یک انحراف جنسی

مشاوره اخلاقی - تربیتی

اشاره:

اخیرا دو مطلب مشاوره ای درباره یک انحراف جنسی نوشتم و در کانال و وبلاگ و جراید منتشر کردم؛ یکی به نام "جوان پاکی خواه" و دیگری به نام "جوانان را دریابیم". 

انتشار این این دو مطلب، بازتاب گسترده ای داشت و سوال های بسیاری را مطرح کرد که هم نگران کننده است و هشدار دهنده، هم امید بخش است. اما نگران کنندگی و هشداردهندگی اش از این بابت است که جوانان ما، بر اثر ازدواج نکردن، دارند آسیب می خورند. اما امیدبخشی اش به این سبب است که بسیاری از جوانانمان خواهان پاکی اند و نمی خواهند آلوده باشند.

اکنون یکی از پرسش های دانه درشت این عزیزانمان را بیان می کنیم و به آن  پاسخ می دهیم. با حوصله و دقت، همراهی مان کنید. 

گفته و پرسیده اند: 

هرچه سعی می کنم نمی توانم نفس اماره ام را کنترل کنم. فکر و قلبم درگیر افکار پلید است و مرا تا سرحد - نعوذ بالله - آن معصیت بزرگ می کشاند و مدام عذابم می دهد. لطفا راه نجاتش را برایم توضیح دهید.

پاسخ ما:

تحلیل مساله:

استمناء و خودارضایی، ناروا است. اگر هیچ دلیلی بر ناروایی آن نداشتیم - که داریم - همین که در تعالیم دینی، ممنوع شده است، کافی است آن را ناروا بشماریم.

بسیاری از دانشمندان غیر مسلمان، اما باانصاف، نیز آن را ناروا شمرده اند.

اکنون به تفصیل این تحلیل نمی پردازیم؛  ان شاءالله در مجالی فراخ تر، آن را می کاویم و بسط می دهیم.

 

اما پاسخ به شما:

درود بر شما که چنین پاکی خواه اید. سلام فرشتگان به شما که این گونه تقواپیشه اید. رحمت خدا بر شما که جان و وجدانتان اینچنین بیدار است و هشداردهنده. 

اینک راهکاری عملی:

۱. ازدواج کنید.

چاره اصلی کار، ازدواج است. برای ازدواجتان جهاد کنید. برای پاک ماندنتان مبارزه کنید. به فرموده امیرمومنان امام علی علیه السلام: پاداش جهاد در راه پاک زیستی، کمتر از پاداش جهاد و شهادت در راه خدا نیست. (نهج البلاغه، حکمت ۴۷۴)

هرچه در این راه بکوشید، ارزش دارد. می دانم که سخت است، اما باید کوشید: 

یار می خواهد ز من آشفتگی/ کوشش بیهوده به از خفتگی. (مولوی، مثنوی)

در کتاب "جوانان و انتخاب همسر" و کتاب "دختران و انتخاب همسر"، راهکارهایی برای عبور از موانع راه ازدواج و انجام بهنگام آن، نوشته ایم. بخوانید. حتما موثر است. ان شاءالله. 

۲. ایمان و تقوایتان را تقویت کنید. 

ایمان مذهبی، از قوی ترین عوامل پیشگیری از همه پلیدی ها است. آن کس که خدا را همیشه شاهد کردار خود بداند، به آلودگی ها کمتر تن می دهد.این سخن امیر تقواپیشگان، امام علی علیه السلام، بسیار دلنشین و هشداردهنده است: 

    "اتقوا معاصی الله فی الخلوات، فان الشاهد هو الحاکم"؛ از معصیت های خدا، در خلوتگاه ها، شرم و پرهیز کنید، زیرا همو که شاهد است، همو نیز قاضی و حاکم است. (نهج البلاغه، حکمت ۳۲۴)

وقتی شاهد و قاضی، هردو، همزمان، ناظر باشند، بعید است که جرمی صورت پذیرد و مجرمی جنایتی کند، مگر آن که مجرم، از آن دو، چندان پروایی نداشته باشد. 

