نقدی بر «پایانی برای جنگ و خشم»

فرزندان بزرگتر
نقدی از خانم زهرا امیری، طلبهٔ حوزه و محقق نخبه، بر مطلب «پایانی برای خشم و جنگ»:

با سلام و احترام.
ضمن تشکر از رهنمودها و نکات تربیتی شما استاد گرامی، نکته‌ای که با خواندن ایده‌های تربیتی، با موضوع رفتار مناسب والدین با کودکانِ ناسازگار باهم، به ذهن من خطور کرد این است که شایسته است والدین، در کنار اجرای این روش‌ها، به احساسات، انتظارات و جایگاه فرزندان بزرگتر در خانواده نیز توجه لازم را داشته باشند، چراکه اگر جایگاه فرزندانِ بزرگتر نادیده گرفته شود و آنان در ردیف فرزندانِ کوچکتر و هم‌طرازِ آنها قرار بگیرند یا به بهانه بزرگتریِ آنان، نسبت به عواطف و احساساتشان بی‌توجهی نمایند و در هر مسئلهٔ کوچک و بزرگی، جانب فرزندان کوچکتر را بگیرند و حقوق فرزندان بزرگتر را نادیده گیرند، این احتمال وجود دارد که با گذر زمان، ارزش و جایگاه فرزندان بزرگتر در نزد برادر و خواهر کوچکتر از بین برود و کوچکترها به برادر و خواهر بزرگتر خود، هتاک، بی‌ادب و جسور بار بیایند؛ اتفاقی که متأسفانه در بعضی از خانواده‌ها رخ داده است، که ریشه در بی‌توجهی والدین به جایگاه و ارزش فرزندان بزرگتر دارد. شایسته است که والدین، برای پیش‌گیری از این مسائل و شکاف بین فرزندان، دقت و توجه لازم را داشته باشند که در هنگام مواجه‌شدن با این مسائل، حرمت فرزندانِ بزرگتر را حفظ نمایند و صرفاً به بهانه آرام‌نمودن فرزندان کوچکتر، به‌طور مکرر و خارج از چارچوب عدالت و منطق، از آنها جانبداری نکنند. والدین اگر به این ظرافت‌ها توجه داشته باشند و به نوعی اعتماد فرزندان بزرگتر را به خود جلب نمایند، می‌توانند در فرصت‌های مناسب، آنان را متقاعد کنند که در هر حالی مواظب برادر یا خواهر کوچکترشان باشند و نسبت به آنها از خودگذشتگی و رفتاری آمیخته با مهرورزی داشته باشند.
۷ /۱۱/ ۹۸