زمزمه‌های عاشقی (۳)

دعای روز سوم ماه مبارک رمضان

خودآگاهی و رسیدن به خویشتن خویش، آدمی را در سِیر بندگی سرعت می‌بخشد و آنچه او را مغبون می‌سازد، پرداختن به امور باطـل است که بزرگترین سرمایهٔ انسان، یعنی لحظه‌های زندگی او را به تاراج می‌برد.
پس ای کریم! حال که در این ایام درهای رحمتت باز است و دعا به اجابت نزدیک‌تر، حال که بزرگوارانه می‌بخشی و سخاوتمندانه عطا می‌کنی، چگونه امیدواران حضرتت از دعا به درگاهت ناامید خواهند بود! ما را از خیر و رحمتت نصیبی قرار ده و از بیهودگی و باطل در امانمان دار!

الهی فضل خود را یار ما کن
ز رحمت یک نظر در کار ما کن

پس در این روز به زبان دل، محبوب را می‌خوانیم و زمزمه می‌کنیم:
«اللهمّ ارْزُقنی فیهِ الذّهْنَ والتّنَبیهَ وباعِدْنی فیهِ من السّفاهة والتّمْویهِ واجْعَل لی نصیباً مِنْ کلّ خَیْرٍ تُنَزّلُ فیهِ بِجودِکَ یا أجْوَدَ الأجْوَدینَ؛ خدایا! مرا در این روز هوشیاری و خودآگاهی روزی کن و از بی‌خِردی و کار باطـل دور ساز و مرا بهره و فایده از هر خیری که فرود آوردی قرار بده، به‌حق بخشش خودت ای بخشنده‌ترین بخشندگان!»

زهرا نصیری / روزنامه مردم‌نو

همسرگریزی؛ هرگز! (۲)

جوانان! بیایید چونان علی و زهرا سلام‌اللّه علیهما برای هم سرود عاشقانه بخوانید:
«کُنّا کَزَوجَةِ حَمامَةٍ فِی أَیکَةٍ مُتَمَتِّعَینَ بِصِحَةٍ وَ شَبابٍ؛ ما چونان دو کبوتر همتا بودیم که در آشیانه‌ای می‌زیستیم و از سلامت و جوانی‌مان بهره می‌بردیم.»
جوانان! بیایید حرف‌های شرک‌آلود را دور افکنید و آداب و عادات جاهلی را به هیچ انگارید و به وعدۀ صادق خداوند مهربان دل و جان سپارید که می‌فرماید: «أَنکِحُوا ٱلْأَیَـٰامَىٰ مِنکُمْ... إِن یَکُونُوا فُقَرَاءَ یُغْنِهِمُ اللّه مِن فَضْلِهِ؛ جوانان بی‌همسرتان را همسر دهید... که ‌اگر نادار باشند، خداوند به لطف خود، توانگرشان می‌کند.»
حیف از دل و فطرت پاک شما که ‌از موهومات، بهراسد و سستی ورزد. غیرت جوانی‌تان را غنیمت شمارید و بر خویشتن مپسندید که «جاهلیات» هراسانتان کند. جوان و ترس؟ هیهات! لذت و فضیلت جوانی را در پای خرافات و ذلت، قربانی کردن، خلاف جوانمردی و مروت است. شمایان دل‌های پاکتان را به خدا بسپارید، آن‎گاه ‎بنگرید که چگونه یاری‌تان می‌کند.

تو مگو ما را بدان شه بار نیست
با کریمان کارها دشوار نیست

خدایا! دل‌های لطیف و جان‌های پاک جوانانمان را به تو پناه می‌دهیم؛ تو و لطف و کرمت!
یا رب دعای خسته‌دلان مستجاب کن!

