قلب و دل آغشته به کرونا

اخلاقم آرزوست...

نویسنده: خانم زهره شفیع، کارشناس علوم قرآن و حدیث

این روزها با ویروسی در جدال هستیم که تنها با رعایت ضوابط بهداشتی می‌توان آن را شکست داد. توصیه‌های پزشکی را هر روز از رسانه‌ها می‌شنویم و می‌بینیم. توصیه به شستن مکرر دست‌ها، استفاده از ماسک و رعایت فاصله‌. فاصله‌ای که باید رعایت کنیم و در برخی موارد سبب دوری پدر و مادر از فرزندان، خواهر و برادرها از یکدیگر و... شده است.
اما سال‌هاست میزبان کرونایی دیگر در وجودمان هستیم؛ ویروسی که نه در جسم و جانمان، بلکه در روح و روان آدمیان رشد کرده و بارور شده است.
کرونایی که با شستن دست‌ها و رعایت بهداشت فردی و اجتماعی شکست نخواهد خورد. تنها راه درمان این ویروس مخرب جان و روان، شستن دل و قلب از کینه و کدورت، تحقیر، غرور و تکبر و حسادت است.

صاف است به گردون، دل بی‌کینهٔ مستان
زنگار نگیرد به خود آیینه مستان
در آینه هر نقش کجی راست نماید
کین مهر شود در دل بی‌کینهٔ مستان
(صائب تبریزی)

در دلی که تخم کینه از دوستان و عزیزان کاشته شود، نهال مهر و محبت و عشق و صفا، خشکیده خواهد شد.

امام علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: احْتَرِسوا مِن سَوْرَةِ الجَمْدِ و الحِقْدِ و الغَضَبِ و الحَسَدِ، و أعِدّوا لکُلِّ شَیءٍ مِن ذلکَ عُدَّةً تُجاهِدونَهُ بِها، مِن الفِکْرِ فی العاقِبَةِ، و مَنْعِ الرَّذیلَةِ، و طَلَبِ الفَضیلَةِ، و صَلاحِ الآخِرَةِ، و لُزومِ الحِلْمِ؛ از حدّت بخل و کینه‌توزى و خشم و حسادت بپرهیزید و براى مبارزه با هر یک از آنها جنگ‌افزارى مانند اندیشیدن در عاقبت آنها، مبارزه با رذیلت و طلب فضیلت و اصلاح کار آخرت و لزوم بردبارى و گذشت فراهم آورید.

دلی که لبریز از کینهٔ دوستان و نزیکانشان است، مدام مشغول و نگران است. مشغول پیدا کردن راهی برای انتقام و نگران چگونگی دادن جوابی دندان‌شکن.
کینه راه انسان را از عقلانیت و تفکر جدا خواهد کرد. روح و روان آغشته با کینه به عقل اجازهٔ درست اندیشیدن دربارهٔ دیگران را نخواهد داد. کینه و کدورت، آزادی را از عقل انسان می‌گیرد. کینه و کدورت عقل را به اسارت خود می‌گیرد و عقل در غل و زنجیر کینه، دست و پا خواهد زد.

امام علی (علیه‌السلام): سلاحُ الشّرِّ الحِقد؛ کینه ابزار شرارت و فتنه است.

جامعه‌ای که کینه‌توزان آن از مهربانان و دل‌های خالی از کینه پیشی بگیرد، از پیشرفت و کمال فاصله می‌گیرد.
این افراد قادر به تحمل دیگران نیستند و نمی‌توانند کاری برای رضای خدا و پیشرفت جامعه‌شان انجام دهند، چون عقل و فکر آن‌ها در اسارت کینه است و لذت آزادی را نمی‌چشد.
به امید روزی که قلب و دل‌ها عاری از هر کرونای ویران‌گر جان و روان آدمیان و جوامع باشد. ان‌شاءالله!

۹۹/۵/۱۱