زمزمه‌های عاشقی (1)
دعای روز اول ماه مبارک رمضان
هان ای دلشدگان! دیدهٔ دل باز کنید و درهای گشوده آسمان بنگرید که از امروز، آسمان به زمین نزدیک است. مبارک باد بر شما ورود به ضیافت الهی... ضیافتی که خوان بابرکتش کران تا به کران گسترده است، تا بنده را به توفیق و همت چه نصیب آید! سفره‌ای که نعمتش را پایانی نیست و هرکس را از آن به اندازهٔ ظرفش نصیبی‌ست. هر ضیافتی را آدابیست و امساک و پرهیزکاری، آداب ضیافت الهیست... چه نیکوست که گَرد ریا از دل و جان بزداییم و خود را به عطر اخلاص معطـر سازیم؛ تا از مُنعمان خوان رحمتش به‌شمار آییم. امید که در این ضیافت، سعادت یارمان باشد تا مغبون و سرگشته نباشیم.
خداوندا!
به‌حق آبرومندان کوی‌ات
ببخش این بندهٔ بی‌آبرویت
پس در این روز به زبان دل، محبوب را می‌خوانیم و زمزمه می‌کنیم: «اللهمَ اجْعلْ صِیامی فیه صِیام‌الصّائِمینَ و قیامی فیهِ قیامَ القائِمینَ و نَبّهْنی فیهِ عن نَومَةِ‌الغافِلینَ وهَبْ‌لی جُرمی فیهِ یا الهَ‌العالَمینَ واعْفُ عنّی یا عافیاً عنِ‌المجْرمینَ: خدایا! روزهٔ مرا در این روز مانند روزهٔ روزه‌داران حقیقی قرار بده و اقامهٔ نمازم را مانند نمازگزاران واقعی مقرر فرما و مرا از خواب غافلان (از یاد تو) بیدار ساز و در این روز گناهم را ببخش، ای خدای عالمیان و زشتی‌هایم را عفو فرما، ای بخشندهٔ گنهکاران!»
زهرا نصیری / روزنامهٔ مردم‌نو
- ۹۸/۰۲/۱۷