محرم های نسبی و سببی

    » محرم های نَسَبی و سَبَبی

محرم های نسبی، که به سبب پیوند خانوادگی محرم اند (مانند پدر، مادر، برادر، خواهر)، با محرم های سببی که به سبب عقد ازدواج زوج ها محرم می شوند (مانند پدرشوهر، مادرزن و داماد و عروس ایشان)، ازمنظر فقهی یکسان اند، اما از منظر عاطفی و اخلاقی تفاوت هایی دارند. 

رفتارهای محرم گونگی این دو گروه، از این منظر (منظر اخلاقی و عاطفی)، باید حریم هایی متفاوت داشته باشد. مثلا حساسیت پسر به مادرش با حساسیت داماد به مادرزنش، متفاوت است. نیز حساسیت پدر به دخترش و مادر به پسرش، با حساسیت پدرشوهر و مادرشوهر به عروس و دامادشان یکسان نیست. 

از این رو، محرم های سببی، ...در رفتار و پوشش، باید بیشتر حریم نگه دارند. بی پروایی محارم سببی در رفتارهای محرم گونگی با همدیگر، آسیب زا است. 

هرچند که محارم نسبی نیز باید در پوشش و رفتار با یکدیگر حریم نگه دارند، اما رابطه محارم سببی، حریم بیشتری را می طلبد. 

فقط همسران اند که در مسائل عاطفی و جنسی، حریمی ندارند. 

نمونه ای خجسته

 یادی از آن دو یار باوقار 

جدّ مادری ما، عالمی بود تقواپیشه و پاک اندیشه و سلیم النفس. نیز بسیار خانواده دوست بود و مهربان. ما هرگز از ایشان رفتار و گفتار ناشایستی مشاهده نکردیم. توکلش به خدا و رضایتش به تقدیر الاهی، مثال زدنی بود. از او هیچ صفت ناپسندی، هر چند کوچک، سراغ ندارم، چه رسد به «حسادت»، اما «غیرتمند» بود.

ایشان، همسرش (مادر بزرگ مان) را بسیار احترام می کرد. به ویژه که مادربزرگ، علویه بود و پدربزرگ، به خاطر سیده بودن مادربزرگ، او را فوق العاده گرامی می داشت. ما هرگز کمترین بی احترامی از پدربزرگ به مادربزرگ ندیدیم و نشنیدیم. 

پدربزرگ به مادربزرگ گفته بود: «نزد دامادهایمان حجاب داشته باشید.» و ما مادربزرگ را نزد دامادهایش، که پدرمان یکی از آنان بود، بی چادر ندیدیم. 

با این که پدربزرگ، ده سال زودتر از مادربزرگ از این جهان رفت، اما مادربزرگ همچنان به آن پیمانی که با پدربزرگ بسته بود، پایبند بود و آن فرمان و خواسته ایشان را حرمت می نهاد. حتی در دوران کهنسالی که نودساله بود، نزد دامادهایش چادر به سر می کرد و حجاب و حریم می گرفت. 

رحمت خدای رحمان بر هر دوی ایشان.