ریحانگی زن
ریحانگی زن (۱)
نویسنده: علیاکبر مظاهری
گلایهای زنانه!
🔻 اشارت
هنگامی که مطلب «اقتدار مرد»، در رسانههایمان و نیز در مجلهٔ «خانهٔ خوبان»مان منتشر شد، برخی از خانمها گلایهای لطیفانه کردند که: «چرا از مردان میگویید و از ما زنان نمیگویید؟!»
به ایشان گفتیم: چشم! گلایهتان را میپذیریم و بهزودی از شمایان نیز سخن میگوییم.
⭕️ و اینک زنان!
زیباترین و رساترین واژهای که برای بیان خصلت ویژۀ زن، در کنار خصلت اقتدار مرد قرار میگیرد، «ریحانگی» است. ریحانه؛ یعنی گل لطیف، گل زیبا، گل خوشبو، گل شاداب، گل دلبر.
امیرمؤمنان (علیهالسلام) زن را با این صفت، وصف فرمودهاند:
«اَلمَرأَةُ رَیحانَةٌ»؛
زن، ریحانه است.
(نهجالبلاغه، نامهٔ ۳۱)
🌹 جلوِههای ریحانگی زن
زن و ریحانگی او، جلوههای گوناگونی دارد: آن زمان که کودک است، محبوبۀ دلربای پدر و مادر است و دل و جان ایشان را مینوازد. در نوجوانی، جلوۀ زیبا و معصومانهاش، علاوه بر والدین، دیگران را نیز شیفته میکند. به دورۀ جوانی که میرسد، رعنایی دلبر میشود که از فرط دلبری، حریم میگیرد تا آسیب نبیند. آنگاه که جوانمردی به طلب وی بر میآید و نازش را میخرد و نیازمندانه خواستگاریاش میکند تا همدم او شود، ریحانه، در جوان مینگرد؛ اگر او را مرد دلخواهش یافت و شایستۀ همسری خویش دید، نازکنان وی را میپذیرد. آنگاه است که این سخن خداوند تجسّم مییابد:
«مِن آیاتِهِ أَن خَلَقَ لَکُم مِن أَنفُسِکُم أَزواجاً لِتَسکُنُوا إِلَیها وَ جَعَلَ بَینَکُم مَوَدَّةً وَ رَحمَةً»؛
از آیتهاى خداوند (و از نشانگان حکمت او) آن است که براى شمایان، از جنس خودتان، همسرانى آفرید تا نزدشان بیاسایید و میانتان مودّت و رحمت (و مهربانى و عطوفت) نهاد.
(سوره روم، آیه ۲۱)
آنگاه فاختههای عاشق، همآشیانه میشوند و ناگهان زندگی حیاتی تازه مییابد و جهانی دیگر آغاز میشود.
راستی که آفرینش این دُردانۀ هستی و مسیر تکاملی او، چه زیبا و حکیمانه است!
{دنباله مطلب را در پست بعد بخوانید}
۹ آبان ۱۴۰۰
برای دنبال کردن رسانههایمان به لینک زیر مراجعه کنید:
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
- ۰۰/۰۸/۱۴