ریشه های طلاق(۷)

ریشه‌های طلاق (۷)

#نویسنده_و_مشاور: #علی_اکبر_مظاهری

⭕️ نابلدی مهارت‌های زندگی مشترک

در این عصر، جوانان ما، آموزش‌های فراوانی را می‌آموزند؛ زبان‌های خارجی، هنرهای دستی، رانندگی اتومبیل، کار با کامپیوتر، و فنون بسیار دیگر. این از پدیده‌های مبارک است. به همت جوانان‌مان می‌بالیم و به ایشان آفرین می‌گوییم. از این بابت، غنی هستیم. الاهی شکر. اما جای آموزش مهارت‌های زندگی مشترک، پُر نیست؛ همسری، سازگاری، مردانگی، زنانگی، ریحانگی.
کدبانویی، جوانمردی، سایه‌ساری، همدمی.

آقای محمود یوسفی (داداش محمود) گفتند: «دربارهٔ من مطلبی بگویید؛ حکمتی، انتقادی، توصیه‌ای، که در زندگی‌مان به کار آید.» به ایشان گفتم: شما چتری هستید بر فراز بنیان زندگی‌تان؛ حمایتگری هستید فداکار، نان‌آوری زحمتکش، تکیه‌گاهی استوار، همسری عاطفه‌ورز، پدری مهربان. مردی چنین مردانه باید تا بنیان زندگی خانوادگی برقرار و بر مدار بماند. البته همسر ایشان نیز بانویی به معنای «بانو»اند.

⭕️ همسرپرستی!

تعبیر «شوهرپرست» را، نخستین‌بار، از خانمی فضیلت‌جو شنیدم. برایم جالب بود. ایشان را آفرین گفتم. البته ما پرستش را مخصوص خدا می‌دانیم. عبارت‌هایی مانند «میهن‌پرست» را با واژگانی همچون «میهن‌دوست»، اصلاح می‌کنیم، اما منظور ایشان از «شوهرپرست»، بیان منتهای شوهردوستی و همسرداری بود.
در آموزه‌های دینی ما این معنا آمده است که اگر سجده بر غیر خدا جایز بود، شایسته بود که همسران بر همسران سجده کنند.
اینک جامعهٔ ما به همسرانی همسرپرست محتاج است؛ سخت محتاج است. خداوند مهربان، به پرستشی این‌چنان، خشنود است. نبودن این پرستش، به خانواده‌های ما آسیب زده؛ آسیبی اسفبار.

درست است که زنان ما، در عصر اکنونی، روشنفکرتر شده‌اند و استقلال‌جویند. این باعث افتخار است. اما مهربانی با همسر، شرط خردمندی است. یاوری همسر، نماد روشنفکری است. هماهنگی با همسر، اوج استقلال‌طلبی است. این مهربانی و یاوری و هماهنگی، بر هردو همسر واجب است. نه آن‌که بر زنان واجب‌تر باشد، بلکه چون پاره‌ای از آموزه‌های منحوس «سرکشی در برابر همسر»، بر زنان جامعه ما هجوم آورده است و آن را، به‌غلط، از حقوق ایشان می‌شمارند، ما وجوب بر زنان را چنین برجسته می‌کنیم. حق آن است که همسران؛ مرد و زن؛ بر هم برتری ندارند، مگر به فضیلت‌مندی؛ «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ».
(الحجرات، ۱۳)
معیار برتری، تقوای همسران است. و از نمادهای بارز تقوا، مهربانی است و مراعات حال یار.

باری؛ سخن‌مان در مهارت‌های زندگی بود.
از ریشه‌های پیچیدهٔ طلاق، مهارت‌نابلدی همسران است؛ چه مرد، چه زن.
ما اکنون در مشاوره‌های‌مان، به‌وضوح، می‌یابیم که کثیری از نابه‌سامانی‌های زندگی‌های خانوادگی، همانا محصول نابلدی ایشان است؛ نابلدی الفبای زندگی مشترک.
ازاین‌روست که به همسران جوان و غیر جوان توصیهٔ اکید می‌کنیم که اگر می‌خواهید زندگی‌تان شاداب و شادان باشد، مهارت‌های زندگی مشترک را بیاموزید؛ مهارت‌های رفتاری، گفتاری، همسرداری، دلبری. اگر خواهان آن‌اید که ریسمان نامبارک طلاق بر گردن زندگی‌تان نپیچد، اصول و فنون مدیریت زندگی را بیاموزید و به کار گیرید. اگرچه این آموزش‌ها باید از پیش از ازدواج آغاز شود، اما اکنون نیز دیر نیست. یا الله بگویید! کتاب‌های همسرداری بخوانید؛ کتاب‌هایی پرمایه. به مشاورهٔ خانواده بروید؛ نزد مشاوری دانا و توانا.

🔻 معرفی کتاب

در زمان ما وسائل آموزش همسرداری و مدیریت زندگی، بسیار است. اگرچه همه را توصیه نمی‌کنیم، اما مطالعهٔ چند کتاب را توصیهٔ اکید می‌کنیم:
۱. همسرداری. از آیت‌الله ابراهیم امینی. بوستان کتاب. قم.
۲. آثار استاد شهید مطهری در موضوع خانواده. صدرا. تهران و قم.
۳. بهشت خانواده. از دکتر سیدجواد مصطفوی. ناشران متعدد.
۴. فرهنگ خانواده. از نگارنده. نورالزهرا. قم.
۵. نبرد بی‌برنده. از نگارنده. خادم‌الرضا. قم.

۱۱ بهمن ۱۴۰۱

🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1