راحتِ روح

 راحتِ روح

 اخلاق و عرفان (۵۰)

 هدیَّت‌های رمضانیَّة (۲)

 کشف‌الاسرار، جلد ۱۰، تفسیر سورهٔ الحاقه، نگارش و ویرایش: علی‌اکبر مظاهری

اندر همه عمر، من شبی وقت صبوح
آمد بر من خیال آن راحت روح
پرسید ز من که چون شدی ای مجروح؟
گفتم که ز عشق تو همین بود فتوح!

خداوندا!
به نشانت، بینندگانیم.
به نامت، زندگانیم.
به فضلت، شادانیم.
به مهرت، نازانیم.
مست مهر، از جام تو، ماییم.
صید عشق، در دام تو، ماییم.

زنجیر معنبر تو، دام دل ماست
عنبر ز نسیم او، غلام دل ماست
در عشق تو چون خطی به نام دل ماست
گویی که همه جهان به کام دل ماست!

«الْحَاقَّةُ مَا الْحَاقَّةُ»؛ قیامت و رستاخیز، چه گوییم که چیست؟ آن قیامت و آن رستاخیز، حق است و بودنی. راست است و افتادنی. هرکس برسد، به آنچه سزای اوست. و پاداش گیرد، از نیک و بد، که در جریدهٔ اوست... .
آدمی از دو بیرون نیست؛ یا بر مثال ستوری است در اسطبلی بازداشته، یا بر مثال مرغی در زندان قفس کرده. آن بیچاره کو بر مثال ستور است، از مرگ می‌ترسد و می‌لرزد. داند که ستور را چون از اسطبل بیرون برند، در بار کشند. و آن جوانمرد که بر مثال مرغ است، پیوسته در انتظار مرگ است؛ زیرا که همهٔ شادی و راحت مرغ، از شکستن قفس بود. چنان‌ که آن جوانمرد گفت:

کی باشد کین قفس بپردازم!
در باغ الاهی آشیان سازم!

اما در قیامت... کار از دو بیرون نبود: یا بر بنده سلام کنند، و نعمت سلامت اسلام بر وی تمام کنند، و نامهٔ وی به دست راست دهند که:
«فَمَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ». یا اسیر عذاب و غرام کنند و لذات و راحات بر وی حرام کنند و نامهٔ کردار وی به دست چپ دهند، که: «مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ».
آن را که نامه به دست راست دهند، از عالم ملکوت، هر لحظه‌ای هزار شربت کرامت و لطافت بر دست وی نهند. در آسمان‌ها حدیث وی کنند. در حوالی عرش، با مقربان، مباهات از بهر وی کنند. آن‌گه او را به جنات عدن برند. با حورا و عینا و ولدان و غلمان بنشانند. تاج وقار بر سرش نهند. بر مائدهٔ خلدش آرام دهند و از حضرت عزت این ندا روان گشته که: «کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ»؛ می‌خورید و می‌آشامید از این نعیم بهشت، چنان که خواهید. از فزع اکبر ایمن گشته و به مقعد صدق رسیده. کس را با شما حساب نه و ما را با شما عتاب نه.
ایشان چون این ندا شنوند، آواز برآرند و گویند: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ». حمد آن خداوند را که وعدهٔ خود راست گردانید و ما را شراب وصل چشانید!

۸ اردیبهشت ۱۴۰۱

🌐 https://zil.ink/Mazaheriesfahani_ir
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1