کوچک‌نمای بزرگ / زیبایی‌های اخلاق (۲۲)

کوچک‌نمای بزرگ

 زیبایی‌های اخلاق (۲۲)

 نویسنده: علی‌اکبر مظاهری

اشاره
قرارمان با شمایان؛ خوانندگان خوبمان؛ این است که از اخلاق بنویسیم و گوشه‌هایی از «زیبایی‌های اخلاق» را بنمایانیم و نیز پاره‌ای از «اخلاق‌مداران» را نشان دهیم، تا جان‌هایمان فربه شود و مبادا از نبود کرامت‌های اخلاقی، ناامید شویم و مبادا بپنداریم که عصر انسانیتِ کریمانه، گذشته است. 
اینک با هم شویم و سر قرارمان رویم.

بزرگی کوچک‌شده 
در معارف دین و در قلمرو اخلاق، کوچک‌شمردن گناه، گناهی است بزرگ، که به آن «استخفاف صغائر» می‌گوییم، حال اگر گناهی بزرگ باشد و آن را سبک بشماریم، بزرگ‌تر می‌شود.
«غیبت»، یعنی بدگویی از دیگران، خود، گناهی است بزرگ؛ بسیار بزرگ، که در فرهنگ دین به آن «گناه کبیره» می‌گویند، که در قرآن کریم و احادیث معصومان، از آن مذمت و نهی شده‌ است؛ مذمت شدید و نهی اکید؛ مانند خوردن گوشت مردهٔ دیگران۱. خورش سگان جهنم۲.
 این گناه، به‌تنهایی، می‌تواند آدمی را جهنمی کند.
 غیبت، آن‌گاه بزرگ‌تر می‌شود که به آن جامهٔ دیانت بپوشانیم؛ یعنی از راه دین، برای آن، مشروعیت بسازیم، آن را مجازْانگاری کنیم، بلکه واجب‌سازی کنیم. که دیگر هولناک می‌شود. یعنی حرامی از حرام‌های الاهی را حلال کنیم، حتی واجب کنیم!
 مرجعی از مراجع دینی گفته بود: «اگر طلبه‌ها از من غیبت کنند، حلالشان نمی‌کنم، زیرا ایشان می‌دانند غیبت حرام است، ازاین‌رو، آن را حلال‌سازی می‌کنند؛ وقتی بخواهند از کسی غیبت کنند، اول او را فاسق می‌کنند تا غیبتش جایز باشد، آن‌وقت از او غیبت می‌کنند.»
 در روزگار ما، بسیاری از متدین‌ها، با توجیه‌های شاخ‌دار، کسی یا کسانی را فاسق می‌کنند تا غیبتش جایز شود، بعد او را کافر می‌کنند تا غیبتش واجب شود، و گاهی پا را فراتر می‌گذارند و او را کافر حربی می‌شمارند و تهمت به او را، که گناهش از غیبت هم بزرگ‌تر است، جایز می‌کنند و گاهی واجب و وظیفهٔ دینی!
 اکنون این نمونهٔ تلخ‌تر از زهر را ببینیم:
 
 مؤمن بدیع‌الزمانی
آقای بدیع‌الزمانی، از دوستان خوب‌مان، را برای نامزدی انتخابات مجلس، دعوت کردند. ایشان ابتدا پذیرفت که بررسی کند، و کار آغاز شد. او پس‌از چند جلسهٔ مقدماتی نزدم آمد و گفت: 
«در همین چند روز که من هنوز پذیرشم را اعلام نکرده‌ام، در دیدارها و جلسه‌ها، ۸۲ غیبت دربارهٔ نامزدهای احتمالی دیگر و دیگران شنیدم. نظر شما چیست؟»
 گفتم: تو خود حدیث مفصل بخوان ازین مجمل! با این‌که هنوز هیچ‌کاری نشده، شما ۸۲ گناه کبیره کرده‌اید، زیرا شنوندهٔ غیبت، مانند گویندهٔ آن است۳ اکنون محاسبه کنید و به نتیجه برسید.
او اعلام انصراف کرد. می‌دانست که نمی‌تواند در برابر این سیل ویرانگر، سدی بسازد. 
آفرین به ایشان!

 {ادامه دارد. ان‌شاءالله.}


 ۱. «...وَلاَ یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضًا ایُحِبُّ احَدُکُمْ ان یَاکُلَ لَحْمَ اخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ...» سورهٔ حجرات، آیهٔ ۱۲.
۲.«إیّاکَ وَ الغیبَةَ فَإنَّها اِدامُ کِلابِ النّارِ» امام سجاد (علیه السّلام)ـ کشف الغمّه، ج۲، ص ۱۰۸
۳.«السامِعُ لِلغِیبَةِ کالمُغتابِ» امیر مؤمنان - علیه‌السلام - غررالحکم.


۲۴ شهریور ۱۴۰۴


🌐 http://mazaheri.andishvaran.ir
#پایگاه_اندیشوران_حوزه 
🌐 http://mazaheriesfahani.blog.ir/
#وبسایت_علی‌اکبر_مظاهری

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
🌐 https://eitaa.com/Mazaheriesfahani
#علی‌اکبر_مظاهری