نماز شب بخوانید؛ خوراک جان (۹)

 خوراک جان (۹)

 #نویسنده_و_مشاور: #علی_اکبر_مظاهری

 حس خجسته (۱۰)

 ادامهٔ پاسخ به آن مرد صاحبِ نام

۶. نماز شب بخوانید.

می‌دانم که اهل انجام واجبات هستید، اما از انجام اعمال مستحبی‌تان اطلاع چندانی ندارم. اگر اهل این نیز هستید که خوشا حالتان. اما به مقتضای:
«إِنَّ ٱلذِّکۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ»؛۱
تذکر، مؤمنان را سودمند است؛
می‌گویم: انجام واجبات، «حَدِّ نِصابِ» عبادت است، اما آوردن کردارهای مستحبی، زینت‌بخش گلستان جان است.
بنابرمثال: خوردن نان و آب، حَدِّ نِصابِ تغذیهٔ جسم است، اما خوردن میوه، جسم را شاداب‌تر می‌کند و بر سلامت آن می‌افزاید.
تا مقدار ممکن، نه! به ارتفاع همت بلندتان، مستحبات را انجام دهید.
می‌دانیم که مستحبات، بسیار زیاد است و هر کس را توان انجام همهٔ آن‌ها نیست. ازاین‌رو، در این پاسخ به پرسش‌تان، تنها یکی را بیان می‌کنم: نماز شب.
در میان مستحب‌ها، نافلهٔ شب، مقامی ارجمند دارد. گل سرسبد مستحبی‌ها است. نماز شب، جامع‌ترین عبادت مستحبی است. در این مقال، که پاسخی است به یک پرسش، مجال پردازش گسترده به نماز شب نیست، ازاین‌رو، تنها یک حدیث را از میان خرمنی انبوه از گلبوته‌های طراوتمند روایات و آیات نماز شب، تماشا می‌کنیم. این حدیث را «قُربِ نَوافِل» خوانده‌اند؛ یعنی نزدیک‌شدن به خداوند، به وسیلهٔ نافله‌ها. ببینیم:

پیامبرمان فرمود که خداوند فرموده است:
«لا یَزالُ عبدی یَتَقرَّبُ إلَیَّ بالنَّوافِلِ حتّى اُحِبَّهُ، فَأکونَ أنا سَمعَهُ الذی یَسمَعُ بهِ، و بَصَرَهُ الذی یُبصِرُ بهِ، و لِسانَهُ الذی یَنطِقُ بهِ، و قَلبَهُ الذی یَعقِلُ بهِ، فإذا دَعانی أجَبتُهُ، و إذا سَألَنی أعطَیتُهُ»؛۲
همواره چنین است که بندهٔ من، به وسیلهٔ نافله‌ها، به من نزدیک می‌شود، تا جایی که او را دوست بدارم. آن‌‌گاه که دوستش بدارم، گوش او می‌شوم که با آن می‌شنود. و چشم او می‌شوم که با آن می‌بیند. و زبان او می‌شوم که با آن سخن می‌گوید. و قلب او می‌شوم که با آن می‌اندیشد. در این حال، اگر مرا بخواند، پاسخش می‌گویم. و اگر از من چیزی بخواهد، به او می‌دهم.

 نکته

نماز شب، برای برخی از مردمان، مفصل و سنگین می‌آید. ازاین‌رو می‌گوییم:
لازم نیست که در آغاز، همهٔ یازده رکعت خوانده شود و همهٔ ذکرها، گفته شود، بلکه از جایی مختصر و سبک، آغاز کنید. ابتدا از دو رکعت «شَفع» و یک رکعت «وَتر» شروع کنید. حتی می‌توان به یک رکعت وَتر اکتفا کرد. نیز می‌توان از تعداد ذکرها کاست و در ادامه، آن‌ها را افزایش دهیم.
خود را چندان خسته نکنیم که نشاط عبادت را از کف بدهیم و از استمرار راه، باز بمانیم. آنچه مهم است، ارتباط قلبی با خداوند است و جرعه‌نوشیدن از شهد ناب محبت الاهی است.

 فرجام این مشاوره

اگرچه آنچه نگفته‌ایم، بیشتر است از آنچه گفتیم، اما اکنون این دفتر را می‌بندیم، تا در مجالی دیگر آن را بگشاییم.
به امید خدا.

۲۱ آبان ۱۴۰۲

۱. سورهٔ ذاریات، آیهٔ ۵۵.
۲. کنزالعمّال، ۱۱۵۵.

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/Mazaheriesfahani_ir
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1