اخلاق خانواده (۳)

همسران! از هم انتقاد نکنید (۳)

پس از نقد برادرانه جناب استاد پاکنهاد از مطلب «همسران! از هم انتقاد نکنید»، خانم طیبه نوحی، استاد دانشگاه، پاسخی داده‌اند که می‌خوانیم:

نقدپذیری یکی از عوامل مهم برای رشد و تکامل فرد محسوب می‌شود. در این امر، شکی نیست؛ چراکه همواره انتقاد باعث شناخت بیشتر شخص از خود و دیگری می‌شود.
اما شاید براساس این سخن که «هر راست نشاید گفت» در برخی موارد، هدف انتقاد، که هدایت و خیرخواهی و صلاح است، محقق نمی‌شود.
در خیلی از موارد، انتقادها، هرچند درست، در دل افراد می‌ماند و رسوب می‌کند و کدورت می‌زاید و در درازمدت، ایجاد مشکل می‌کند؛ چراکه همه افراد، ظرفیت درست نقادی‌کردن و انتقادشنیدن را ندارند.

مسئله دیگر اینکه اکثر خانم‌ها روحیه‌ای لطیف دارند و این انتقادها باعث کدورت در قلبشان می‌شود. در این صورت، هدف نقد محقق نمی‌شود و فقط بار سنگینی بر قلب و روح زن می‌نشیند.
لذا در اکثر موارد، فرد در زندگی زناشویی، با انتقاد، به هدف خود نمی‌رسد.

۱۱ خرداد ۹۸

زمزمه‌های عاشقی (26)

دعای روز بیست‌وششم ماه مبارک رمضان

تلاش انسان در زندگی دنیا در هر مسیری که واقع شود، همچون بذری است که نتیجه کشت آن‌را خواهد دید؛ چراکه به تأکید قرآن کریم، برای انسان بهره‌ای جز سعی و کوشش او نیست. در روزهای پایانی ضیافت الهی چه نیکوست که انسان از خداوند طلب نیکی کند تا تلاش‌های او در راه بندگی را قبول فرماید و تلاش‌هایش در مسیر معصیت را ببخشاید.
پس ای خدای مهربان! در این روز تو را به زبان روزه‌داران، چنین می‌خوانم: «اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیْبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین؛ خدایا! کوششم را در این ماه مستحق سپاس و تقدیر قرار ده و گناهم را در آن مستحق آمرزش خویش بگردان و عملم را پذیرفته و عیبم را بپوشان، اى شنواترین شنوایان!»


زهرا نصیری / روزنامه مردم‌نو

زمزمه‌های عاشقی (25)

دعای روز بیست‌و‌پنجم ماه مبارک رمضان

آدمی را گنجینه‌ای گرانبهاتر از دل نیست؛ همان که او را در مسیر کمال سیر می‌دهد و می‌تواند راهنمایی به سرمنزل مقصود باشد. قلب و روح است که آدمی را دوستدار یا دشمن می‌کند و مسیر زندگی معنوی او را روشن می‌سازد. الهی! دل‌های ما را به محبت دوستانت منور ساز و بصیرت در دشمنی با دشمنانت را به ما عنایت فرما.
در این روز به زبان روزه‌داران تو را می‌خوانیم: «اللهمّ اجْعَلْنی فیهِ محبّاً لأوْلیائِکَ و مُعادیاً لأعْدائِکَ مُسْتَنّاً بِسُنّةِ خاتَمِ انْبیائِکَ یا عاصِمَ قُلوبِ النّبییّن؛ خدایا! مرا در این روز دوست دوستانت و دشمن دشمنانت و پیرو راه و روش خاتم پیغمبرانت قرار بده، اى نگهدار دل‌هاى پیامبران!»

زهرا نصیری / روزنامهٔ مردم‌نو

اخلاق خانواده (۲)

تکمله‌ای بر «همسران! از هم انتقاد نکنید»

نوشته‌ای از برادر اخلاق‌مدارمان، مشاور ارجمند، جناب استاد پاکنهاد:

با‌ سلام و ارادت خدمت استاد مظاهری عزیز
طاعاتتان قبول حضرت حق. ان‌شاءالله.
ممنونم از مطالبی که در کانال قرار می‌دهید.
در آخرین مطلبی که درج فرمودید، با عنوان «همسران! از هم انتقاد نکنید»، نکاتی به ذهن بنده رسید که عرض می‌کنم:
۱. درست است که مجادله، در دین ما‌ نهی شده است؛ چراکه ریشه در کفر دارد (من دعائم الکفر) و عیب‌جویی هم هکذا؛ چراکه با مثبت‌نگری و خیراندیشی در تضاد است، اما انتقاد اینگونه نیست.
۲. انتقاد، به‌خلاف دو مورد مذکور، فقط دارای بار منفی نیست. نقد صحیح، دلسوزانه و عالمانه، توأم با رعایت مقدمات و شرایط نقد، آن‌‌هم به‌صورت منصفانه، عامل رشد و حتی موجب تحکیم روابط است.
۳. اگر امروزه همسران، به‌دلیل عدم آگاهی و توانمندی در نقد صحیح، دچار مشکلاتی می‌شوند، وظیفه آگاهان و دلسوزانی مانند جناب‌عالی است که روش انتقاد‌ صحیح و شرایط و حتی زمان انتقاد و چگونگی آن‌را بیان فرمایید تا جوانان و خانواده‌ها خود را از این گوهر ارزشمند محروم نکنند.
۴. عمل غلط و تفکر غلط،
نباید آگاهان و عالمان را به‌سوی نتیجه‌گیری غلط سوق دهد.
از جسارت خود، که مثل همیشه درس پس‌داده‌ام، عذرخواهم و برای توفیق بیش از پیشتان، دعاگو.

