مهلت پنج‌روزه (۳)

#نویسنده_و_مشاور:

#علی‌اکبر_مظاهری

🔹 از زبان مشاور

🔸 مشاورهٔ طلاق

آن خانمی که آن مهلت پنج‌روزه را با ایشان مطرح کردیم، گزارشی نوشته است و راهکارهای بعدی را طلبیده است. ببینیم:

سلام و تحیت. حالا سه‌روز از آن مهلت پنج‌روزه می‌گذرد. راهکارها را عمل کردم. فرمودید گزارش‌ دهم تا راهکارهای بعدی را بفرمایید.
این سه‌روز چنین گذشت:
درخواست طلاق را ندادم. خلوت‌گزینی کردم. مشاور خود شدم؛ مشاوری بی‌طرف؛ بدون وکالت و قضاوت.
این نتایج حاصل شد:
۱. تردیدم در طلاق، شدید شد.
خشمم فروکش کرد. دیدم فعلاً طلاق به صلاح‌مان نیست. یک زندگی چهارنفره متلاشی می‌شود. خودم و همسرم و دوفرزندمان آواره می‌شویم.
۲. یافتم که من هم مقصرم. قبلا فکر می‌کردم همهٔ تقصیرها با همسرم است.
حالا که «خودمشاوره‌ای» کردم، یافتم که تقریباً نصف تقصیرها با من است. قبلاً یک‌طرفه به قاضی می‌رفتم و ازخودراضی برمی‌گشتم، اما حالا نصف - نصف شده‌ایم.
۳. هنوز از طلاق منصرف کامل نشده‌ام. آن را عقب انداخته‌ام.
حالا چه کنم؟ نیازمند ادامهٔ راه حل‌ها هستم. سپاسگزارم.

🔻 پاسخ ما

خدا را شکر که «خودمشاوره‌ای»تان، آرام‌تان کرده و نتایج خوبی حاصل شده است.
اکنون چنین کنید:
۱. مشاورهٔ‌ حضوری همسرتان را با خود همراه کنید و نزد مشاوری دانا و توانا بروید.
مشاوری را در شهرتان نمی‌شناسم. بجویید، می‌یابید. اگر همسرتان همراهی کرد، که خوب. اگر مقاومت کرد، به ایشان اطمینان دهید که نمی‌خواهید او را به‌ محاکمه بکشانید و حکم محکومیتش را بگیرید. اگر با ملایمت بگویید: مسائلی برای زندگی مشترک‌مان پیش آمده، بیاییم همدیگر را در حل آن‌ها کمک کنیم، به احتمال زیاد می‌پذیرد. یکی از دلایلی که همسران، به‌خصوص آقایان، مشاوره را نمی‌پذیرند، این است که احساس می‌کنند دارند به محاکمه کشانده می‌شوند و قرار است محکوم شوند. این احساس ناخوشایندی است. بخشی از این ذهنیت اشتباه، محصول دعوت ناشیانهٔ همسر است. آدمی، به پای خود و با رضایت، به محاکمه نمی‌رود. این احساس «به‌محاکمه‌رفتن برای محکومیت»، باید بدل شود به «به‌مشاوره‌رفتن برای حل مسأله».
ما، در مشاوره‌هایمان، مقاومت خانم‌ها را نیز شاهدیم، اما آقایان بیشتر مقاومت می‌کنند؛ به همین دلیلی که بیان شد و دلایل دیگر.
نتیجهٔ مشاوره‌تان را برایم گزارش کنید.
۲. مطالعهٔ کتاب
کتاب «نبرد بی‌برنده» را بخوانید؛ به‌دقت و با حوصله‌ورزی. این کتاب را با همان حس «خودمشاوری» بخوانید، نه حس وکالت و قضاوت. این کتاب، آبی‌ است بر آتش خشم و مرهمی است بر زخم‌های دل. ان‌شاءالله.
۳. دست بر دامان خدا
دامان خدا را بگیرید؛ با دست دعا و چشم امید. از آن مهربان بطلبید کشتی زندگی‌تان را از گرداب اضطراب، به ساحل آرامش برساند. دعای‌تان از بن جان باشد، نه از سر زبان. نتایج کارهای‌تان و احوال‌تان را به ما گزارش کنید تا خوانندگان‌مان نیز بهره جویند.
به امید خدا.

۱۹ خرداد ۱۴۰۲

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1