مدیریت زمان 1
اشاره
برخی از یاران همراه، به ویژه جناب صدرایی، جناب اسماعیلی، و جناب رضایی فرموده‌اند درباره «مدیریت زمان» مطلب بنویسم و در وب بگذارم. چون ایشان برایم عزیزند و نیز مدیریت زمان از مهارت‌های ضروری در مسیر توفیقمندی است، بر آن شدم که اوامرشان را امتثال کنم، اما چون فضای مجازی، تحمل مطالب بلند را ندارد و از سویی، موضوع مدیریت زمان، گسترده دامان است و در یک پست کوتاه نمی‌توان حق آن را ادا کرد، بر آن شدم که موضوع را چند پاره کنم و هر پاره را در یک پست بگذارم. با دقت و حوصله، همراهی‌مان کنید.
مقدمه
این را همه می‌دانیم - و چون همه می‌دانیم، چندان توجهی به آن نداریم و از فرط ظهور، مخفی است - که همه بزرگان جهان که کارهای بزرگ کرده و می‌کنند، همین مقدار از وقت را در اختیار دارند که همگان دارند. سهم آنان از زمان، در شب و روز، همان 24 ساعتی است که عموم مردمان دارند، سهم برابر، نه بیش و نه کم.
اما فرق آن نیکوبختان با دیگران در این است که آنان فرصت‌ها را مغتنم می‌شمارند و آن‌ها را نیکو مدیریت می‌کنند و به این سخن حکمت امیر حکیمان علیه السلام توجه دارند که:
الفرصه تمر مر السحاب فانتهزوا فرص الخیر[1]؛
فرصت ها چونان گذر ابر می گذرند. پس فرصت های نیکو را دریابید.
تا پست دیگر. ان شاءالله.
[1] نهج البلاغه. حکمت 21