علی‌اکبر مظاهری

ادامه از: http://mazaheriesfahani.ir/1398/02/18

زمزمه‌های عاشقی (۲)

دعای روز دوم ماه مبارک رمضان

الهی! رسیدن به رضای تو آرزوی هر مشتاقیست، اما چگونه از تو مسئلت دارم که از من راضی باش! حال آنکه خوب می‌دانم چیزی از خویش ندارم که اسباب رضایت حضرتت را فراهم سازد و اگر اسبابی هست، آن‌هم از سوی توست. پس، از تو مسئلت دارم که قلبم را جایگاه رضا و معرفتت سازی و کریمانه از خطاهایم چشم بپوشی. به کرمت ای مهربان!
حال در این روز تو را به زبان دل می‌خوانیم و امید مرحمت داریم: «اللهمّ قَرّبْنی فیهِ الى مَرْضاتِکَ وجَنّبْنی فیهِ من سَخَطِکَ ونَقماتِکَ ووفّقْنی فیهِ لقراءةِ آیاتِکَ برحْمَتِکَ یا أرْحَمَ الرّاحِمین: خدایا! نزدیک کن مرا در این ماه به‌سوى خوشنودیت و برکنارم دار در آن از خشم و انتقامت و توفیق ده مرا در آن براى خواندن آیات قرآن، به رحمت خودت اى مهربانترین مهربانان!»

 زهرا نصیری

همسرگریزی؛ هرگز! (۱)

حضرت امام رضا علیه‌السلام فرموده‌اند: 

زنی به ‎خدمت امام محمد باقر علیه‌السلام آمد و گفت: من زنی هستم که همۀ پیوندهای زندگانی این‌جهانی را گسیخته‌ام و تنها با خداوند سبحان پیمان بسته‌ام!‌
حضرت به ‌او فرمودند: یعنی چه؟ چگونه پیوند بریده‌ای و چه‌سان پیوند بسته‌ای (و چه راهکار و شیوه‌ای برگزیده‌ای)؟! زن گفت: قصد کرده‌ام که هرگز ازدواج نکنم. حضرت فرمودند: چرا؟ او گفت: برای وصول به فضیلت و کسب مرتبت و جایگاه عالی. حضرت فرمودند: این کار را نکن و از این تصمیم و شیوه، منصرف شو. اگر بنا بود که در این روش و منش، فضیلتی باشد، حضرت فاطمه علیهاالسلام از همگان شایسته‌تر بود و او این کار را می‌کرد؛ زیرا هیچ‌کس در فضیلت و مکانت، از ایشان پیشی نگرفته‌ است.
♦️سخنی صریح و صمیمی‌ با جوانان
به جوانان، که دل‌هایشان پاک‌تر و ذهن‌هایشان کمتر گرفتار خرافات و کفریات و حرف‌های جاهلانه و خدانشناسانه ‌است، می‌گوییم: ‌هان! برادران و خواهران! می‌خواهید که در این دوران طربناک جوانی، سیر و سفرها به جهان معرفت‌ها و لذت‌ها و معنویت‌ها بکنید؟ بسم‌اللّه! راه باز است! اما چرا تنها؟! این راه، همسفر می‌طلبد و مونس و همدم می‌خواهد. پس باید یارانی داشته باشید تا شما را دلگرم کنند و انگیزه‌تان را بیشتر برانگیزانند.‌
بنگرید که پیامبر مهربان چه می‌فرمایند:
«مَنْ أَحَبَّ أَنْ یَلْقِىَ اللّهَ طَاهِراً مُطَهَّراً فَلْیَلْقِه بِزَوْجَةٍ؛ هر کس که دوست دارد پاک و طاهر با خداوند ملاقات کند، باید با همسر سفر کند.»
بنابراین، باید دست در دست و بال در بال هم افکنید و آفاق کرانه‌های ناپیدا را درنوردید و به آنجا برسید که به وصف نیاید.

علی‌اکبر مظاهری

♦️ادامه دارد...
ادامهٔ این مطلب را فردا بخوانید.