این آیه نیز دل را می لرزاند: 

"الم یعلم بان الله یری؛ مگر نمی داند که خدا می بیند؟" (سوره علق، آیه ۱۴) 

یکی از عواملی که معصومان را معصوم و مصون می دارد این است که ایشان همواره خدا را ناظر خود می دانند. ایشان نه فقط از ترس خدا گناه نمی کنند، بلکه از خدا شرم می کنند.

برای تقویت ایمان و تقوایتان چنین کنید:

یک) عبادت کنید.

عبادت هایتان را جاندارتر کنید. در عبادت، توجهتان به خدا باشد. در نماز، حضور قلب داشته باشید. نماز شب بخوانید؛ اگرچه سه رکعت آخر باشد؛ شفع و وتر. و حتی یک رکعت آخر؛ وتر. 

دو) کتاب های اخلاقی و عرفانی بخوانید.

مطالعه کتاب های ناب اخلاقی و عرفانی، تاثیری شگرف در رشد ایمان و تقوا دارد. کتاب هایی بخوانید که بدانید نویسندگان آن ها، خود، ایماندار و تقوامدارند.

این که در آموزه های دینی آمده است: "انظر الی ما قال و لاتنظر الی من قال؛ بنگر چه می گوید و ننگر چه کسی می گوید"، بیشتر در مسائل علمی صادق است، نه در مسائل اخلاقی. در اخلاق، "من قال؛ چه کسی می گوید" نیز مهم است.

مثلا آثار نوشتاری و گفتاری استاد شهید مطهری و شهید دستغیب، بسیار خوب و موثرند. آثار شهید مطهری، موضوع بندی شده است. اخلاقیات ایشان را بخوانید. در آثار شهید دستغیب، "گناهان کبیره"، مفیدترین است. به ویژه که در این کتاب، استمناء و خودارضایی، مطرح شده است. از بهترین آثار دینی درباره استمناء،  همین کتاب است.

سه) با مومنان و تقواپیشگان مصاحبت کنید.

معاشرت با پاکان، در جان آدمی، تاثیری نیکو دارد.

چهار) از ناپاکان دوری کنید.

همان گونه که همنشینی با پاکان، جان را صفا می دهد، رفاقت با ناپاکان، روان را آلوده می کند. در انتخاب رفیق و در همنشینی با اشخاص، سختگیر و اندیشناک باشید.

پنج) هرروز، دست کم، یک صفحه قرآن و یک حدیث اخلاقی بخوانید و در معانی آن ها دقت کنید. از سوره ها و احادیث کوتاه شروع کنید و به تدریج گسترش دهید.

شش) با خدا مناجات کنید.

در دعا و مناجات، با خدا صمیمی باشید. با او بی تکلف سخن بگویید. دعاها و مناجات هایی را بخوانید که دوست دارید. در معانی آن ها دقت کنید. برخی از مناجات ها و دعاها به گونه ای است که شایسته است همیشه و به تکرار خوانده شود؛ مانند مناجات "خمس عشر" و مناجات "شعبانیه".

۳. ورزش کنید. 

ورزش، عاملی چندمنظوره برای مبارزه با این آفت است:

یک) ورزش، بخشی از انرژی های زاید را، که در تحریک جنسی موثر است، مصرف می کند.

دو) ورزش، بخشی از اوقات بیکار و بیهوده را، که عاملی برای ولنگاری است، می زداید.

سه) ورزش، بخشی از افکار ولنگار و گناه  آلود را می زداید.

چهار) ورزش، روح فتوت و بزرگواری را، در آدمی، چالاک می کند. جان بزرگوار، کمتر دچار آلودگی می شود. 

پنج) ورزش، تفریحی است نشاط آور که در بالندگی اخلاق، اثرگذار است. 

