حضور در منظر همسر (3)

🎄 خزانی در گلستان

♿️ ... و اما بیماران

درباره مردانی که کارشان در خانه است و نیز بیکاران، سخن گفتیم. اما ماندگاری مردان در خانه، همیشه به سبب بودن محل کارشان در منزل یا بیکاربودنشان نیست، بلکه این مساله، شکل های دیگری نیز دارد. بیماری طولانی مرد، یکی از آن شکل‌ها است.
بیماری‌های کوتاه مدت، مشکلی ایجاد نمی‌کند، حتی ممکن است شفقت و همدردی همسر را برانگیزد و مهربانی او را افزایش دهد. اما اگر بیماری مرد طولانی شد، اندک اندک، زن را خسته می‌کند و ممکن است حضور دائمی مرد در خانه، زن را کلافه کند و نیز خود مرد را.
در این صورت چه باید کرد؟
پیش از پاسخ به این پرسش و بیان راهکارهای حل آن، این نمونه ناگوار مشاوره‌ای را ببینید:

🎤 از زبان مشاور

🎄خزانی در گلستان

آقای گلستانی، به بیماری‌ای مبتلا شد که می‌باید حدود یک سال استراحت و درمان کند. بیماری‌اش به‌گونه‌ای بود که احتمال مرگ‌اش وجود داشت؛ احتمال قوی.

او، به ناچار، کارش را ترک کرد و در خانه ماند و معالجه را آغاز کرد. در ابتدا، همسرش با او مهربان بود؛ حتی مهربان‌تر از قبل. احتمال مرگ شوهر، خانم را ترسانده بود. از این رو به مردش شفقت می‌ورزید و با او مهرورزی می‌کرد، نیز در درمان او می‌کوشید.

پس از حدود دو ماه معلوم شد که خطر مرگ، تقریبا رفع شده، اما استراحت و درمان باید ادامه یابد.

از مهربانی خانم اندک اندک کاسته شد، زیرا:

۱. خطر مرگ از همسر، دور شده بود.
۲. زمان ماندن همسر در منزل، طولانی شده بود. بیشتر اوقات پیش چشم خانم بود.
۳. مرد، بر اثر رنج بیماری و نیز خانه نشینی طولانی، اخلاقش تلخ شده بود.
۴. مرد، چون همیشه در خانه بود و آنچه در خانه می‌گذشت را می‌دید و می‌شنید، در کارهای ریز و درشتی که پاره‌ای از آن‌ها به او مربوط نبود، دخالت می‌کرد. این کار سبب کلافگی خانم می‌شد.
۵. دست مرد، تنگ شده بود. دیگر نمی‌توانست مانند سابق، خرج کند. او ثروتمند نبود. انتظارات مالی خانم، به خوبی سابق، برآورده نمی شد.
تنگ‌دستی مرد، از عزت او نزد خانواده‌اش، می کاهد.
۶. مرد، بر اثر بیماری و ضعف، از تامین نیازهای عاطفی و جنسی زن، کم‌توان و گاهی ناتوان شده‌بود.

🔵 پدیداری ناگواری‌ها

اندک اندک، ناگواری‌ها پدیدار شدند. گلستان آقای گلستانی، رو به خزان نهاد.
نخستین نماد این تلخی‌ها در مجادله‌های آقای گلستانی و خانم‌اش نمایان شد.
ما، مجادله های همسران را "نبرد بی‌برنده " می‌نامیم، که دمار از روزگار زندگی خانوادگی برمی‌آورد. این نبرد نامبارک، فزاینده است و پیش رونده. به هیچ حدی قانع نیست. تا بنیان خانواده را خاکستر نکند، دست بر نمی‌دارد.

نزاع‌ها، تلخ‌زبانی‌ها، دشنام‌گویی‌ها، قهرکردن‌ها، و حتی کتک‌‌کاری‌های این زوج ناشکیبا می‌رفت که زندگی پانزده‌ساله‌شان را فروپاشد و خسارتی بی‌جبران به‌بار آورد، تا که به توصیه برخی نیکخواهان، آقای گلستانی، به فکر مشاوره افتاد و به دامان مشاور، پناه آورد.

{ادامه دارد}