زمزمه‌های عاشقی (1)

دعای روز اول ماه مبارک رمضان

هان ای دلشدگان! دیدهٔ دل باز کنید و درهای گشوده آسمان بنگرید که از امروز، آسمان به زمین نزدیک است. مبارک باد بر شما ورود به ضیافت الهی... ضیافتی که خوان بابرکتش کران تا به کران گسترده است، تا بنده را به توفیق و همت چه نصیب آید! سفره‌ای که نعمتش را پایانی نیست و هرکس را از آن به اندازهٔ ظرفش نصیبی‌ست. هر ضیافتی را آدابیست و امساک و پرهیزکاری، آداب ضیافت الهیست... چه نیکوست که گَرد ریا از دل و جان بزداییم و خود را به عطر اخلاص معطـر سازیم؛ تا از مُنعمان خوان رحمتش به‌شمار آییم. امید که در این ضیافت، سعادت یارمان باشد تا مغبون و سرگشته نباشیم.
خداوندا!
به‌حق آبرومندان کوی‌ات
ببخش این بندهٔ بی‌آبرویت
پس در این روز به زبان دل، محبوب را می‌خوانیم و زمزمه می‌کنیم: «اللهمَ اجْعلْ صِیامی فیه صِیام‌الصّائِمینَ و قیامی فیهِ قیامَ القائِمینَ و نَبّهْنی فیهِ عن نَومَةِ‌الغافِلینَ وهَبْ‌لی جُرمی فیهِ یا الهَ‌العالَمینَ واعْفُ عنّی یا عافیاً عنِ‌المجْرمینَ: خدایا! روزهٔ مرا در این روز مانند روزهٔ روزه‌داران حقیقی قرار بده و اقامهٔ نمازم را مانند نمازگزاران واقعی مقرر فرما و مرا از خواب غافلان (از یاد تو) بیدار ساز و در این روز گناهم را ببخش، ای خدای عالمیان و زشتی‌هایم را عفو فرما، ای بخشندهٔ گنهکاران!»

زهرا نصیری / روزنامهٔ مردم‌نو

خوان آسمانی

رمضان آمد و ما جانب خمّار شدیم!

این دهان بستی دهانی باز شد
کو خورنده‌ی لقمه‌های راز شد
لب فروبند از طعام و از شراب
سوی خوان آسمانی کن شتاب
گر تو این انبان ز نان خالی کنی
پر ز گوهرهای اجلالی کنی
طفل جان از شیر شیطان باز کن
بعد از آنش با ملک انباز کن
چند خوردی چرب و شیرین از طعام
امتحان کن چند روزی در صیام
چند شب‌ها خواب را گشتی اسیر
یک شبی بیدار شو دولت بگیر

#مثنوی_معنوی
#مولوی

۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۸

۲۹ شعبان ۱۴۴۰

اعجاز لحظه‌ها

لحظه‌های آخر ماه مبارک شعبان را دریابیم!

خداوند سبحان چنان بر ما مهربان است که همیشه راهمان می‌نمایاند تا برای رسیدن به سعادت، لحظه‌های ناب زندگی‌مان را دریابیم.

پیشوایان معصوممان نیز چونان پدران مهربان، مواظبمان‌اند که از رسیدن به خجستگی‌های حیات دو جهان، بازنمانیم.

ماه‌های رجب و شعبان و رمضان، در میان دیگر ماه‌های قمری، درخشندگی ویژه‌ای دارند. این سه ماه، راه را چنان برایمان هموار می‌کنند که تا «اوج آسمان» بالا رویم و در پناهگاه امن عرش الاهی پناه گیریم و به سعادت جاویدان برسیم‌.
چه نیکوست که در این لحظه‌های پایانی ماه شعبان، به تعلیم امام رضا - علیه‌السلام - با خدایمان چنین نجوا کنیم:
«اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضى مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِىَ مِنْهُ؛ خدایا، اگر در آن مقدار از ماه شعبان که گذشته، ما را نیامرزیده‌اى، در زمان باقیماندهٔ آن، بیامرزمان.» (عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۵۱)

آمین یا الاهی!