شش) ورزش، بخشی از افسردگی و درخودفرورفتگی را، که از عوامل انحطاط و انحراف است، می برد و شادابی و بالندگی را، که از عوامل رشد اخلاقی است، جایگزین آن می کند. 

ورزش هایی را انتخاب کنید که هم در دسترس و همیشگی باشد، هم به آن ها علاقه مند باشید و از آن ها لذت ببرید.

۴. کار کنید.

بیکاری، باعث ولنگاری است. بسیاری از مفسده ها، محصول بیکاری است. همه اوقات خود را با کارهای مفیدی که به آن ها علاقه مندید، پرکنید. کارهایی را انجام دهید که نیازمند صرف انرژی و تمرکز فکر باشد.

۵. از تنهایی پرهیز کنید. 

افکار و اعمال آلوده، هنگام تنهایی، بیشتر با آدمی در می پیچد و او را به سوی خود می کشاند. اگر در جایی تنها بودید و احساس کردید وسوسه های آلوده دارند به سراغتان می آیند، فورا آن محل را ترک ترک کنید و جایی بروید که نشود آن گناه را انجام داد.

۶. از عوامل شهوت انگیز پرهیز کنید. 

از هرچه باعث تحریک جنسی می شود باید پرهیز کرد؛ مانند: 

یک) چشم چرانی. چشم که ببیند، دل می خواهد. دل که بخواهد، اقدام می شود. "ز دست دیده و دل، هردو، فریاد". و "کم من نظره اورثت حسره طویله؛ چه بسا دیدنی که حسرتی طولانی به جای می گذارد".

دو) دیدن فیلم ها و عکس های شهوت انگیز. 

سه) خواندن و شنیدن مطالب تحریک آمیز.

چهار) معاشرت با نامحرمان. این عامل، از عوامل دانه درشت است. هرگز خود را از گزند آن در امان مپندارید. حتی حضرت یوسف علیه السلام، در مواجهه با زنان مصری، به خدا گفت: "ان لاتصرف عنی کیدهن اصب الیهن و اکن من الخاسرین؛ اگر تو مرا از حیله آنان منصرف نکنی، به آنان تمایل پیدا می کنم و زیانکار می‌شوم". (سوره یوسف، آیه ۳۳)

۷. به مسائل شهوت انگیز فکر نکنید.

تخیل درباره این مسائل، مقدمه و ورودگاهی است برای افتادن در دام بلا. کنترل اندیشه، اگرچه در ابتدا سخت است، اما با تمرین، آسان می شود. 

۸. رژیم غذایی بگیرید. 

منظور از رژیم غذایی، در اینجا، رژیم لاغری نیست، بلکه برنامه ای است برای کنترل شهوت جنسی. برخی از غذاها تحریک کننده است و افزاینده میل جنسی. برخی دیگر آرام کننده است و کاهنده امیال شهوانی. 

تا ازدواج نکرده اید، از تحریک کننده ها و افزاینده ها پرهیز کنید و از آرام کننده ها استفاده کنید. البته پرخوری، هر غذایی که باشد، تحریک کننده و افزاینده است. پس، پرخوری نکنید.

در این باره، با متخصص تغذیه، مشاوره کنید. 

چه خوب است که هر هفته، یکی دو روز، روزه بگیرید. روزه در دوشنبه ها و پنج شنبه ها مستحب است. البته در روزهای دیگر نیز خوب است. اگر روزه قضا به عهده دارید، می توانید آن ها را نیت کنید. از این عبادت، در مسیر سلامت و عفت، بهره ببرید.

۹. برای اوقات خود، هدف گذاری و برنامه ریزی کنید.

آدمی باید برای اوقات خود؛ اوقات روزانه، ماهانه، سالانه، و همه عمر، برنامه ها و هدف های ارجمند داشته باشد. بی هدفی، بیهودگی را در پی دارد. 

