و ما تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم...

     » نویسنده: خانم زهرا نصیری (کارشناس حقوق و نویسنده و خبرنگار روزنامه مردم نو)

«ربیع» نام برازنده برای ماهی است که در آن رحمت بر جهانیان تولد یافت و سرچشمه هر پاکی برای تمام تاریخ شد.

گرچه در رابطه با سالروز میلاد پیامبر اکرم صلی‌ا... علیه و آله نیز مانند بسیاری از بزرگان دین، سند قطعی وجود ندارد. جعفر سبحانی در کتاب فروغ ابدیت در این زمینه می‌نویسد: «شاید یکى از پراختلاف‏ترین مسائل تاریخ زندگانى حضرت محمد صلی ا... علیه و آله اختلاف موجود در تاریخ ولادت آن بزرگوار باشد که اگر کسى بخواهد همه اقوال را در این‌باره جمع‏آورى کند، به بیش از بیست قول می ‏رسد.

عموم سیره‌نویسان اتفاق دارند که تولد پیامبر گرامی... در عام‌الفیل برابر با در سال 570 میلادى بوده است؛ زیرا آن حضرت به‌طور قطع در سال 632 میلادى درگذشته و سن مبارک او 62 تا 63 بوده است. بنابراین ولادت او در حدود 570 میلادى خواهد بود.

اکثر محدثان و مورخان بر این قول اتفاق دارند که تولد رسول اعظم، در ماه ‏«ربیع الاول‏» بوده، ولى در روز تولد او اختلاف دارند. معروف میان محدثان شیعه اینست که آن حضرت در هفدهم ماه ربیع الاول، روز جمعه، پس از طلوع فجر چشم به دنیا گشود و مشهور میان اهل تسنن اینست که ولادت آن حضرت، در روز دوشنبه دوازدهم همان ماه اتفاق افتاده است.»

به‌دلیل اختلاف بیان در تاریخ ولادت پیامبر صلی‌ا...‌علیه و آله در میان شیعه و اهل سنت، 12 ربیع‌ الاول تا 17 ربیع الاول را هفته وحدت نامگذاری کرده‌اند.

محمد(ص)؛ رحمتی برای جهانیان

از تهمت‌های بزرگی که دشمنان به پیامبر رحمت روا داشته‌اند، این بوده که سعی کرد‌ه‌اند پیامبر رأفت و مهربانی را سفیر خشونت و قساوت معرفی کنند و در این راستا از هیچ کوششی دریغ نکردند؛ از اهانت در روزنامه‌های دانمارک و هلند و... گرفته تا معرفی گروه‌هایی چون طالبان و داعش به‌عنوان مسلمان و پیرو پیامبر. البته پرواضح است که تلاش آنان ابعاد گسترده داشته و از فرصت‌های فضای مجازی برای ایجاد شبهه در افراد ناآگاه نیز غافل نشده‌اند.

اما به‌راستی خداوند راه ورود شبهات را بر هر انسان صاحب اندیشه‌ای بسته است؛ باشد که صاحبان خرد تفکر کنند! قرآن که به آن معجزه پیامبر اسلام اطلاق می‌شود، خود سراسر نور و رحمت است و 113 سوره از میان 114 سوره با یادآوری رحمانیت و رحیمیت خداوند آغاز شده است. این کتاب آسمانی در جای جای متن خود از رحمت، رأفت، مهربانی، دلسوزی و نرمی پیامبر خاتم سخن به میان آورده است. از جمله در آیه 107 سوره مبارکه انبیاء که می‌فرماید: «ما تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم.» و در آیه 45 سوره مبارکه احزاب می‌فرماید: «ای پیامبر! ما تو را گواه فرستادیم و بشارت‌دهنده و انذارکننده و تو را دعوت‌کننده به‌سوی خدا به فرمان او قرار دادیم و چراغی روشنی‌بخش و مؤمنان را بشارت ده که برای آنان از سوی خداوند فضل بزرگی است.» می‌بینیم که خداوند در این آیه پیامبر خود را چراغ روشنی‌بخش، بشارت‌دهنده و انذارکننده معرفی می‌کند.
دور از نظر نیست که یکی از عوامل پیشرفت اسلام و نفوذ در میان اعراب جاهلی، نرم‌خویی و عطوفت پیامبر بود که قرآن نیز بر این امر تاکید دارد. چنان که در آیه 159 سوره مبارکه آل‌عمران خطاب به پیامبر صلی ا... علیه و آله می‌فرماید: «پس به برکت رحمتی از جانب خداوند با آن‌ها (امت خود) نرمخو شدی و اگر بدخلق و سخت‌دل بودی حتما از دورت پراکنده می‌شدند...» در تاریخ، نمونه‌های فراوانی از خشونت و گستاخی دشمنان علیه پیامبر ذکر شده است که همگی با ملاطفت پیامبر مواجه شده‌اند.

