مهلت پنج‌روزه (۵)
#نویسنده_و_مشاور:
#علی‌اکبر_مظاهری
💠 پس از پنج‌روز
از زمان انتشار پست «مهلت پنج‌روزه»، بازتاب‌های امیدبخشی داشته‌ایم و همچنان ادامه دارد.
اما آن «خانم اصلی»، اکنون نوشته است:
سلام و درود بر شمایی که زندگی مرا نجات دادید. مرا و همسر و فرزندانم را از لبِ، به قول خودتان، «درّه‌ای خطردار»، به عقب کشاندید.
فرمودید گزارش کار و احوالم را بدهم تا خوانندگان‌تان نیز بهره بگیرند. بفرمایید:
این پنج روز، که سودمندترین روزهای عمرم بود، چنین گذشت:
۱. «خودمشاوره‌ای» را ادامه دادم. نتایج حیرت‌آوری داشت. اگرچه این کار اکنون برای مسئلهٔ طلاق بود، اما آن را چنان سودمند یافتم که دیگر تا همیشه ادامه می‌دهم.
۲. کتاب «نبرد بی‌برنده» را به‌دقت خواندم. به تعبیر خودتان، آبی بود بر آتش؛ آبی بر آتش ذهنم. آبی بر آتش افتاده بر خرمن زندگی‌مان. معتقدم بر نام این کتاب باید نام‌های دیگری افزود: کشتی نجات، معجزهٔ تغییر اندیشه... . چون رشتهٔ تحصیلی‌ام ادبیات فارسی است، ادبیات کتاب نیز بر دل و ذهنم نشست و بر فایده‌های آن افزود.
۳. با همسرم دربارهٔ مشاوره صحبت کردم. می‌پنداشتم مقاومت کند، اما چون دانست نمی‌خواهم او را به محاکمه بکشانم، بلکه قصد اصلاح زندگی‌مان را دارم، پذیرفت. انتخاب مشاور را به ایشان واگذاشتم. به مشاوری مورد رضایت هردو رسیدیم. دو نوبت مشاوره رفتیم. مشاورمان، به تعبیر شما، «دانا و توانا» بود. طلاق را نفی کرد. ادامهٔ زندگی را پیشنهاد کرد. به رأی ایشان رضایت دادیم؛ رضایتی دوجانبه.
۴. در این پنج روز، دعاهایم را بر حل مسئلهٔ زندگی‌مان متمرکز کردم. امدادهای خدا را، به‌وضوح، یافتم. نیز آرامش دلپذیری برایم حاصل شد. درک می‌کردم که خدا از طلاق‌مان ناراضی است و به اصلاح زندگی‌مان راضی است... .
از طلاق منصرف شدم؛ انصراف کامل. تردیدم به یقین بدل شد. دانستم که این طلاق، ناروا است. به صلاح نیست.
زندگی‌مان را به‌سرعت و با همراهی همسرم، سامان دادم. نه این‌که خود را مجبور به سوختن و ساختن کنم، بلکه دانستم زندگی‌مان نرمال است. جایی برای طلاق وجود ندارد. کانون اندیشه‌ام را که تغییر دادم، دیدم زندگی‌مان خوب است.
اکنون دارم لذت و رضایت بی‌سابقه‌ای را تجربه می‌کنم. خدا را شکر... .
[ایشان، در ادامهٔ نوشته‌شان، از این بنده تشکرهایی کرده‌اند، که فعلاً بماند.]
🔻 پاسخ ما
سلام و تحیت.
خداوند حکیم را بر این نتیجهٔ حکیمانه، سپاس می‌گزارم.
چیزی بر نوشتهٔ شما نمی‌افزایم. همین نوشتهٔ شما، گویا و کافی است.
امیدمان به خدا است.
۲۷ خرداد ۱۴۰۲
ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
- ۰۲/۰۴/۰۹