تربیت متعالی (1)

مشاورهٔ تربیتی

پاسخ استاد علی‌اکبر مظاهری به یک پدر فعال فرهنگی

پرسش:
بنده روحانی هستم و زندگی‌ام را وقف دین خدا کرده‌ام و همچنین مردم مرا به‌عنوان الگو می‌بینند. خیلی نگرانم که فرزندم خدای ناخواسته ناخلف بشود.
از طرفی سرم هم واقعاً شلوغ است و نمی‌توانم زیاد برایش وقت بگذارم. چه کنم؟
لطفاً چند وظیفهٔ مشخص و اصلی و کلیدی را در قبال فرزندم بفرمایید که با انجام آنها خیالم راحت باشد، که وظیفه‌ام را انجام داده‌ام.

پاسخ استاد:
سؤال شما چند بخش دارد، پاسخ هر بخش را به تفکیک خدمتتان عرض می‌کنم.
بخش اول پرسش این است که بنده روحانی هستم و خیلی نگرانم که فرزندم ناخلف شود.
باید بدانید که نگرانی شما بیجاست، هنوز که فردا نیامده است. چرا نگران هستید؟
نگرانی بیجا موجب می‌شود که انسان روح و روان خود را آزرده کند، نیروهایش را هدر دهد و استرس و دلهره را برای جان خویش فراهم کند.
البته انسان خردمند به فرداهای خویش می‌اندیشد و تدبیر می‌کند، اما نگرانی امروز برای فردا بی‌معناست.
شما از الان نگران هستید که فردا فرزندتان ناخلف شود و الگوبودن یک روحانی بدل شود به آینهٔ عبرت‌شدن برای دیگران و دین خدا آسیب ببیند.
نیاز نیست نگران باشید، اما در اندیشهٔ فردا و تدبیر امور زندگی‌تان باشید.
این مسئله مانند آن است که در خانه بنشینیم و نگران باشیم: «ای وای نکند، فردا زلزله بیاید و خانه بر سرمان خراب شود.» البته خانه را باید با فنداسیون محکم بسازیم و روی گسل بنا نکنیم، اما نگرانی برای اینکه خانه بر سرمان خراب شود، استرس نابجاست.
در مسئلهٔ تربیت فرزند هم نگران نباشید، وظایف فعلی‌تان را انجام دهید و آینده را به خدا بسپارید.

به قلم خانم نرگس صفرخانلو
این مطلب ادامه دارد.
۹۸/۹/۲۱