ابتدا برنامه‌های کوتاه مدت برای خود تعریف کنید و سپس بلندمدت. هیچ زمانی از زمان های عمرتان را بی هدف رها نکنید.

هدفمند بودن و خود را پایبند اهداف کردن و برای رسیدن به آن ها کوشیدن، آدمی را رشید می کنند و چندان مجالی برای هرزه اندیشی و بیهوده کاری باقی نمی گذارد. 

۱۰. از واعظان تقواپیشه، موعظه بگیرید.

موعظه، تاثیری نیکو بر جان آدمی می گذارد.  هیج کس از شنیدن موعظه، بی نیاز نیست، حتی معصومان. 

در آموزه های دینی مان آمده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از جبرئیل، موعظه می طلبید؛ "یاجبرائیل، عظنی". نیز امیرمومنان امام علی علیه السلام از برخی صحابیان ناب خویش، موعظه طلب می کرد؛ "یامقداد، عظنی". و چون آنان می گفتند: "ما شاگرد شماییم، چگونه موعظه تان کنیم؟" ایشان می فرمودند: "درشنیدن تاثیری است که در دانستن نیست".

شاید یافتن موعظه گر تقوامند، دشوار باشد، اما ناممکن نیست. بجویید، می یابید. 

سایه حق بر سر بنده بود/عاقبت جوینده یابنده بود. (مولوی، مثنوی معنوی)

"من طلب و جد، وجد؛ آن کس که بطلبد و بکوشد، می یابد."

اگرچه شنیدن موعظه حضوری تاثیر بهتری دارد، اما علاوه بر آن، در اینترنت و شبکه‌های اجتماعی نیز گفتارهای موعظه ای، بسیار است که می توان به آسانی از آن ها بهره برد. 

مثلا درس های تفسیر قرآن و نهج البلاغه و اخلاق آیت الله جوادی آملی، بسیار مفید است. "موسسه اسراء" آن ها مهیا می کند. چند کانال تلگرامی و سایت ایترنتی از ایشان موجود و در دسترس است.

۱۱. با مشاوری روان شناس و متدین مشاوره کنید.

مراجعه به مشاور روان شناس، به دو دلیل، لازم است: 

یک) خودارضایی، به روان و اعصاب آدمی، لطمه می زند. 

دو) یکی از باعث های دانه درشت خودارضایی، آشفتگی روانی است. 

مشاور دانا و توانا، کمک خوبی است در مسیر ایجاد اعتدال روانی و آرامش عصبی.

اگر مشاورتان تجویز کرد که به روان پزشک نیز مراجعه کنید، حتما به تجویز او توجه کنید و توصیه او را عمل نمایید.

گاهی، برای درمان این اعتیاد، لازم است از متخصص اعصاب و روان نیز کمک گرفت. 

اگر روان پزشک، دارو تجویز کرد، حتما مصرف کنید. در برابر دارودرمانی، مقاومت نکنید. 

مقاومت در برابر داروهای اعصاب و روان، برآمده از یک فرهنگ غلط است. 

عوارض جانبی دارویی، مخصوص داروهای اعصاب و روان نیست، بلکه شامل همه داروها می شود. همه داروها، در کنار فایده های بسیار، عوارض اندکی نیز دارند. ما، به دلیل بیشتر بودن فایده هایشان، آن ها را مصرف می کنیم.

امیرمومنان، امام علی علیه السلام، فرموده است:

"ما من دواء الا یثیر دائا؛ هر دارویی، دردی را برمی انگیزد".

این قاعده، شامل همه داروها می شود. 

ما، در مصرف هر دارویی، به فایده آن نظر می کنیم و بر زیانش چشم می پوشیم؛ به دلیل بیشتر بودن فایده آن بر زیان آن. این یک محاسبه عاقلانه است. 

پس اگر روان پزشکی حاذق، دارویی برایتان تجویز کرد، مصرف کنید.

۱۲. با خدا پیمان ببندید. 