محمد(ص)؛ پیامبر برهان و استدلال

هر راه درست و منطقی دارای برهان و استدلال است و تنها جباران و اهل زور در پی به کرسی نشاندن دیدگاه خود با توسل به زور و قلدری هستند. پیامبر اکرم با عطوفت و مهربانی خود از مسیر برهان و استدلال به راه مستقیم دعوت می‌کند؛ به یقین شیوه وجودی که خداوند او را رحمتی برای جهانیان خوانده است، غیر از این نخواهد بود؛ چراکه خداوند پیامبرش را به این شیوه امر فرموده است. چنان که در آیه 125 سوره مبارکه نحل خطاب به پیامبر می‌فرماید: «با حکمت و اندرز نیکو، به راه پروردگارت دعوت نما! و با آن‌ها به روشی که نیکوتر است، استدلال و مناظره کن! پروردگارت، از هر کسی بهتر می‌داند چه کسی از راه او گمراه شده است و او به هدایت‌یافتگان داناتر است.»

جنگ‌های پیامبر دفاعی بود، نه تحمیلی

پیامبر رحمت طالب خشونت و جنگ نبود، اما در برابر خشونت بسیار مدبر و مقاوم عمل می‌فرمود که تاریخ گواه آن است. هجرت مسلمانان از مکه در اثر خشونت‌هایی بود که از سوی بت‌پرستان به آنان روا داشته می‌شد، فقط به این دلیل که مسلمان شده بودند. درخصوص جنگ‌های مسلمانان نیز همین موضوع صادق است؛ چراکه اکثر جنگ‌ها به مسلمانان تحمیل شد و آنان در مقام دفاع برآمدند و هرگز تن به ذلت و زبونی ندادند و خداوند به جهاد آنان ارزش داده و یاری خود را گوشزد می‌کند؛ چنان که آیه 39 سوره مبارکه حج می‌فرماید: «به افرادی که مورد هجوم واقع شده‌اند اجازه دفاع داده شد، زیرا آنان مظلوم و ستمدیده‌اند و خداوند به کمک و یاری آنان قادر و تواناست.»

فتح مکه؛ رأفت و گذشت در اوج قدرت

به روایت تاریخ، پیامبر اسلام صلی‌ا... علیه و آله سال هشتم هجرت با یاران انبوه از مدینه به‌سوی مکه حرکت کرد و با نقشه خردمندانه مکه را به محاصره درآورد و بدون خونریزی دشمن را وادار به تسلیم ساخت. در این زمان پیامبر در اوج قدرت بود و می‌توانست پاسخ همه جنایت‌های مشرکان مکه، همه شکنجه‌ها و آزار و اذیت‌های آن‌ها را بدهد و سخت‌ترین انتقام را از آن‌ها بگیرد، اما تاریخ گواه است که فتح مکه، بدون خونریزی و در اوج صلح و مهربانی صورت گرفت.

گروهی که چندین بار با پیامبر به نبرد خونین برخاسته و جوانان و یاران او را به خاک و خون کشیده‌اند و تصمیم داشتند که شبانه به خانه او بریزند و او را به قتل برسانند، حالا گرفتار شده‌اند و قدرت به‌دست پیامبر است و او می‌تواند از آنان انتقام بگیرد.

شیخ عباس قمی در منتهی‌الآمال در خصوص فتح مکه و برخورد پیامبر با مشرکان، می‌نویسد: «... ناگهان پیامبر با جمله‌های زیر سکوت آن‌ها را شکست و چنین فرمود: ماذا تقولون؟! و ماذا تظنّون؟! چه می‌گویید و درباره من چگونه فکر می‌کنید؟ همگی گفتند: «ما جز خوبی و نیکی چیزی درباره تو نمی‌اندیشیم، تو را برادر بزرگوار خویش و فرزند برادر بزرگوار خود می‌دانیم.» پیامبر صلی‌ا... علیه و آله فرمود من همان جمله‌ای را که برادرم یوسف به برادران خود گفت به شما می‌گویم: «امروز بر شما ملامتی نیست، خدا گناهان شما را می‌آمرزد او مهربان‌ترین مهربانان است.» [یوسف/92]» و این چنین می‌شود که پیامبر با اعلام عفو عمومی، دشمنان را نیز مورد لطف خود قرار می‌دهد؛ چراکه او رحمه للعالمین است.

             {روزنامه مردم نو}