیم.

۵. مراجعه به مشاور کودکان
مشاوره حضوری با مشاوری دانا و توانا، متخصص مشاوره کودکان، می‌تواند بسیار سودمند باشد.

سخن پایانی
اگر با همهٔ این روش‌ها، راهکارها و تدابیر، بازهم کودک این رفتار را تکرار کرد، سخن امیرمومنان علیه‌السلام (اکثر توان و زمان خویش را مصروف خانواده مساز، زیرا اگر همسر و فرزندت، دوستان خدا باشند، خداوند دوستانش را وانمی‌گذارد و تباهشان نمی‌سازد و اگر از دشمنان خدا باشند، تو را به دشمنان خدا چه کار؟*١) را برای خود تداعی کنیم و روح و روان خود را اذیت نکنیم.
البته غالباً اینگونه است که کودک هنگامی که بزرگتر شود و عقلش رشد کند، زشتی این کار را متوجه می‌شود و رهایش می‌کند.

به قلم خانم نرگس صفرخانلو

↩️ پی نوشت:
١. نهج‌البلاغه، حکمت ٣٥٢