اقتدار و تواضع

     » از زیان مشاور

خانم عزتخواه به مشاوره آمد. پریشان بود و بدحال. از همسرش گلایه داشت. همسرش را می شناختم. او گفت: « از همسرم علی آقا رنجیده ام.»

پرسیدم: چرا؟

گفت: «با او، برای خرید، به بازار رفته بودیم. با فروشنده ای، حرفمان شد. آن فروشنده، به شوهرم بد گفت. به هردوی ما اهانت کرد. اما علی آقا جوابش را نداد و بدون هیچ عکس العمل، از مغازه اش بیرون آمدیم. این پیشامد، برای من تلخ بود. بیش از آن که از آن فروشنده بی ادب ناراحت شوم، از همسرم رنجیده شدم که چرا این طور ذلیلانه عمل کرد.»

من که می دانستم علی آقا دلاور است، اما دلاوری صبور، دانستم که آن صحنه را عرصه نبرد ندانسته و آن بی ادب را قابل هماوردی ندیده است.

به خانم عزتخواه گفتم: ...به حکم طبیعت و فطرت، شما حق دارید که از این حادثه، رنجیده شوید و از همسرتان گله مند باشید. من هم، اگر ایشان را نمی شناختم، ممکن بود در ذهنم نکوهشش کنم، اما با شناختی که از علی آقا دارم، به یقین می دانم که به سبب مصلحتی پسندیده، با آن فروشنده، دعوا نکرده است.

شما که همسرتان را بهتر می شناسید و می دانید که ترسو و عاجز نیست. او همان دلاوری است که در نبرد با بعثیان عراق، گردن کرگدن های متجاوز را می شکست. حیف نیست که این دلیر صف شکن، با یک بی ادب ضعیف، درآویزد؟

به گمانم زمانی که آن فروشنده، بی ادبی کرده، همسرتان در یک لحظه خواسته او را تنبیه کند، اما این آیه قرآن به ذهنش آمده: « وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا»؛ بندگان ناب خداوند رحمان آنان اند که بر زمین، به فروتنی و بزرگواری راه می روند و هنگامی نادانان ایشان را طرف خطاب قرار دهند، به ملایمت پاسخ می دهند. (سوره فرقان، آیه 63)

به یاد دارم که علی آقا، زمانی که با هم در جبهه بودیم، به آیات اوصاف عبادالرحمن، در آخر سوره فرقان، که این آیه یکی از آن هاست، علاقه مند بود و آن ها را بسیار می خواند.

داشتن همسری دلاور و صبور، خوب است، نه داشتن همسری پرخاشگر و دعواکن.

خانم عزتخواه آرام شد و گفت: «بله، برای داشتن چنین همسری، خدا را شاکرم.»