کرامت کریم
اگر کریم تویی، سائلی نمیماند...
به فرخندگی میلاد کریم اهلبیت، امام حسن مجتبی، علیهالسلام.
ای آنکه کرامت اهلبیت در وجود بابرکتت متجلی شده و کریم اهلبیت نام گرفتهای! هر فضیلتی را شأنیتی است و کرامت و بخشش با نام تو پیوند ناگسستنی یافته و از تو آبرو گرفته است.
هرچه کوچه پس کوچههای شهر را نگریستم، آن یاد و اثری که گوشهای از حقیقت بیمانند تو را نشان دهد نیافتم. در میان برگهای کتابها بهدنبال اثر اصیلی که گوشهای از عظمتت را تحریر کرده باشد، پرسه زدم، اما آنچنان که باید چیزی نیافتم و البته گاه به گزافههایی برخوردم که قلبم را به درد آورد.
مولای مهربان! گرچه قصور قلمها در حق تو نابخشودنی است، اما بر ما مگیر؛ چراکه عظمتت در فهم هیچ نگارندهای نمیگنجد و هیچ جوهری یارای ثبت آنرا ندارد... .
ای مهربان! دلهای کویری ما را به باران کرامتت سیراب کن و از عجز قلمهایمان درگذر؛ چراکه شکوه از وجود توست و قصور از قلمهای ما، اما دل به دری که همیشه از کرم باز است، امید دارد و همچون سائلی است که جایی جز درگه شما را نمیشناسد.
اگر کریم تویی، سائلی نمیماند... .
پسر حضرت دریا دل ما را دریاب
ما یتیمیم و اسیریم و فقیر ای باران
بخشیهایی از نوشتهٔ خانم زهرا نصیری در روزنامه_مردمنو
نیمهٔ رمضانالکریم. اردیبهشت ۹۹
- ۹۹/۰۲/۲۰