۹ خرداد ۹۸

زمزمه‌های عاشقی (24)

دعای روز بیست‌و‌چهارم ماه مبارک رمضان

ای خدایی که زود راضی می‌شوی و با بی‌کران رحمتت، توبه‌کنندگان را می‌نوازی، نمی‌گویم از من راضی باش و چنانم کن که مورد رضایت حضرتت باشم؛ چون باور دارم که چنین درخواستی گستاخی بزرگی است؛ من که هستم و چه دارم که از درگاه کبریایی‌ات طلب رضایت کنم!؟ بلکه با تمام جان از درگاهت مسئلت دارم که مرا به مقام رضا برسانی و از خودت راضی کنی؛ آنگاه هرگز نخواهم خواست جز آنچه را که رضای تو در آن است.
یا سریع‌الرضا در این روز با زبان روزه‌داران تو را می‌خوانم: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ فِیهِ مَا یُرْضِیکَ وَ أَعُوذُ بِکَ مِمَّا یُؤْذِیکَ‏ وَ أَسْأَلُکَ التَّوْفِیقَ فِیهِ لِأَنْ أُطِیعَکَ وَ لاَ أَعْصِیَکَ یَا جَوَادَ السَّائِلِینَ‏؛ خدایا! در این روز از تو درخواست مى‌کنم آنچه را که رضاى تو در آن است و به تو پناه مى‌برم از آنچه تو را ناپسند است و از تو توفیق مى‌‏خواهم که در این روز همه را به فرمان تو باشم و هیچ نافرمانى نکنم، اى عطابخش سائلان!»

زهرا نصیری / روزنامهٔ مردم‌نو

اخلاق خانواده (۱)

همسران! از هم انتقاد نکنید

ده سال پیش، کتاب «نبرد بی‌برنده» را نوشتم. چکیده آن کتاب این است: «همسران! با هم مجادله نکنید.»
پس از آن، در کتاب «فرهنگ خانواده» نوشتم: «همسران! از هم عیب‌جویی نکنید.»
پس از آن، در درس‌ها و مشاوره‌ها گفتم: «همسران! برای هم استدلال نکنید.» اکنون می‌گویم: «همسران! از هم انتقاد هم‌ نکنید.»
انتقاد، انتقاد می‌آورد، همان‌گونه که جدل، جدل می‌آورد. عیب‌جویی، عیب‌جویی می‌آورد. استدلال، استدلال می‌آورد. این‌ها همه، گلستان زندگی خانوادگی را به میدان نبردی خصمانه بدل می‌کنند؛ نبردی برآمده از آشوب (حاصل مجادله)، کینه (حاصل عیب‌جویی)، خشکی روابط (حاصل استدلال) و انتقام‌جویی (حاصل انتقاد).
نگویید: پس همسران چه‌گونه نقص‌های همدیگر را رفع کنند و یکدیگر را رشد دهند؟
زیرا می‌گوییم: هرگز چنین نتیجه مطلوبی از انتقاد همسران حاصل نمی‌شود. زندگی‌های بسیاری را کاوش کرده‌ایم؛ هرگز انتقادهای همسران، نتیجه مطلوب نداشته است. مشاوره‌های بسیارمان نیز همین را نشان می‌دهد.
از این سراب، آب نطلبید، که اینجا اصلاً آبی وجود ندارد.

علی‌اکبر مظاهری
۸ خرداد ۹۸

زمزمه‌های عاشقی (23)

دعای روز بیست‌وسوم ماه مبارک رمضان

لحظه‌ای تفکر‍! لحظه‌ای تأمل! لحظه‌ها به حرکت پرشتاب خود ادامه می‌دهند و شب قدر رو به پایان است. تا من و ما را چه نصیب آید و تقدیرمان چه‌سان مقدر شود...
الهی! معرفت دعای نیکو در من نیست، پس تو از کرمت بهترین عنایتی که به برترین بندگانت می کنی را نصیب من گردان. این خواسته‌ای بزرگ اما دست‌یافتنی است؛ چراکه من نبودم و تو به من نعمت وجود ارزانی داشتی؛ پس اجابت این دعا نیز از کان جود و کرمت به‌دور نخواهد بود.
در این روز با دلی آکنده از امید به مغفرت، هم‌دل و هم‌زبان با روزه‌داران، تو را می‌خوانیم:
«اللهمّ اغسِلْنی فیهِ من الذُّنوبِ وطَهِّرْنی فیهِ من العُیوبِ وامْتَحِنْ قَلْبی فیهِ بِتَقْوَى القُلوبِ یا مُقیلَ عَثَراتِ المُذْنِبین؛ خدایا! بشوى مرا در این ماه از گناه و پاکم کن در آن از عیب‌ها و آزمایش کن دلم را در آن به پرهیزکارى دل‌ها اى چشم‌پوش لغزش‌هاى گناهکاران!»

