عرفان ناب ۲

عرفان ناب ۲

 نویسنده: # علی‌اکبر مظاهری

دعوت و اجابت

خداوند سبحان به مردمان می‌فرماید:

یَابْنَ آدَمَ!
۱. اُذْکُرُونی أَسْتَجِبْ لَکُمْ.
۲. أُدْعُونی بِلا غَفْلَةٍ، أَسْتَجِبْ لَکُمَ بِلامُهْلَةٍ.
۳. أُدْعُونی بِالْقُلُوبِ الْخالیَةِ، أَسْتَجِبْ لَکُمْ بِالدَّرَجاتِ الْعالِیةِ.
۴. أُدْعُونی بِالْإِخْلاصَ وَالتَّقْوى، أَسْتَجِبْ لَکُمْ بِالْجَنَّةِ الْمَأْوى.
۵. أُدْعُونی بِالْخَوْفِ وَ الرَّجاءِ، أَجْعَلْ لَکُمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ فَرَجاً وَ مَخْرَجاً:
۶. أُدْعُونی بِالْأَسْماءِ الْعُلْیا، أَسْتَجِبْ لَکُمْ بِبُلُوغِ الْمَطالِبِ الْأَسناءِ.
۷. أُدْعُونی فی دارِ الْخَرابِ وَالْفَناءِ، أَسْتَجِبْ لَکُمْ فی دارِ الثَّوابِ وَ الْبَقاءِ؛ ۱
ای فرزندان آدم!
۱. مرا یاد کنید، تا پاسختان گویم.
۲. مرا بدون غفلت بخوانید تا دعایتان را بدون تأخیر و مهلت، اجابت کنم.
۳. مرا با قلب‌های خالی (از شرک و آلودگی) بخوانید، تا شما را با درجات و مقام‌های عالی اجابت کنم.
۴. مرا از سر اخلاص و تقوا بخوانید، تا به بهشتی جاودان پاسختان گویم.
۵. مرا با بیم و امید بخوانید، تا در همه امور برایتان توفیق و گشایش قرارد هم.
۶. مرا با نام‌های بلند مرتبه‌ام بخوانید، تا شمایان را با وصول به خواسته‌های ارجمند پاسخ گویم.
۷. مرا در این وادی خراب و فناپذیر بخوانید، تا شما را در سرای پاداش و جاوید آخرت پاسخ گویم.

نیایش؛ نیاز حتمی آدمی

از نیازهای حتمی ما آدمیان، بلکه لازم‌ترین و عالی‌ترین نیازمان، «نیایش» است؛ مناجات با خداوند، پیوند با پروردگار، گشودن گرهٔ دل و افشای رازهای نهان و ابراز نیاز در برابر آن مولای بنده نواز، افکندن خویشتن در دامان پرمهر آفریدگار مهربان‌تر از مادر، نجوای محرمانه با آن وجود رازدار و رازدان، تضرّع خاشعانه و طلب خاضعانهٔ حوایج خویش از أن ذات اقدس ... و آن‌گاه از لطف بی‌انتهای او بهره‌مند‌شدن و از جذبه‌های پرفیض و خلسه‌آور و سبکبارکنندهٔ لقای محبوب، سرشار گشتن و جامی از شهد حیاتبخش وصال یار نوشیدن، و پر و بال جان را از آلودگی‌ها و غبارها تکاندن، و جان‌آسوده و سبکبال، بال در بال ملائک، از تنگنای خاکستان جهان مادّی، پرکشیدن و بی‌کرانه‌ها را درنوردیدن ... و به سرمنزل مقصود رسیدن!

«مرغ روح، در حال نیایش، از تنگنای قفس تن رها گشته؛ پر و بالی در بی‌نهایت می‌گشاید. اگر این پرواز، صحیح بوده باشد، دیگر برای روح، برگشتن و محبوس‌شدن در همین قفس خاکی، امکان‌پذیر نخواهد بود؛ زیرا پس از چنین پروازی، کالبد خاکی او همچون رصدگاهی است که به سوی بی‌نهایت نصب شده و دیده از نظاره به آن بی‌نهایت نخواهد پوشید.»۲

دعا و نیایش و مناجات، شکل‌های گوناگون دارد؛ هم از راز و نیاز عاشق و عابد، سخن می‌رود و هم از ناز و عطای معشوق و معبود. در نیایش، انس و محبت و خوف و خشیت، درهم می‌آمیزند؛ هم نیازهای معیشتی و زندگانی این‌جهانی خواسته می‌شود و هم مطلوب‌های آرمانی و آن‌جهانی؛ هم معرفت پروردگار تحصیل می‌گردد و هم کرامت انسانی فراهم می‌آید.
البته، در بخش خواسته ها، نباید توقع داشت که هر چه ما از خداوند طلب می‌کنیم، به همان صورت و بی‌کم وکاست و کاملاً مطابق دلخواه ما، عطایمان فرماید؛ بلکه وظیفه ما دعا و تضرع و نیایش است و اما اختیار عطا و اندازه و چگونگی آن، به دست خداوند است.
او مصلحت ما را بهتر می‌داند. شاید برخی از خواسته‌های ما، (به واقع) به زیانمان باشد و یا اکنون زمان و زمینهٔ برآورده‌شدنشان نرسیده و فراهم نشده باشد و ... اما آنچه حتمی است، این است که اگر دعا و نیایش ما از سر اخلاص و معرفت باشد، قطعا نتیجه می‌دهد؛ چه دعا برای نیازهای مادی و چه معنوی.

گفت آن الله نو، لبیک ماست
و آن نیاز و درد و سوزت، پیک ماست
حیله‌ها و چاره‌جویی‌های تو
جذب ما بود و گشاد این پای تو
ترس و عشق تو، کمند لطف ماست
زیر هر یارب تو، لبیک هاست۳

و نیز پاره‌ای دعاهایمان که در این جهان به اجابت نمی‌رسد، خداوند حکیم آن‌ها را برای آخرتمان ذخیره می‌کند و در آن جهان به‌گونه‌ای بهتر، عطایمان می‌فرماید.
ان‌شاءالله.

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن
که خواجه خود روش بنده‌پروری داند۴

۲۳ شهریور ۱۴۰۱

۱. کلمةالله، ص ۴۷۷.
۲. استاد محمدتقی جعفری، نیایش حسین (ع) در صحرای عرفات، ص۸.
۳. مولوی؛ مثنوی معنوی.
۴. دیوان حافظ.
🌍http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1