علی‌اکبر مظاهری
۲۷ شعبان‌المعظم ۱۴۴۰

خاطرات یک عارف (۲)

مسافت نزدیک
«غریب» برایم نوشته است:
امروز، میان نماز ظهر و عصر، دعای ابوحمزه - از امام سجاد علیه‌السلام - را خواندم.
در برخی از دعاها و مناجات‌ها قید زمان و مکان را برمی‌دارم؛ یکی از آن‌ها همین دعای ابوحمزه است. مناجات شعبانیه، دعای کمیل، و مناجات خمس‌عشر نیز اینگونه‌اند. برای خواندن این‌ها نباید در انتظار فلان زمان یا رسیدن به فلان مکان بود.
در دعای ابوحمزه، وقتی به جمله «ان َالراحل إلَیکَ قَریبُ المَسافَةِ؛ آن‌کس که به‌سوی تو آید، راهش نزدیک است» رسیدم، چشمهٔ چشمم جوشید!
برخی از فیلسوفان و معلمان اخلاق، راه رسیدن به خدا را دور می‌نمایانند؛ آنقدر دور که آدمی از رسیدن به پایان راه ناامید می‌شود. ایشان خدا را پشت ابرهای بالا بالای آسمان پنهان می‌کنند و، به‌صراحت یا به‌کنایت، می‌گویند که دست در دامان خدا افکندن یا محال است یا شبیه به محال.
یکی از ایشان می‌گفت: پاکیزه‌کردن جان و رسیدن به خدای رحمان، مانند کندن چاه است با مژگان چشم؛ یعنی محال!
اما امام سجاد علیه‌السلام می‌‌فرماید: راه رسیدن به خدا نزدیک، و آرزوی سر بر دامانش نهادن، دست‌یافتنی است؛ «إنَّ الرّاحِلَ إلَیکَ قَریبُ المَسافَةِ».

بار کلمه‌ها

بازخوردی برای مطلب «جمله‌ای هولناک!»

پس از انتشار پست «جمله‌ای هولناک» در تاریخ ۶ اردیبهشت ۹۸، خانم «طیبه نوحی»، استاد دانشگاه، مطلبی در آن‌باره نوشته‌اند، که با تشکر از ایشان، می‌خوانیم:

«تاثیر کلمات، بر روح و روان خود و دیگران، مسئله‌ای است که علم آن را اثبات کرد‌ه است.
جملات به کار برده در طی شبانه‌روز، بار منفی یا مثبت را منتقل می‌کنند، چنان‌که شما استاد نکته‌سنج، یکی از این جمله‌ها را بیان کرده‌اید.
افکار منفی، ناخودآگاه، به اعمال و گفتار منفی منجر می‌شود.
به‌کار بردن جملات، از افکار فرد نشأت می‌گیرد.
گاهی اوقات، به‌کار بردن برخی از جملات، چه از روی آگاهی یا ناخودآگاه، باعث تکان شدید بنیان خانواده می‌شود.
ابتدا باید افکار منفی را از ذهن خود پاک کرد. و اگر به آن‌ها شاخ و برگ داده‌اید، نگذارید از دیوار ذهنتان به گلستان زبانتان جاری شود، که خانمان سوز خواهد شد.»

 لینک یادداشت

«جمله‌ای هولناک!»http://mazaheriesfahani.ir/1398/02/06/-

جمله‌ای هولناک!

من به‌خاطر بچه‌ها مانده‌ام!
این جمله از بدترین جمله‌های قاموس زندگی خانوادگی است. برخی از زن و شوهرهای فرزنددار، هردو، آن‌را هنگام نزاع‌های‌شان به‌کار می‌برند؛ گاهی از سر عصبانیت، گاه دیگر به عنوان فحش، گاه سوم برای کوبیدن طرف، گاه چهارم برای خنکی دل، و گاهی نیز واقعاً چنین است؛ یعنی زن یا شوهر یا هردو، به دلیل وجود فرزند نزد هم می‌مانند و اگر فرزند نبود، به زندگی مشترکشان ادامه نمی‌دادند.
در هیچ‌یک از این "گاه‌"ها، نباید از این جمله استفاده کرد، حتی در گاه آخر؛ یعنی هنگامی که واقعا چنین است و همسر، به دلیل وجود فرزند و برای مصلحت او، با همسرش می‌ماند و می‌سازد.
توان تخریبی جمله "من به ‌خاطر بچه‌ها مانده‌ام"، بسیار بالا است. هرگز مباد که این سخن، به هر دلیل و در هر حال، به زبان همسران آید.

علی‌اکبر مظاهری