با این که اراده آدمی، نیرویی مقتدر است و می‌تواند انسان را در انجام کارهای بزرگ یاری کند، اما در پاره ای از عرصه ها، به دلایلی، زانو می زند و ابراز ناتوانی می کند.

در این هنگامه ها باید به یاری اش شتافت؛ ضعف هایش را شناخت و درمان کرد و نیازهایش را برآورد و آن را سر پا کرد و نگذاشت زمینگیر شود.

از عرصه هایی که ممکن است اراده در آن اظهار ناتوانی کند و نتواند قلمرو مدیریت خود را نیکو اداره نماید، عرصه طغیان شهوت جنسی است. 

در این هنگامه آشوبناک، ناله ناتوانی اراده، بلند می شود. آن گاه است که باید نیروهای کمک کار، به میدان آیند و اراده را تقویت کنید. 

از بهترین کارافزارها در این تقویت اراده، "پیمان بستن با خداوند" است.

چگونگی پیمان بستن:

برای یاری اراده، در پیشگیری از استماء و خودارضایی، چنین کنید: 

با خدا پیمان ببندید که تا فلان زمان، مثلا از حالا تا ظهر جمعه آینده، استمناء نکنید. 

این پیمان باید بر مبنای موازین شرعی باشد که پایبندی به آن واجب شود و نقض آن حرام و کفاره آور باشد.

مثلا بگویید: والله من از حالا تا ظهر جمعه آینده، استمناء نمی کنم. 

(برای مطالعه بیشتر در باره پیمان بستن با خدا، به رساله های توضیح المسائل مراجعه کنید.)

در ابتدا، زمان پیمان را کوتاه بگیرید تا از عهده انجام آن برآیید؛ یک روزه، سه روزه، یک هفته ای. سپس، اندک اندک، پیمان را طولانی کنید؛ یک ماهه، سه ماهه. و آن گاه طولانی ترش کنید؛ شش ماهه، یک ساله. تا آن که دیگر از شرش نجات یابید و در همه عمر، پاک بمانید. ان شاءالله. 

۱۳. توبه کنید.

برخی از راهکارهای پیشگیری و درمان استمناء، در هفت پست، بیان شد و اجرا کردید. اکنون نوبت توبه است.

توبه، یک واجب فوری است. هرگاه آدمی به گناهی آلوده شد، واجب است فورا توبه کند و با بازگشت به دامان پرمهر خداوند مهربان، جان خود را از آلودگی‌ پاک نماید.

آغوش خدا همیشه به روی آدمی گشوده است. هرگاه انسان توبه کند و دست از بدکاری بشوید، پاک می شود و گویا گناهی نکرده است. به فرموده امیرمومنان امام علی علیه السلام: 

"التائب من الذنب کمن لا ذنب له؛ توبه کننده از گناه، چونان کسی است که گناه ندارد." 

توبه، جان را صفا می دهد؛ خدا را خشنود می کند؛ آدمی را به نیکی ها ترغیب می کند؛ و از بدی ها بیزار می کند.

نباید از سنگینی گناه خود ناامید شد، بلکه باید به بخشندگی خدای رحمان امید بست. خدای سبحان، به بازگشت بندگان، شوق دارد. هر گناهی، هرچه بزرگ باشد، در برابر بخشندگی او، کوچک است. 

پس همین اکنون توبه کنید و زنگار استمناء را از جان خود بزدایید و دیگر هرگز جان زلالتان را به لجن گناه، آلوده نکنید.

یا الله! همین اکنون، با عزمی جزم، توبه کنید. همین الآن، نه فردا:

هین مگو فردا که فرداها گذشت/ 

تا به کلی نگذرد ایام کشت.

نگویید جانم چنان آلوده است که از خدا شرمسارم و روی رفتن به بارگاه او را ندارم. او بنده نواز است و کریم. و "با کریمان کارها دشوار نیست":

تو مگو ما را به دان شه بار نیست/

با کریمان کارها دشوار نیست. 

والسلام