مدیریت زندگی

   

از زبان مشاور 

    » تفکیک وظایف زن و شوهر 

آقا و خانم البرزی، که سال نخست زندگی مشترکشان را می گذراندند، برای حلّ چند مسأله، به مشاوره آمدند. آقا آرام بود و خانم ناآرام. آقا اندک سخن می گفت و خانم بسیار. صدای آقا کوتاه بود و صدای خانم بلند.

از ایشان خواستم مسأله ی اصلی مشاوره ای شان را به وضوح بیان کنند. و ابتدا از آقا، که ساکت و آرام بود، خواستم سخن بگوید.

او گفت: ...«زندگی ما به روال عادی است و دارد سیر طبیعی اش را می پیماید و رشد می کند، ما مانند بیشتر زوج هایی که تازه ازدواج می کنند، مسائلی داریم؛ مانند اقسام وام، تهیه منزل شخصی، تکمیل وسایل رفاهی، خرید اتومبیل. این کارها دارد، به تدریج و با روان طبیعی، پیش می رود و صبوری می طلبد. من دارم این امور را مدیریت می کنم و مشکلی نمی بینم، اما خانم کم صبری می کند. بهتر است خودشان توضیح دهند. »

از خانم خواستم سخن و نظرشان را بگویند.

خانم گفت: «من از آرام بودن ایشان اذیت می شود. ما خیلی وام داریم. هنوز خانه ی شخصی نداریم. وسائل زندگی مان ناقص است. ماشین نداریم. اما ایشان کاملا آرام اند، اما من حرص می خورم.»

به خانم گفت: مسائل و کمبودهایی که شما گفتید، دقیقا همان هایی است که همسرتان گفتند؛ بی کم و بیش. اما ایشان با آرامش گفتند و شما با نگرانی و اضطراب. ایشان با نگاه «مساله» به آن ها می نگرند و شما با نگاه «مشکل». ایشان آن ها را مسائلی می دانند که جزء زندگی اند و شما آن ها را مشکلاتی می بینید که فلج کننده ی زندگی اند. اطلاع شما هر دو درباره ی مسائله تان به یک اندازه است، اما «بینش» هایتان متفاوت است. پس مسئله اصلی تان«تفاوت بینش» است، نه وجود مسئله ی موجود.

راه حل و چاره ی کار

1. تصحیح بینش خانم

راهکارهایی برای تصحیح و تغییر بینش خانم بیان شد؛ برای نگران نشدن درباره مسائل طبیعی زندگی، نگریستن به جنبه مثبت قضایا، مضطراب نشدن در برابر سختی های طبیعی زندگی این جهانی ... .

2. مرزبندی مدیریتی زندگی

به آقا و خانم البرزی گفتم: مسائل زندگی خانوادگی، سه گونه اند:

یکم. مسائلی که مرزپذیر نیستند؛ مدیریت آقا و خانم در آن ها یکسان است؛ هر دو باید از آن ها با خبر باشند و به گونه مشترک آن ها را مدیریت کنند؛ مانند تدبیر مسائل کلان زندگی، تربیت فرزند، ارتباط با خویشان و دوستان.

دوم. مسائلی که در حیطه مدیریت وظیفه مرد است؛ مانند تامین هزینه های مالی زندگی و اداره امور اقتصادی منزل.

سوم. مسائلی که در حیطه مدیریت و وظیفه زن است؛ ماننده اداره امور داخلی خانوده، ایجاد رابطه عاطفی میان اعضای خانواده.

البته هر کدام می تواند در انجام وظیفه دیگری، او را یاری کند، اما نباید خود را چنان درگیر کند که کلافه شود. از عواملی که استرس می زاید و دلواپسی می افزاید، ورود در مسائلی است که مسئولیت آن بر عهده آدمی نیست و نمی تواند در حلّ آن ها کاری انجام دهد.

سپس به آقا گفتم: مسائلی را که می دانید خانم را نگران و مضطرب می کند، به ایشان نگویید؛ مانند تاخیر در پرداخت اقسام وام ها، خبر های ناگوار بیرونی، مشکلات کاری و شغلی.

آن گاه آن سخت حضرت امیر علیه السلام را بیان کردم که سفارش کرده اند کارهای خارج از طاقت خانم را بر عهده او نگذارید، زیرا او «ریحانه» است، نه میدان دار: «المَرأةٌ ریحانة و لیست بقهرمانة». (نهج البلاغه، نامه31)

و به خانم گفتم: سعی نکنید از مسائلی که شما را نگران می کند، با خبر شوید. می دانم که شما در اندیشه بهبود وضعیت زندگی تان هستید و می خواهید به مردتان کمک کنید، اما آیا با این نگرانی و اضطراب، زندگی تان بهبود می یابد یا خراب می شود؟ آیا با این استرسی که به شما وارد می شود، به مردتان کمک می شود یا حال او خراب می گردد؟ بگذارید هر کس کار خودش را بکند تا امور زندگی بر روال طبیعی پیش رود.

آن گاه این آیه قرآنی را برایش خواندم "یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَسْئَلُوا عَنْ أَشْیاءَ إِنْ تُبْدَ لَکُمْ تَسُؤْکُمْ‏ "؛ ای مومنان، از چیزهایی که اگر برای شما آشکار گردد، شما را اندوهگین می کند، مپرسید. (سوره مائده آیه101)

علی اکبر مظاهری، مجله خانه خوبان، شماره 100، تیر 96.