نبرد بی‌برنده

«نبرد بی‌برنده» را دریابید!


افتخار آشنایی من با استاد علی‌اکبر مظاهری، به دوازده سالی می‌رسد؛ تقریبا از زمانی که خواستم زندگی‌ام را با همسرم به اشتراک بگذارم. در طول دوران این زندگی مشترک، همواره از تجربه‌ها و راهنمایی ایشان بهره برده‌ام.
یکبار به استاد گفتم:
از میان آثارتان یکی برای من خیلی جذاب و دلرباست. البته همه کتاب هایتان مفیدند، اما «نبرد بی‌برنده» چیز دیگری است.
گفتم که شاید چون من ازدواج کرده‌ام و دیگر «جوانان و انتخاب همسر» و «جوانان و دوران نامزدی» به کارم نمی‌آیند (البته فعلاً که فرزندانم هنوز کوچک‌اند) ولی اگر بخواهم از میان «فرهنگ خانواده» و «آداب عشق‌ورزی» و «نبرد بی‌برنده» یکی را انتخاب کنم، «نبرد» را برمی‌گزینم.
هرچند «آداب»، در ویرایش جدیدش، خیلی پربارتر و کاربردی‌تر شده، اما من همچنان به «نبرد» دل بسته‌ام.
گفتم که رابطه تیرۀ زن و شوهرهای زیادی را دیده‌ام و دیده‌اید. حقا که مطالعه «نبرد»، چراغ بسیاری از آن تاریکی هاست.
امشب شاهد از غیب رسید؛ دیدگاه یکی از استادان دانشگاه را دریافتیم که گفته‌اند: «... کاش کتاب های شما زودتر مورد استفاده قرار می‌گرفت.
این دو سه جلسه که از «نبرد بی‌برنده» استفاده کردم، کلاسم خیلی مفیدتر بود از این چند سال که همه‌اش کلیشه‌ای درس داده شد.
خانم‌های متأهل تشکر کردند و گفتند که همسرانشان به من سلام رسانده و گفته‌اند ممنون که اخلاق خانممان، بعد از کلاس شما، بهتر شده.
آقای مظاهری، استاد عزیز و گرانقدر، این به خاطر زحمات و نوشته‌ها و مطالب مفید شماست. از شما سپاسگزارم.
مخصوصا مجادله آقای کرامتی (در خلوت کوهستان)، که دانشجویان‌ مجرد هم خیلی تحت تاثیر قرار گرفتند.
این هم نشانه ادعای من؛ پس «نبرد بی‌برنده» را دریابید!

محمد دهقانی‌زاده، مقطع خارج حوزه و استاد دانشگاه