پارسایان در مقام امن

 امنیت، بزرگترین نعمتی است که خداوند شامل حال متقین کرده است.
متقیان، پرهیزگارانی‌اند که از کار‌ها‌ی حرام خود را محفوظ می‌دارند و با دست‌کشیدن از هوای نفس، خود را به رنجی جان‌پذیر می‌افکنند. امنیت نتیجهٔ آسایش نیست، نتیجهٔ سختی است! ایشان از رنج و سختی خودخواسته، پروایی ندارند و شکیبانه، بر حق استوارند.

امیر مومنان علی - علیه‌السلام - در خطبهٔ 129 نهج‌البلاغه می‌فرمایند: آیا با این حال زار می‌خواهید در جوار اقدس الهی جای گیرید و عزیزترین دوستان خدا باشید؟ هیهات! کسی با فریب‌کاری، به بهشت نمی‌‌رود و جز با طاعت خدای رحمان، به خشنودی او واصل نمی‌شود.

خداوند تقوامندان را کسانی می‌داند که ایمان به غیب دارند، اقامهٔ صلاة کرده، از آنچه به آنان روزی داده شده، انفاق می‌کنند، بر آنچه بر پیغمبر نازل شده، ایمان دارند. از این روست که هدایت ویژه، در برخی از آیات قرآن کریم، مخصوص ایشان است.

تقواپیشگان، از یک منظر، به سه گروه تقسیم می‌شوند:
1- کسی که نفس خود را از ابتلای به عذاب‌های جاودان نگه می‌دارد.
2- کسانی که از حرام‌های دینی اجتناب می‌کنند و بر انجام واجب‌های الاهی کوشایند.
3- کسانی که نفس خود را از آن‌چه ایشان را به غیر حضرت حق - جل و علا - مشغول کند و از حق بازدارد، دور می‌کنند.

بنگرید که خداوند سبحان، در بهشت برین، چه مقامی نصیبشان کرده است: «إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِین؛ تقواداران، در مقامی امین‌اند.» (دخان،51)

هنیئا لهم. گوارایشان باد!

به قلم: خانم طیبه نوحی (استاد دانشگاه)
۳ مرداد ۹۸