زهرا نصیری

زمزمه‌های عاشقی (22)

دعای روز بیست‌ودوم ماه مبارک رمضان

الهی! چگونه گویمت که از من خشنود باش، حال آنکه چیزی از خود ندارم که عرضه کنم و هر آنچه هست، همه از ناحیه‌ٔ توست. ای کریمی که بی‌بهانه می‌بخشی، انتظار عطایت دل را به رشتهٔ امید گره زده تا آنجا که چشم انتظار فرونمی‌بندد. ای صاحب کرم! در ضیافت کریمانه‌ای که به‌پا کرده‌ای برترین نصیب و بهره را روزی‌مان کن و از نیکی‌ها آنچه را که تو می‌دانی و ما نمی‌دانیم عطایمان فرما... به کرمت ای مهربان‌ترین مهربانان!
معبودا! در این روز دل را برای شب قدری دیگر مهیا می‌کنیم و هم‌دل و هم‌زبان با روزه‌دارن تو را می‌خوانیم:
«اَللّهمَّ افتَح لی فیه ابوابَ فَضلکَ وَ اَنزل عَلَیّ فیه بَرَکاتکَوَ وَفّقنی فیه لموجبات مَرضاتک و اسکنّی فیه بحبوحات جَنّاتکَ یا مجیبَ دَعوَه المضطَرّینَ؛ خداوندا! در این روز بر من درهای فضل و کرمت را بگشا و برکاتت را نازل فرما و بر موجبات رضا و خشنودیت موفقم بدار و در وسط بهشت‌هایت مرا مسکن ده، ای پذیرنده دعای پریشانان و درماندگان!»

زهرا نصیری

زمزمه‌های عاشقی (21)

دعای روز بیست‌ویکم ماه مبارک رمضان

الهی! شب‌های قدر اوج ضیافت رحمانی توست. دل را شعفی فزاینده و در عین حال اندوهیست فراهم. شوق و شعف آن برای میهمانی بر خوان بابرکت توست و اندوهش از آوای رحیلیست که در گوش جان می‌پیچد و یادآوری می‌کند: هان! غافل مباش! مبادا بهار قرآن به‌سر آید و تو را نصیبی از آن نباشد!

خدایا چنان کن سرانجام کار
تو خشنود باشی و ما رستگار

خدایا! در این روز نیز هم‌دل و هم‌زبان با روزه‌داران تو را می‌خوانم:
«اللهمّ اجْعَلْ لی فیهِ الى مَرْضاتِکَ دلیلاً ولا تَجْعَل للشّیْطان فیهِ علیّ سَبیلاً واجْعَلِ الجَنّةِ لی منْزِلاً ومَقیلاً یا قاضی حَوائِجَ الطّالِبین؛ خدایا! قرار ده برایم در آن به‌سوى خشنودى‌هایت راهنمایى و قرار مده شیطان را در آن بر من راهى و قرار بده بهشت را برایم منزل و آسایـشگاه، اى برآورندهٔ حاجت‌هاى جویندگان!»

زهرا نصیری

زمزمه‌های عاشقی (۲۰)

دعای روز بیستم ماه مبارک رمضان

الهی! «بهشت» آرزوی زاهدان و نعمت از دست‌رفتهٔ کافران است، اما خوشا آنان که بهشتشان تو هستی و در زمزمه‌های عاشقانه‌شان از تو، جز تو طلب نمی‌کنند.

سالک از تو غیر تو هرگز نخواست
دادن این، نی غریب از کان جود

معبودا! قرآن را نامهٔ تو به انسان می‌دانم و چه دل‌انگیز است خواندن نامهٔ معشوقی که خود عاشقی خیرخواه است. در دیدگانم نور معرفت قرار ده تا در میان خطوط نامه‌ات، ببیند آنچه را که باید ببیند، بشناسد «صراط مستقیم» را و بداند که «نبأ عظیم» چیست...

در این روز، هم‌دل و هم‌زبان با روزه‌داران تو را می‌خوانم، ای بهشت من!

«اللَّهُمَّ افْتَحْ لِی فِیهِ أَبْوَابَ الْجِنَانِ وَ أَغْلِقْ عَنِّی فِیهِ أَبْوَابَ النِّیرَانِ وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِتِلاوَةِ الْقُرْآنِ یَا مُنْزِلَ السَّکِینَةِ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ؛ خدایا! امروز درهای بهشت را بر رویم بگشا و درهای آتش دوزخ را بر رویم ببند و توفیق تلاوت قرآن را روزی‌ام کن. ای آرام‌بخش دل‌های مؤمنان!»

زهرا نصیری