فضیلت و رذیلت

مشاوره اخلاقی - روانشناسی 

پرسش:

خانم یا آقایی پرسیده‌اند: 

من در مهمانی‌ها و دورهمی‌ها ساکت و آرام هستم. خودم از اینکه کم‌تر حرف می‌زنم یا دربارة هر چیزی نظر نمی‌دهم، احساس بدی ندارم؛ اما دیگران به گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار اگر شلوغ نباشی یا هر روز به این و آن تلفن نزنی، دچار مشکل ارتباطی یا افسردگی هستی. علاقه دارم از نظر و راهنمایی شما استفاده کنم.

پاسخ ما:

۱. کم‌حرفی و نپرداختن به اموری که به انسان مربوط نمی‌شود، یک «فضیلت اخلاقی» است، و در هر کاری سرک کشیدن و به امور نامربوط به خود پرداختن، یک «رذیلت اخلاقی» به شمار می‌رود. شما این فضیلت را دارید و این رذیلت را ندارید. خداوند را بر این نعمت شاکر باشید.

بسیاری از افراد آرزو دارند این فضیلت را داشته باشند. برخی می‌کوشند که چنین باشند؛ برخی‌ دیگر نیز با کوشش فراوان، ‌می‌توانند اندکی خود را مهار کنند؛ اما افراد بسیاری در این کار توفیق نمی‌یابند. اینان، نزد وجدان خود و دیگران، شرمنده‌اند. مردمان، اینان را سبک‌سرانی نادان و پرگو می‌دانند. بسیاری از نیروهای فکری و جسمی آدمی از این راه هدر می‌رود و این، خسارتی بزرگ است. 

پس این ویژگی خوب خویش را حفظ، و نیروهای عقلی و اندیشه‌ای‌تان را ذخیره کنید تا آن‌ها را در مسیر رشد خود به کار گیرید. 

انسان‌های کم‌سخن، مردمانی ژرف‌اندیش و باوقارند. ایشان در دل و جان دیگران، بزرگ‌اند. 

بسیاری از گناهان، از راه زبان منتشر می‌شود. با نگاهی به جامعة اکنونی‌‌مان، چنین می‌یابید که این حجم انبوه از غیبت‌ها، تهمت‌ها و بداخلاقی‌ها، از زبان آدمیان برمی‌آید. دربارة هر چیز سخن گفتن و در هر وادی‌ای ورود کردن و به هر کار نامربوط به خود پرداختن، فاجعه‌ای هولناک به بار آورده‌ است. 

بنابراین شما این صفت پسندیده و این ویژگی خجسته‌تان را پاس بدارید و به آن افتخار کنید.

۲. با ورزش، گردش، تفریحات سالم، آموختن مهارت‌های جدید، خود را شاداب‌تر کنید.

۳. ما شما را افسرده نمی‌دانیم؛ اما اگر احتمال افسردگی در خود می‌دهید، با مشاوری دانا و توانا، مشاورة حضوری انجام دهید.

خداوند سبحان یاورتان باشد.

علی‌اکبر مظاهری 

مجله "خانه خوبان"، شماره ۱۱۱، خرداد ۹۷.